Reklama

Niedziela Małopolska

Dzielne niewiasty

Niedziela małopolska 21/2014, str. 6-7

[ TEMATY ]

kobieta

Archiwum Dzielnych Niewiast

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Piękne, zadbane, kobiece. Dbają o ciało i duszę. Starają się wzajemnie wspierać i wiele rozmawiać, ale stronią od plotek i bezsensownej gadaniny. Istnieją takie kobiety? Tak! Przedstawiam Państwu Dzielne Niewiasty.

Współczesne duszpasterstwo

Dwa lata temu w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy, prowadzonej przez redemptorystów na krakowskim Podgórzu, narodził się pomysł na zorganizowanie spotkania dla kobiet. – Był maj, a naszą patronką jest Maryja, więc inicjatywa powstała w bardzo naturalny sposób – mówi o. Paweł Drobot CSsR, duchowy opiekun wspólnoty. – Widzieliśmy też taką potrzebę, by dla kobiet przygotować coś bardzo konkretnego i współczesnego w kontekście wiary chrześcijańskiej. Nasza propozycja w założeniu miała pokazywać współczesność połączoną z duchowością, która nie jest przecież czymś staroświeckim. Człowiek żyje dzięki temu, że ma jakieś korzenie duchowe. Zaczęliśmy poszukiwać inspiracji w oparciu o Biblię i antropologię chrześcijańską, ale i tą wcześniejszą, dotyczącą godności każdego człowieka. Wiele nauk na ten temat zostawił nam św. Jan Paweł II. Sam jednak bym nic nie zrobił, gdyby nie kobiety, które chciały się w to zaangażować – dodaje Kapłan.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Redemptoryści w 2012 r. przygotowali dla nich Majówkę, której gościem była Dorothy Cummings Mc Lean, autorka bestsellerowej książki „Anielskie single”.

Dla wszystkich kobiet

– Atmosfera tamtej Majówki była na tyle niezwykła i sprzyjająca, że niektóre uczestniczki zapragnęły regularnych spotkań i stałej duchowej formacji. O. Paweł przystał na to, a odpowiedzialność za nowo tworzącą się grupę złożył na moje ręce – mówi Alicja Jewuła z Tarnowa – Ustaliłyśmy datę naszego pierwszego spotkania i tak się zaczęło. Na początku było nas około 20 kobiet, w kolejnych miesiącach liczba uczestniczek szybko rosła. Obecnie na spotkania przyjeżdża 80-90 pań z różnych części Polski. Ogromna różnorodność zarówno wiekowa (od 18 lat do 60+), jak i stanowa (mężatki, niezamężne, wdowy) to nasze bogactwo. Dużo się od siebie nawzajem uczymy.

Reklama

Wszystkie aspekty kobiecości

– Początkowo nie bardzo wiedziałyśmy, jak to wszystko ma wyglądać – wspomina Alicja. – Kilka pierwszych spotkań poświęciłyśmy modlitwie. Ale powoli rozeznawałyśmy, że tu nie chodzi wyłącznie o modlitwę i duchowość, ale o całą kobiecość, wszystkie jej aspekty, wszystko to, co dotyczy kobiety – czyli i wygląd, i emocje, i umysł, i potrzeby estetyczne. Stąd wzięła się idea warsztatów tematycznych.

W pierwsze soboty

Spotkania Dzielnych Niewiast odbywają się zazwyczaj w pierwsze soboty miesiąca. Szczegółowy program i plan dnia można znaleźć na blogu: www.dzielneniewiasty.pl (tu można także się zapisać na spotkanie). Dla chętnych o godz. 8 jest Różaniec i nabożeństwo pierwszosobotnie. Oficjalne spotkania rozpoczynają się o 9. krótką modlitwą, po czym panie dzielą się na mniejsze grupy. Warsztaty trwają do 12.30.

– Do tej pory miałyśmy cykle poświęcone: pracy z emocjami, choreoterapii, sovoir-vivre’owi, warsztaty motywacyjne, wizażu, masażu oraz jednorazowe warsztaty tańca żydowskiego i muzyki liturgicznej – wymieniają Dzielne Niewiasty.

