Kongregacja Nauki Wiary to jedna z najważniejszych dykasterii Kurii Rzymskiej. Od 2 lipca 2012 r. - po raz drugi w najnowszej historii Kościoła - jej prefektem jest teolog niemiecki, dotychczasowy biskup Ratyzbony Gerhard Ludwig Müller.
Urodził się on 31 grudnia 1947 r. w Moguncji-Finthen w rodzinie robotniczej. Teologię i filozofię studiował w Moguncji, Monachium i Fryburgu Bryzgowijskim. W 1977 r. uzyskał doktorat, a rok później został wyświęcony na kapłana przez kard. Hermanna Volka. W 1985 r. habilitował się, a już w 1986 r. został powołany na katedrę dogmatyki katolickiej na Uniwersytecie Ludwika Maksymiliana w Monachium - miał wtedy 38 lat i był jednym z najmłodszych profesorów Uniwersytetu. Wykładał gościnnie na uniwersytetach w Peru, Hiszpanii, USA, Indiach, Włoszech i Brazylii. Jest autorem ponad 400 publikacji naukowych, z których najbardziej znana to monumentalna „Dogmatyka katolicka”. Za jego działalność naukową dwa polskie uniwersytety przyznały mu doktoraty honoris causa: Katolicki Uniwersytet Lubelski (2004 r.) i Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (2007 r.). Jan Paweł II mianował go biskupem Ratyzbony w 2002 r.
Bp Müller znany był już wcześniej w Watykanie - w latach 1998-2003 był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej oraz współpracował z Radą ds. Jedności Chrześcijan.
W niektórych kręgach katolickich nominacja biskupa Ratyzbony na strażnika ortodoksji katolickiej wywołała zaniepokojenie, ponieważ zarzucano mu kontakty z przedstawicielami teologii wyzwolenia, która - jak głosili krytycy - została potępiona przez Jana Pawła II i kard. Josepha Ratzingera, poprzedniego prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Dlatego właśnie teologia wyzwolenia stała się głównym tematem naszej rozmowy.
Prezentacja Marii w świątyni obraz Tycjana. By Titian [Public domain], via Wikimedia Commons
21 listopada w tradycji katolickiej przypada święto, na temat którego większość wiernych nie wie zbyt wiele. Inne święta i uroczystości związane z Matką Bożą są nawet przeciętnie zorientowanym dość dobrze znane – przeważnie wiemy bowiem, czym było Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny, Jej Wniebowzięcie, Niepokalane Poczęcie czy Zwiastowanie Pańskie, ale gdy słyszymy o ofiarowaniu, niejeden spośród wiernych ma problem ze zdefiniowaniem istoty tego święta. Przypomnijmy więc czym ono jest.
Zgodnie ze starotestamentowym zwyczajem Żydzi, zanim ich dziecko ukończyło piąty rok życia, zabierali swe dziecko do jerozolimskiej świątyni i oddawali kapłanowi, by ofiarował je Panu. Był to rytuał podobny w swej ziemskiej wymowie do ustawionego oczywiście później – już wśród chrześcijan – chrztu. Podobnie jak to przez wieki w późniejszej tradycji katolickiej, tak i wśród żydów niektóre matki, w związku ze szczególnymi dla siebie wydarzeniami, niektóre spośród swoich dzieci decydowały się, tuż po urodzeniu, oddać na służbę Bogu. To także odbywało się podczas obrzędu ofiarowania.
Ostatnia niedziela roku liturgicznego, nazywana Niedzielą Chrystusa Króla, opisuje scenę ukrzyżowania Jezusa. To musi dziwić. Nie widzimy Chrystusa królującego w chwale, potężnego, wszechmogącego, Sędziego żywych i umarłych, ale ukrzyżowanego.
Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. A członkowie Sanhedrynu szydzili: «Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli jest Mesjaszem, Bożym Wybrańcem». Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: «Jeśli Ty jesteś Królem żydowskim, wybaw sam siebie». Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król żydowski». Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: «Czyż Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas». Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił». I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa». Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś będziesz ze Mną w raju».
Papież Leon XIV wydał Motu proprio, w którym reformuje zasady dotyczące przewodniczenia Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego. Dokument w formie listu apostolskiego wprowadza zmianę w podstawowej strukturze administrującej Watykanem - uchyla 1 punkt artykułu 8 poprzedniego Prawa Fundamentalnego Państwa Watykańskiego, który przewidywał, że stanowisko przewodniczącego Komisji może zajmować jedynie kardynał. Teraz mogą je obejmować także inne osoby.
Zgodnie z Motu proprio Papieża Leona XIV, opublikowanym 21 listopada, nie tylko kardynałowie, ale także „inni członkowie” mogą pełnić funkcję przewodniczącego Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego, a więc także świeccy – mężczyźni i kobiety.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.