Data ta ma dla uczelni wyjątkowe znaczenie, ponieważ właśnie 8 grudnia 1981 r., na mocy motu proprio Beata Hedvigis, papież Jan Paweł II powołał do istnienia Papieską Akademię Teologiczną.

Rektor UPJPII, ks. prof. dr hab. Robert Tyrała, przed rozpoczęciem Eucharystii, witając jej uczestników, przypomniał w swoim wystąpieniu długą i bogatą historię krakowskiej teologii akademickiej. Podkreślił, że jej początki sięgają bulli papieża Bonifacego IX z 1397 roku, wydanej na prośbę św. królowej Jadwigi, która doprowadziła do powołania Wydziału Teologicznego w Krakowie. Po trudnych wydarzeniach roku 1954 i późniejszym utworzeniu Papieskiego Wydziału Teologicznego, 8 grudnia 1981 roku, papież Jan Paweł II powołał do istnienia Papieską Akademię Teologiczną w Krakowie. Składała się ona z trzech wydziałów i została obdarzona pełnią praw oraz obowiązków właściwych kościelnym uczelniom.

Rektor przypomniał również, że ostatnim etapem tej historycznej drogi było ustanowienie w 2009 roku przez papieża Benedykta XVI Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie – aktu dokonanego ku czci jego wielkiego poprzednika. Wskazał też na najnowszy rozdział dziejów uczelni – ukończenie drugiej części budowy kampusu UPJPII.

W wystąpieniu podkreślił symboliczne znaczenie kościoła św. Marka, gdzie odbywała się uroczystość. To właśnie to miejsce stanowi historyczny punkt odniesienia dla krakowskiej teologii i współczesnego uniwersytetu.

Rektor wyraził wdzięczność bp. Kazimierzowi Górnemu, który przewodniczył modlitwie. Przypomniał jego wieloletnią więź z Papieską Akademią Teologiczną, zaangażowanie w życie Kościoła oraz troskę o relację między wiarą a rozumem. Podziękował także ks. prof. Adamowi Kubisiowi, rektorowi rzeszowskiego seminarium, za przygotowanie homilii.

Ciepłe słowa powitania skierował również do bp. prof. Jana Kopca, doktora honoris causa UPJPII, znanego pasterza i znawcy historii.

Na zakończenie Rektor poprosił o modlitwę za wszystkich, którzy przez wieki tworzyli Papieską Akademię Teologiczną i dzisiejszy Uniwersytet – profesorów, pracowników i studentów. Zawierzył wspólnotę akademicką wstawiennictwu św. Jadwigi, bł. Michała Giedroycia oraz św. Jana Pawła II, patrona współczesnych dziejów uczelni.

Ks. prof. Adam Kubiś, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie mówił w swojej homilii o trzech etapach Bożego planu wobec człowieka: stworzeniu, odkupieniu i naszym osobistym powrocie do Boga. Najpierw przypomniał raj jako pierwotną świątynię, w której człowiek żył w bliskości i przyjaźni z Bogiem, zanim nastąpiło nieposłuszeństwo i wyjście z Edenu. Następnie ukazał Maryję jako Nową Ewę – tę, przez którą Bóg rozpoczyna odnowienie ludzkości, a jej postawa fiat staje się wzorem powrotu do raju. Trzecim etapem jest nasze własne przemienienie – dzięki mocy Ducha Świętego każdy z nas ma stawać się świątynią Boga, arką Jego obecności, jaśniejąc Jego chwałą. Kaznodzieja podkreślał, że drogą do tego jest posłuszeństwo woli Bożej – jedyny prawdziwy dar, jaki człowiek może ofiarować Bogu i dzięki któremu staje się częścią Bożej rodziny.

Biskup Kazimierz Górny, który przewodniczył tej Mszy św. podzielił się wdzięcznością za możliwość sprawowania jej w kościele św. Marka oraz za spotkanie z obecnymi. Wspominał ponad trzy dekady swojej posługi w diecezji krakowskiej, z ciepłem wracając pamięcią do czasu pracy w Krakowie. W swoim wystąpieniu podkreślił historyczną rolę miasta, przypominając słowa „Cracovia urbs celeberrima” (Kraków, miasto najwspanialsze) i zaznaczając, że przez wieki było „obrońcą prawdy” i miejscem tworzącym duchową atmosferę wpływającą na całą ojczyznę.

Zwracając się do księży profesorów, życzył im, by pamiętali o dziedzictwie Uniwersytetu Krakowskiego i jego teologicznego wydziału, który „zawsze spełniał wspaniałą rolę”. Zachęcał ich, by byli głosicielami i obrońcami prawdy — zarówno tej teologicznej, jak i tej dotyczącej historii oraz losów Polski. Biskup powierzył wszystkich obecnych opiece Matki Najświętszej, św. Jadwigi i św. Jana Pawła II, prosząc, aby wypraszali im potrzebne łaski. Życzył uczestnikom wszelkiego dobra i udzielił pasterskiego błogosławieństwa.

Po zakończonej Eucharystii wręczone zostały Medale „Zasłużony dla Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie”. Otrzymali je:

dr Tibor Gerencser

bp prof. Jan Kopiec

ks. Franciszek Motyka

ks. prof. Jacek Urban

Wręczono także nagrody rektora za osiągnięcia w pracy naukowo-dydaktycznej i organizacyjnej w minionym roku akademickim. Nagrodą rektora wyróżnieni zostali także pracownicy administracji i biblioteki. Wręczone zostały dyplomy pracownikom, którym przyznano jednorazowe premie uznaniowe oraz za wysiłek i wyjątkowe zaangażowanie w proces inwestycyjny Kampusu Jana Pawła II.

Uhonorowano nagrodą rektora autorów najlepszych prac doktorskich, magisterskich i licencjackich zawodowych.

Tytuł Studenta Roku UPJPII w edycji 2025 r. otrzymali:

Grzegorz Płaza – student historii, prezes Koła Naukowego "Phronesis", koordynator Regionalnego Ośrodka Debaty Międzynarodowej. Aktywnie uczestniczący również w projektach badawczych Instytutu Badań nad Turcją oraz w inicjatywach o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym. Zaangażowany w organizację konferencji, seminariów, projektów edukacyjnych i naukowych.

Sławomir Dębski – student psychologii, przewodniczący sekcji psychoanalitycznej Koła Naukowego "Psyche", współorganizator konferencji naukowych, a także reprezentant UPJPII w zawodach siatkarskich. Poza uniwersytetem działa jako wolontariusz w stowarzyszeniu "Nadzieja" oraz Wspólnocie Wiara i Światło “Milusińscy”.

Natalia Maśnik – studentka digital media, aktywnie działająca w obszarze organizacji wydarzeń kulturalnych i społecznych, prowadząca różnego rodzaju projekty, włączająca się w wolontariaty oraz angażująca się w liczne inicjatywy na uczelni i poza nią. Rozwija kompetencje poprzez pracę w redakcji uniwersyteckiej, kołach naukowych, Inkubatorze Kulturalnym oraz współpracuje z agencją eventową.

Tytuł Honorowego Studenta Roku UPJPII otrzymał:

Marek Grela, za całokształt pracy na rzecz społeczności uczelni i nieoceniony wkład w działalność Samorządu Studenckiego.