Warsztaty

– Kiedy przyjechałam na spotkanie Dzielnych Niewiast po raz pierwszy, to właśnie ten blok „wiedzowy” mnie przekonał – mówi Stasia, która przyjeżdża na spotkania z Trzebini. – Alicja do prowadzenia warsztatów zaprosiła bardzo dobrych fachowców i prelegentów. Kiedyś sama prowadziłam firmę szkoleniową i muszę powiedzieć, że są to warsztaty na bardzo wysokim poziomie. Dużym i nieocenionym przeżyciem jest dla mnie także czas popołudniowy, który nazywamy tutaj „wizażem duchowym” – dodaje Stasia.

Wizaż duchowy

– Po wspólnym obiedzie, o godz. 14 rozpoczyna się modlitwa uwielbienia, a o 14.30 – Eucharystia. Po niej o 15.30 jest konferencja. O 16.30 rozpoczyna się godzinna adoracja (w tym czasie istnieje możliwość spowiedzi lub rozmowy z kapłanem). O 17.30 dzielimy się przeżyciami dnia w mniejszych grupach, a potem, podczas wspólnej kolacji, podsumowujemy miniony czas. Spotkania Dzielnych Niewiast zajmują więc cały dzień, po którym jesteśmy jak nowo narodzone – mówią z uśmiechem dziewczyny…

Reklama

Dla ducha i intelektu

Comiesięczne spotkania Dzielnych Niewiast gromadzą nie tylko mieszkanki Krakowa i okolic. Wiele z nich przyjeżdża tu z daleka. Od czasu pierwszej krakowskiej Majówki powstały dwie gałęzie wspólnoty – w Warszawie i we Wrocławiu. One także działają pod duchową opieką redemptorystów w tych miastach.

– Na naszej ostatniej Majówce była rodzina – mama, córka i wnuczka – mówi z uśmiechem Zosia z Warszawy. – Wszystkie trzy wyjechały stąd bardzo zadowolone. To jest przedziwne, że kobiety tak dobrze czują się w swoim towarzystwie! Odnajdują potrzebę, by się spotkać, rozumieją się, czują się wysłuchane i umocnione. Myślę, że oprócz takiego wzmocnienia duchowego, które tu otrzymujemy poprzez modlitwę, zdobywamy też wiedzę o kobietach – w Piśmie Świętym, poprzez całą antropologię i nauczanie Kościoła na ten temat. Takich informacji próżno szukać w świecie, a nawet na niedzielnym kazaniu. Jest to więc wielka nowość i wielka potrzeba. Do niedawna nie trzeba było definiować, kim jest kobieta, a kim – mężczyzna. Dziś czasy są takie, że musimy być przygotowane na nowe tematy, żeby obronić pozycję kobiety w świecie. Po kanonizacji odżywają teksty św. Jana Pawła II i dostrzegamy, jak bardzo on z pozycji Kościoła tłumaczył rolę kobiety – mówi Zosia.

Przełamać stereotypy

Dzielne Niewiasty dostrzegają potrzebę świadectwa we wszystkich środowiskach, w których się znajdują. Ta otwartość sprawia, że coraz więcej osób przyznaje się do wyznawanych wartości i okazuje się, że nawet w laickim otoczeniu, chrześcijan nie brakuje.

Reklama

– Po naszej tegorocznej Majówce podeszła do mnie młoda dziewczyna z Poznania – opowiada Alicja. – To, co ją ujęło, to fakt, że spotkała tu kobiety, które są piękne, uśmiechnięte, zadbane. Są dla niej inspiracją – nie tylko duchową. Była poruszona, ponieważ miała inny obraz kobiety w Kościele.

– Istnieje pewien stereotyp kobiety w Kościele – smutnej, niepewnej siebie, ubranej w długą bluzę i długą spódnicę – uśmiecha się Ania. – A przecież wiemy, że wcale tak nie jest. I chodzi także o to, by zmienić ten mit. Kobieta, także w Kościele, ma dawać świadectwo swoim pięknem – tym wewnętrznym, ale i zewnętrznym, dbałością o swój wygląd – dodaje. – Fizyczność i duchowość wcale nie kłócą się ze sobą i chodzi o to, by umieć pokazać całość – pełnię kobiecości.

