Naszą refleksję o diecezjalnej pielgrzymce do Rzymu rozpocznijmy od przypomnienia, że papież Franciszek ogłosił rok 2025 Rokiem Jubileuszowym, czyli Rokiem Świętym. Ogłoszenia tego dokonał bullą papieską Spes non confundit, „Nadzieja zawieść nie może” (Rz 5,5), z dnia 9 maja 2024 r. – w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Zgodnie z wiekową tradycją, papieże ogłaszają lata jubileuszowe co dwadzieścia pięć lat. Starsi pamiętają, że 25 lat temu obchodzony był w Kościele powszechnym Jubileusz Roku 2000. Warto przypomnieć, że podczas tego jubileuszu św. Jan Paweł II przyjmował pielgrzymki z całego świata. Zwykle przybywały w nich grupy społeczne: biskupi, kapłani, klerycy, siostry zakonne, małżonkowie, młodzież, chorzy, rolnicy, przemysłowcy, nauczyciele akademiccy, pracownicy służby zdrowia, wymiaru sprawiedliwości, służby mundurowe i inne grupy społeczne – ludzie różnych zawodów.

ks. Andrzej Adamiak

Podobnie jest i w obecnym Roku Jubileuszowym. Do Wiecznego Miasta przybywają w oznaczonym czasie różne grupy zawodowe i społeczne. Biskupi, prezbiterzy, diakoni i klerycy mieli wyznaczony czas pielgrzymki na ostatni tydzień czerwca.

W naszej diecezji ukształtowały się na to wydarzenie dwie pielgrzymki: jedna samolotowa – z udziałem trzech biskupów, dziewięciu kapłanów, kilkunastu osób świeckich – i druga grupa autokarowa, z udziałem dwóch księży i kilkudziesięciu osób świeckich. Obie grupy spotkały się podczas pielgrzymki kilkakrotnie: cztery razy na wspólnej Mszy świętej – dwa razy w Bazylice św. Piotra (w czwartek 26 czerwca, przy grobie św. Jana Pawła II, oraz w piątek 27 czerwca, gdy Ojciec Święty Leon XIV udzielał 32 diakonom święceń prezbiteratu), a także w sobotę 28 czerwca na Mszy św. polowej na cmentarzu polskim na Monte Cassino oraz w niedzielę 29 czerwca – w kościele św. Filomeny, dziewicy i męczennicy, w miejscowości Mugnano k. Neapolu.

ks. Andrzej Adamiak

W grupie, do której należałem, wytworzyła się od początku serdeczna atmosfera do modlitwy, wspólnego zwiedzania i przyjacielskich rozmów. W drugim dniu pielgrzymki wielkie wrażenie wywarły na nas Katakumby św. Kaliksta, o których opowiadał nam w podziemiach z wielką kompetencją ojciec salezjanin. Następnie przeszliśmy przez Wyspę Tyberyńską do dzielnicy żydowskiej, a potem pod Panteon. Nasze zwiedzanie tego dnia zakończyło się w polskim kościele św. Stanisława, gdzie przeżyliśmy wspólną Eucharystię.

ks. Andrzej Adamiak

Centralnym wydarzeniem trzeciego dnia była Eucharystia koncelebrowana w Bazylice św. Piotra przez kilkuset biskupów z całego świata, pod przewodnictwem ks. kard. Marca Quelleta, byłego prefekta Kongregacji ds. Biskupów. On też wygłosił do nas homilię. Ojciec Święty miał w tym czasie na placu św. Piotra audiencję generalną. Głębokim przeżyciem dla wszystkich było przejście przez Drzwi Święte, które są symbolem Chrystusa, przez którego mamy przystęp do Ojca.

ks. Andrzej Adamiak

Po zdjęciu szat liturgicznych wróciliśmy na miejsce, gdzie była sprawowana Msza św. Po chwili przyszedł do nas Ojciec Święty, Leon XIV. Pozdrowił nas słowami: „La pace sia con tutti voi” i wygłosił do nas katechezę. Mówił o posłudze biskupiej. Za św. Augustynem przypomniał, że jesteśmy razem z wiernymi chrześcijanami, a dla nich pasterzami. Mówił o biskupie jako mężu wiary, nadziei i miłości. Przypomniał o wartości życia w ubóstwie, celibacie i posłuszeństwie. Przyjął od nas wyznanie wiary, które odśpiewaliśmy wspólnie po łacinie: „Credo in unum Deum”. Na końcu spotkania otrzymaliśmy papieskie błogosławieństwo. Spotkanie zakończyło się odśpiewaniem antyfony maryjnej „Ave Regina caelorum”. Na obiad biskupi zostali zaproszeni do Wyższego Seminarium Duchownego diecezji rzymskiej na Lateranie.

ks. Andrzej Adamiak

Dużym przeżyciem dla nas była poranna Msza św. czwartkowa, sprawowana w kaplicy św. Sebastiana przy grobie św. Jana Pawła II. Przewodniczył jej i wygłosił homilię kard. Grzegorz Ryś. W koncelebrze było obecnych kilkunastu polskich biskupów, ponad stu księży i kilkaset osób świeckich. W piątkowej Eucharystii, połączonej z udzieleniem święceń prezbiteratu, sprawowanej przez Ojca Świętego Leona, wzięło udział w koncelebrze ponad pięć tysięcy księży.

ks. Andrzej Adamiak

W ostatnie dwa dni pielgrzymki wyjeżdżaliśmy poza Rzym. W sobotnim wyjeździe, po odprawieniu Mszy św. na Monte Cassino, udaliśmy się do Pompejów, gdzie nawiedziliśmy Bazylikę Matki Bożej Pompejańskiej i grób bł. Bartola Longo. W niedzielnym wyjeździe udaliśmy się do Neapolu, gdzie nawiedziliśmy Bazylikę Klarysek, grób św. ojca Dolindo, katedrę z relikwią krwi św. Januarego oraz – w pobliskim Mugnano – sanktuarium św. Filomeny, gdzie mieliśmy wspólną Mszę św.

Zamykając tę krótką relację, chcę wyznać, że pielgrzymka była dla nas wielką łaską w Roku Jubileuszowym. Z pewnością pogłębiła się nasza wiara, ożywiła się nasza nadzieja i wzrosła nasza miłość do Pana Boga, do Kościoła i do ludzi.

ks. Andrzej Adamiak