Bł. bp Władysław Goral urodził się 1 maja 1898 r. w Stoczku koło Krasienina, w powiecie lubartowskim, w licznej chłopskiej rodzinie. Rodzicom Kajetanowi i Juliannie zawdzięczał dobre wychowanie i głęboką pobożność. Wybitnie zdolny, pracowity ukończył gimnazjum w Lubartowie (1911-1915), rozpoczął naukę w Seminarium Duchownym w Lublinie, a ukończył święceniami kapłańskimi 18 grudnia 1920 r. w rzymskiej bazylice na Lateranie. Dwuletnie studia na Gregorianum uwieńczył doktoratem z filozofii. W latach 1923-1924 studiował teologię we Fryburgu szwajcarskim. Wakacje spędzał zwykle we Francji. Po powrocie do Polski w 1926 r. wykładał teologię fundamentalną w seminarium w Lublinie. Wiele czasu poświęcał tu na pracę charytatywną. Był prezesem Związku Kapłanów "Unitas", głównym redaktorem Wiadomości diecezjalnych. Wspaniały kaznodzieja, gorliwy spowiednik zakonnic, kapelan Lubelskiego Towarzystwa Dobroczynności. Drzwi jego mieszkania były zawsze otwarte dla potrzebujących. W jego życiu duchowym świadkowie podkreślają pobożność eucharystyczną, maryjną, prostotę i pokorę. Papież Pius XI mianował ks. Władysława Gorala biskupem pomocniczym lubelskim. 9 października 1938 r. odbyła się konsekracja biskupia. Odtąd przybyło mu obowiązków w zakresie wizytacji parafialnych, funkcji wikariusza generalnego oraz dziekana kapituły katedralnej.
Rytm intensywnej pracy przerwał wybuch wojny. Wobec okupanta Biskup zachował postawę nieugiętego obrońcy wiary i polskości. 17 listopada 1939 r. gestapo aresztowało obu biskupów lubelskich oraz 13 księży - pracowników kurii biskupiej i profesorów seminarium. Najpierw osadzono ich na Zamku Lubelskim, zaocznie skazano na śmierć, po czym zamieniono wyrok na dożywotnie więzienie. Od 4 grudnia 1939 r. do wiosny 1945 r. bp Władysław Goral przebywał w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen pod Berlinem, w odosobnieniu. Jedynie listy wysyłane dwa razy w miesiącu świadczyły o tym, że jeszcze żyje. Nie znane są szczegóły jego męczeństwa i śmierci. Prawdopodobnie został zamordowany w trakcie likwidacji obozu wiosną 1945 r. Papież Jan Paweł II zaliczył go w poczet błogosławionych.

"O błogosławiony Biskupie Goralu"

Słowa: Marta Paprzyca
Melodia: ks. Stefan Czerniej

1. Syn naszej ziemi, pasterz troskliwy
opiekun prostych i najuboższych
swym słowem w serca wlewał nadzieję
dodawał wiary, odganiał troski

Ref. Głębokie zmiany i wielkie cele
Muszą nieść także wielkie ofiary.
Twe słowa dzisiaj znaczą tak wiele
Dla nas współczesnych zbyt małej wiary.
Jest większym szczęściem cierpieć dla dobra
niż czynić światu niesprawiedliwość.
Pragniemy, by dziś twoje przesłanie
Przyniosło pokój i pojednanie.

2. Tak wiele serca miał dla ubogich
potrzebujących jego pomocy
dla swoich wiernych w czasach tak srogich
oddawał wszystko, co w jego mocy.

3. Święty za życia, dojrzał do nieba
męczeńską śmiercią w piekła obozie
wierny do końca misji Kościoła
zachował honor, nie zniżył czoła.