Przypadki

Dopytuję zebrane panie o to, jak znalazły się w gronie Dzielnych Niewiast...

– Na studiach podyplomowych pisałam pracę o duchowości kobiet, która, moim zdaniem, nie jest szerzej znana i pisząc, zachwyciłam się Edytą Stein – opowiada Ewa z Katowic. – Później znalazłam informację o Majówce, gdzie miała być także mowa o tej świętej i to był powód, dla którego tu przyjechałam po raz pierwszy. A potem rozwijało się to bardzo spontanicznie – dodaje.

– Podczas studiów działałam w duszpasterstwie akademickim, zresztą właśnie tu, u redemptorystów – opowiada Marta. – Potem była rodzina, dzieci, choroba rodziców. Nie było więc czasu, żeby się angażować. Teraz, gdy rodzice już nie żyją, a dzieci urosły, koleżanka powiedziała mi, że są takie spotkania, więc przyszłam, aby zobaczyć, co to takiego i już zostałam.

– Myślę, że ile nas tu siedzi, tyle było powodów, z jakich się tu znalazłyśmy. Ja osobiście szukałam wspólnoty, niekoniecznie dla kobiet, wtedy nawet nie wiedziałam, że taka grupa istnieje. Koniec końców, o grupie powiedział mi mój mąż – mówi z uśmiechem Ania.

Reklama

– Na spotkania przychodzę prawie od samego początku – dzieli się Elżbieta. – Za pierwszym razem byłam zaskoczona, bo po paru minutach poczułam się tu jak u siebie. Ważne są dla mnie rozmowy i zawiązujące się nowe relacje. Właściwie każdy warsztat i posiłki spędzamy wśród innych osób, ale jeśli ma się te same wartości, to zupełnie inaczej się ze sobą rozmawia. Nie ma przeszkód, blokad, każdy daje świadectwo. Oczekuję z wielką niecierpliwością każdego kolejnego spotkania – mówi Ela.

– Po raz pierwszy przyjechałam tu 2 lata temu na spotkanie z Dorothy Cummings – opowiada Iwona z Bytomia. – Przypadkiem, gdy szukałam rekolekcji dla innej osoby, natrafiłam w Internecie na informację o Majówce dla kobiet. Zainteresowały mnie tematy, które miały być poruszane podczas konferencji w języku angielskim. Ucieszyłam się, że będę mogła posłuchać autorki w jej ojczystym języku. Od tej pory jestem w Krakowie co miesiąc. Nie mogę się nadziwić, jak wielkie zmiany zaszły w moim życiu przez te dwa lata. Jestem bardziej pewna siebie, uwierzyłam bardziej w swoją kobiecość, zmieniło się też moje postrzeganie siebie. Nie spodziewałam się, że te spotkania w tak pozytywny sposób wpłyną na moją relację z Panem Bogiem i otoczeniem – dodaje Iwona.

Przed Panem

– Każdy ma swój bagaż doświadczeń – mówi Alicja. – Dzięki świadectwu i doświadczeniu przyjeżdżających kobiet ugruntowujemy się w tym, że mimo trudności – a każdy z nas przecież jakieś ma – można żyć dobrze, pięknie, godnie. Szczególnie ważny czas, to ten po południu, kiedy jesteśmy wszystkie razem przed Panem Jezusem. Do Niego możemy przyjść, przytulić się, otworzyć serca. Po takim spotkaniu jesteśmy inne, przemienione, inaczej patrzymy na życie i siebie. Wracamy mocniejsze, pełne harmonii i pokoju w sercu – dodaje Alicja.

Ja natomiast mogę zaświadczyć o udzielającej się otwartości i kobiecej życzliwości, której doświadczyłam, siedząc przy stole z Dzielnymi Niewiastami...

2014-05-22 10:35

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Większa rola kobiet w Kościele

[ TEMATY ]

kobieta

Pixabay.com

Legendarna papieżyca Joanna chciała rządzić Kościołem. Po trzynastu wiekach siostra pochodząca z Malty Carmen Sammut zadawala się kierowaniem 670.320 zakonnicami z pięciu kontynentów, to jest (grupą) dwanaście razy większą niż grupa konsekrowanych mężczyzn nie będących księżmi i prawie dwukrotnie większą niż 466.215 biskupów, księży i diakonów. Jest przewodniczącą UISG (Międzynarodowej Unii Przełożonych Generalnych), pierwszą, która otrzymała już drugi raz ten mandat.

Uprzejmy protest

Z okien swego rzymskiego biura mieszczącego się naprzeciw Zamku Świętego Anioła Kopuła Św. Piotra wydaje się bardzo bliska. Ale to nie jest tak. Siostra Sammut w czasie ostatniego spotkania z Jorge Mario Bergoglio była zmuszona do wyrażenia uprzejmego protestu. „Papa Francesco, wysłałam do Ciebie cztery listy”, powiedziała mu z drżącą trochę prawą ręką. „Nigdy ich nie otrzymałem” – zdziwił się dostojny rozmówca. „Tak podejrzewałam” – odpowiedziała wręczając mu fotokopie listów, które zniknęły. Papież zamyślony przeczytał je, potem złożył i wsunął do kieszeni przyklepując dwukrotnie jakby chciał powiedzieć „teraz są bezpieczne”. Nazajutrz posłaniec z Watykanu przyniósł do siedziby UISG bilet z odpowiedzią Papieża napisana odręcznie. Tego gestu nie wyjaśnia wyłącznie szczególne upodobanie Franciszka do tych ostatnich. To prawda, że matka Carmen jest przełożoną generalną 600 sióstr misjonarek zgromadzenia Naszej Pani z Afryki (tylko trzy Włoszki) – to stanowi prawie nic w wielkiej galaktyce katolickiej. Ale reprezentuje 1.970 przełożonych generalnych zgromadzeń żeńskich.

Czy liczba sióstr zmniejsza się czy rośnie?

„Jest nas o 51.615 mniej w porównaniu ze stanem sprzed pięciu lat. Liczby zmniejszają się w Europie i w Stanach Zjednoczonych. Rosną w Wietnamie i na Filipinach. W Afryce liczba sióstr zwiększyła się o 7, 8 procent”.

Jak wyjaśnić ten kryzys?

„Kościołowi nie udaje się wyjaśnienie (tajemnicy) Boga w postmodernistycznym świecie. A przecież młodzi są tacy sami jak zawsze: wspaniałomyślni. W Holandii młodzi ateiści pomagają naszym starszym siostrom”.

To nie do was powinno należeć wyjaśnianie tajemnicy Boga?

„Księża mają homilie. A my? W jaki sposób możemy pokazywać dobro?”

Zobaczy siostra, że Franciszek pozwoli wam głosić homilie w czasie mszy.

„Jestem już do tego przygotowana. Studiowałam homiletykę u jezuitów w Galles”.

Te z Trzeciego Świata są „boccazioni”[1] powiedział mi pewien wysoko postawiony prałat.

„Odnosi się to też do księży. Dzieci ubogich były wysyłane do seminariów, aby mogły jeść i uczyć się. Aż do wieku dziewiętnastego dla sióstr życia czynnego zakon reprezentował wyższy status społeczny i możliwość kariery”.

Proszę mi opowiedzieć o swym powołaniu.

„Pierwsze to powołanie dla Afryki, kontynentu otoczonego tym samym morzem co Malta. Gdy miałam 12 lat przyszły do mojej klasy siostry i pozostawiły mi mapę geograficzną czarnego Kontynentu. Gdy miałam 19 lat postanowiłam poświęcić mu życie”.

W praktyce, co robi przełożona przełożonych generalnych?

„Zamieszanie” (Śmieje się). Postaram się powiedzieć co robimy dobrego”

Słuchamy

„Na przykład w Agrigento, Caltanissetta i w Ramacca około dwunastu sióstr opiekuje się uchodźcami, którzy przypłynęli na Sycylię. Talitha kum to sieć, która pracuje na rzecz walki z handlem ludźmi, współpracuje z policją, daje opiekę i formację niewolnikom tego procederu, których udało się uwolnić. Wiele zakonnic afrykańskich, psychologów, obejmuje opieką dzieci ulicy, ofiary seksualnych nadużyć”.

Siostra ubolewa , że zakonnice również są traktowane niemal jak niewolnice w Kościele.

„W Watykanie nie konsultują nas nigdy. Pierwszy, który zaczął to robić, to był Franciszek. Poszłyśmy do niego w grupie liczącej ponad tysiąc. Nie było ani jednego kardynała. Poproszono nas, abyśmy przedstawiły wcześniej pytania, które pragnęłybyśmy zadać Ojcu Świętemu. Jedna z sióstr nie miała odwagi przeczytać do końca pytania o zakonnice, które są prawie pomocami domowymi dla księży, bez otrzymania żadnej zapłaty. Papież wybawił ją z zakłopotania: ”Chociaż pytanie nie było kompletne ja i tak na nie odpowiem. Ja, wy, wszyscy jesteśmy w służbie ubogich. Ale służba nie jest niewolnictwem”. Po tym wydarzeniu powstała komisja złożona z sześciu mężczyzn i sześciu kobiet, która pracuje nad sprawą diakonatu dla kobiet”.

Wynika z tego, że zanurzyłyście się w studiowaniu prawa kanonicznego.

„To nie może być prywatną działką księży, którzy myślą, że oni są Kościołem. Jest to sprawa władzy i pieniędzy. Niektórzy biskupi chcieliby zająć nasze domy utrzymując, że są one częścią patrymonium kościelnego. UISG postanowiła zwołać światowe zebranie sióstr z wykształceniem z prawa kanonicznego, aby stworzyć sieć skutecznej obrony”.

W zamian za to siostra została powołana na Synod na temat rodziny.

„W ostatniej ławce, tak. Poszłyśmy do kardynała Lorenzo Baldisseri, sekretarza generalnego Synodu Biskupów w osiem osób. Przyjął tylko trzy”.

Czy Papież powinien znieść celibat?

„Dla zakonników nie: ich oddanie powinno być całkowite. Ale celibat Kościoła katolickiego jest tylko prawem obowiązującym w Kościele łacińskim. W rzeczywistości, od Rumunii po Egipt, Kościół katolicki rytu wschodniego wyświęca na księży także mężczyzn żonatych”.

Nie chciałaby siostra móc odprawiać mszę świętą, spowiadać.

„Nie mam takich pragnień. Ale szanuję kobiety, które je czują”.

W czasie swej niedawnej podróży do Paru, papież Franciszek powiedział do sióstr klauzurowych w Limie: „Czy wiecie czym jest zakonnica plotkarka? Jest terrorystką. Gorszą niż ci z Ayacucho sprzed lat”. Czy siostra zna liczne terrorystki?

„Niezbyt dużo. Trochę. Ale w moim zgromadzeniu zaproponowałam refleksję na taki temat: o czym sobie opowiadacie na WhatsApp?”.

W jaki sposób może plotkować siostra klauzurowa, jeśli nie rozmawia z nikim?

(Śmieje się) „Ile ma czasu?”

Ile zechce.

„Poszłam na ośmiodniowe rekolekcje do klasztoru klauzurowego. Mniszki przychodziły do mnie, jak na procesji: ci ci ci ci…. Potem: mea culpa, wszystkie skruszone.

Franciszek 2 lutego ofiarował każdej zakonnicy pracującej w Watykanie prymulkę. Podobało się to siostrze?

„Nie pracuję w Watykanie”.

Ale otrzymuje siostra pensję?

„Od kogo?”

Jeśli czegoś siostra potrzebuje, jak sobie radzi?

„Mamy nasz budżet. I listę potrzeb. O tych, które są ponad, dyskutujemy. Czasem jest na odwrót: to ja muszę zachęcić jakąś siostrę, aby kupiła sobie przynajmniej książkę”.

Proszę mi powiedzieć o potrzebie, która byłaby nadmierna.

„Podróż. Pragnęłam zabrać moją matkę Marię mającą 92 lata do Lourdes”.

Zapłaciło za to zgromadzenie?

„Nie, moja mama”.

Siostra żyła długo w Malawi, Algerii, Maurytanii i Tunezji. Co siostra myśli o muzułmanach?

„Szanowali mnie. Razem z drugą siostrą uczyłam długo w szkole w Bechar, 1.100 km od Algerii. Mówili nam: „Jesteście uczennicami Jezusa? A więc pomóżcie nam”. I powierzali nam najtrudniejsze dzieci. W zimie jest tam bardzo zimno. Pewna młoda robotnica, widząc, że nie mam rękawiczek, zdjęła jedną ze swoich i dała mi”.

Brat Karol de Foucauld, już błogosławiony, pisał do swego przyjaciela Rene Bazin w 1916: „Muzułmanie mogą stać się prawdziwymi Francuzami? W drodze wyjątku, tak, ale ogólnie biorąc – nie. Wiele podstawowych zasad islamu jest przeciwnych naszym zasadom”. Mówił jak Matteo Salvini.

„Francuzi i chrześcijanie to nie są synonimy.

I dodał: „Przyjdzie Mahdi, który ogłosi wojnę świętą, aby ustanowić islam na całej ziemi po tym, jak zabije się lub podporządkuje wszystkich, którzy nie są muzułmanami”. W tym samym roku został zabity przez Senussów.

„Islamiści ekstremiści są małą mniejszością. Gwarantuję ci”.

Cezar Mazzolari, biskup w Południowym Sudanie w 2004 zwierzał się płacząc: „Moment męczeństwa jest blisko. Wielu chrześcijan zostanie zabitych z powody ich wiary”.

„Tysiące muzułmanów i wielu imamów już dzisiaj zostało zabitych przez dżihadzistów w Syrii, ponieważ nie chcieli walczyć”.

Jakie reguły zaproponowała by siostra dla imigracji z Północnej Afryki do Italii?

„Starałabym się odkryć, jakie są interesy mafii w tym przemycie”.

Ponieważ na Maltę nie przypływa nikt?

(robi gest liczenia pieniędzy)

Rząd siostry kraju zapłacił?

„Myślę, że tak”.

Siostra nie zostanie biskupem, kardynałem, papieżem. Przeżywa to siostra jako niesprawiedliwość?

„Nie zazdroszczę nikomu tych urzędów. Marzę o życiu prostym, na pustyni”.

Ale Kardynał Pietro Parolin nie wykluczył tego, że kobieta mogłaby zająć miejsce jako sekretarz Państwa Watykańskiego.

„Byłoby już dużo, gdyby Dykasterium ds. świeckich, rodziny i życia nie kierował kardynał. Albo też, gdyby w radzie C9 ustanowionej przez papieża Franciszka, aby pomóc mu w kierowaniu Kościołem, była kobieta.

Czy siostra czuje się siostrą feministką?

„W jakim znaczeniu?”

Tak jak pisze Zingarelli[2]: „To ten, kto popiera i promuje feminizm”.

„W tym znaczeniu tak”.

Ale ma siostra czas na modlitwę?

„Oczywiście”.

Ile godzin dziennie?

„Wszystkie”.

CZYTAJ DALEJ

Nowenna do św. Andrzeja Boboli

[ TEMATY ]

św. Andrzej Bobola

Karol Porwich/Niedziela

św. Andrzej Bobola

św. Andrzej Bobola

Niezwyciężony atleta Chrystusa - takim tytułem św. Andrzeja Bobolę nazwał papież Pius XII w swojej encyklice, napisanej z okazji rocznicy śmierci polskiego świętego. Dziś, gdy wiara katolicka jest atakowana z wielu stron, św. Andrzej Bobola może być ciągle stawiany jako przykład czystości i niezłomności wiary oraz wielkiego zaangażowania misyjnego.

Św. Andrzej Bobola żył na początku XVII wieku. Ten jezuita-misjonarz przemierzał rozległe obszary znajdujące się dzisiaj na terytorium Polski, Białorusi i Litwy, aby nieść Dobrą Nowinę ludziom opuszczonym i religijnie zaniedbanym. Uwieńczeniem jego gorliwego życia było męczeństwo za wiarę, którą poniósł 16 maja 1657 roku w Janowie Poleskim. Papież Pius XI kanonizował w Rzymie Andrzeja Bobolę 17 kwietnia 1938 roku.

CZYTAJ DALEJ

Nadzieja wyrosła w sercach

2024-05-12 15:10

Tadeusz Boniecki

Stowarzyszenie Hospicjum Domowe im. ks. kan. Kazimierza Malinowskiego było organizatorem chełmskiej edycji ogólnopolskiej akcji „Pola Nadziei”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję