Z Polski

Milenijna suknia na Obrazie Jasnogórskim

Suknia milenijna, sprzed pół wieku, ozdobiona wyhaftowanymi liliami ze szlachetnymi kamieniami, zwana też sukienką Tysiąclecia, świadek wydarzeń z 1966 r., została w Wielkim Tygodniu 2016 r. nałożona na Cudowny Obraz Matki Bożej Jasnogórskiej.

Inicjatorami wykonania sukni na Tysiąclecie Chrztu Polski byli paulini, z ówczesnym przeorem Jasnej Góry o. Teofilem Krauze, a projektowi patronował prymas Polski kard. Stefan Wyszyński. 3 maja 1966 r. dokonał on poświęcenia sukni, przy udziale abp. Karola Wojtyły. Suknię milenijną wykonały w 1965 r. Siostry Westiarki z Warszawy. Obraz zdobią także korony św. Jana Pawła II z napisem „Totus Tuus”, podarowane dzień przed śmiercią Ojca Świętego.

Nałożenie sukni milenijnej w roku świętowania 1050. rocznicy Chrztu Polski ma stanowić okazję do powrotu do programu odnowy moralnej narodu, który ponad 50 lat temu zaproponował Prymas Wyszyński.

BPJG

Kondolencje Przewodniczącego KEP po zamachach w Brukseli

Reklama

Z głębokim smutkiem przyjąłem informację o haniebnych zamachach terrorystycznych w Belgii. Każdy akt terrorystyczny, będąc przejawem skrajnego barbarzyństwa i tchórzostwa, jest godny najwyższego potępienia, ponieważ wymierzony jest w bezbronną ludność cywilną, nie wyłączając kobiet i dzieci.

Jako Kościół katolicki w Polsce łączymy się duchowo z całym Narodem Belgijskim, zwłaszcza z poszkodowanymi w zamachu oraz z rodzinami i bliskimi ofiar, zapewniając o naszej modlitwie i wsparciu.

Matce Bożej powierzam Kościół w Belgii: wiernych i pasterzy, prosząc o pokój i bezpieczeństwo dla całego kraju.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

+Stanisław Gądecki, Arcybiskup Metropolita Poznański, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Warszawa, 22 marca 2016 r. BP KEP

Kraków-Łagiewniki

Miłosierdzie w praktyce duszpasterskiej

Jubileuszowy Kongres Miłosierdzia pod hasłem „Miłosierdzie w praktyce duszpasterskiej” został zaplanowany na czwartek 7 kwietnia br. Organizatorzy: Międzynarodowa Akademia Bożego Miłosierdzia, Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, Zgromadzenie Matki Bożej Miłosierdzia i Uniwersytet Papieski Jana Pawła II oraz kard. Stanisław Dziwisz, który objął nad Kongresem honorowy patronat, zapraszają do sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.

Rzecznik prasowa sanktuarium – Małgorzata Pabis informuje, że na tegoroczny kongres zostali zaproszeni wszyscy kustosze, proboszczowie tych kościołów, miejsc, sanktuariów, gdzie znajdują się Bramy Miłosierdzia. Wyjaśnia, że duszpasterze będą mogli się dowiedzieć, jak przekazywać prawdę o idei miłosierdzia. Organizatorzy są przekonani, że z przygotowanych wykładów mogą skorzystać wszyscy pragnący bliżej poznać i pełniej zrozumieć ideę Bożego Miłosierdzia. Dlatego kongres odbędzie się w bazylice, aby nie ograniczać liczby miejsc. Z kolei dla tych, którzy nie przybędą w tym dniu do Łagiewnik, TV Miłosierdzie będzie na żywo transmitować wydarzenie.

Szczegółowy program Jubileuszowego Kongresu Miłosierdzia znajduje się na stronie: www.milosierdzie.pl/index.php/pl/swiatowe-centrum/akademia/kongres-2016.html

Maria Fortuna-Sudor

Krótko

Reklama

• Prezydent RP Andrzej Duda spotkał się z grupą wpływowych amerykańskich senatorów. Politycy z USA przybyli do Polski, aby zapoznać się ze sprawami bezpieczeństwa przed lipcowym szczytem NATO.

• Mariusz Błaszczak, szef MSWiA, poinformował, że jego zespół przygotował ustawę antyterrorystyczną. Po poprawkach redakcyjnych trafi ona pod obrady rządu, a następnie do Sejmu. Jak zapowiedział, ustawa zostanie przyjęta jeszcze w maju.

• Marek Kuchciński – marszałek Sejmu RP zapowiedział stworzenie specjalnego zespołu, który zajmie się oceną konfliktu wokół Trybunału Konstytucyjnego. Nie będzie w nim ani polityków, ani sędziów TK.

• Prokuratura badająca sprawę pękniętej opony w prezydenckiej limuzynie wykluczyła wybuch. „Rzeczpospolita” dotarła do informacji, że w aucie założono oponę wycofaną już z użytku. Nowe, które były w magazynie, zastosowano w innym samochodzie.

• Zbigniew Ziobro – minister sprawiedliwości i prokurator generalny powołał specjalną grupę prokuratorów, która na nowo ma się zająć wyjaśnianiem tragedii smoleńskiej.

• W Europie największą popularnością wśród wszystkich profilów rządowych cieszy się profil Kancelarii Premiera RP na YouTube.

• PiS cieszy się 34-procentowym poparciem, na drugim miejscu jest .Nowoczesna – 16 proc., na trzecim PO – 14 proc.

• W całej Polsce aż w 180 kościołach odbyła się tegoroczna VII Noc Konfesjonałów. W archidiecezji wrocławskiej kapłani spowiadali w 14 kościołach.

• EDK, czyli Ekstremalna Droga Krzyżowa, zakończona 19 marca br., przyciągnęła rekordową liczbę uczestników. Ponad 25 tys. osób wyruszyło w 177 tras w całej Polsce i 11 za granicą.

Strony informacyjne przygotowano na podstawie doniesień korespondentów własnych, Radia Vaticana, KAI, BP KEP oraz RIRM.

Drodzy bracia i siostry, W ostatnich katechezach widzieliśmy, jak czytanie i rozważanie Pisma Świętego w modlitwie osobistej i wspólnotowej otwierają na słuchanie Boga, który do nas mówi i rozbudzają światło, aby zrozumieć teraźniejszość. Dzisiaj chciałbym mówić o świadectwie i modlitwie pierwszego męczennika Kościoła, św. Szczepana, jednego z siedmiu wybranych do posługi miłości względem potrzebujących. W chwili jego męczeństwa, opowiedzianej w Dziejach Apostolskich, ujawnia się po raz kolejny owocny związek między Słowem Bożym a modlitwą. Szczepan został doprowadzony przed trybunał, przed Sanhedryn, gdzie oskarżono go, iż mówił, że „Jezus Nazarejczyk zburzy...[świątynię] i pozmienia zwyczaje, które nam Mojżesz przekazał” (Dz 6, 14). Jezus podczas swego życia publicznego rzeczywiście zapowiadał zniszczenie świątyni Jerozolimskiej: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo” (J 2,19). Jednakże, jak zauważył św. Jan Ewangelista, „On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus” (J, 21-22). Mowa Szczepana przed trybunałem, najdłuższa w Dziejach Apostolskich, rozwija się właśnie na bazie tego proroctwa Jezusa, który jako nowa świątynia inauguruje nowy kult i zastępuje ofiary starożytne ofiarą składaną z samego siebie na krzyżu. Szczepan pragnie ukazać, jak bardzo bezpodstawne jest skierowane przeciw niemu oskarżenie, jakoby obalał Prawo Mojżesza i wyjaśnia swoją wizję historii zbawienia, przymierza między Bogiem a człowiekiem. Odczytuje w ten sposób na nowo cały opis biblijny, itinerarium zawarte w Piśmie Świętym, aby ukazać, że prowadzi ono do „miejsca” ostatecznej obecności Boga, jakim jest Jezus Chrystus, a zwłaszcza Jego męka, śmierć i Zmartwychwstanie. W tej perspektywie Szczepan odczytuje też swoje bycie uczniem Jezusa, naśladując Go aż do męczeństwa. Rozważanie Pisma Świętego pozwala mu w ten sposób zrozumieć jego misję, jego życie, chwilę obecną. Prowadzi go w tym światło Ducha Świętego, jego osobista, głęboka relacja z Panem, tak bardzo, że członkowie Sanhedrynu zobaczyli jego twarz „podobną do oblicza anioła” (Dz 6, 15). Taki znak Bożej pomocy, przypomina promieniejące oblicze Mojżesza, gdy zstępował z góry Synaj po spotkaniu z Bogiem (por. Wj 34,29-35; 2 Kor 3,7-8). W swojej mowie Szczepan wychodzi od powołania Abrahama, pielgrzyma do ziemi wskazanej przez Boga, którą posiadał jedynie na poziomie obietnicy. Następnie przechodzi do Józefa, sprzedanego przez braci, którego jednak Bóg wspierał i uwolnił, aby dojść do Mojżesza, który staje się narzędziem Boga, aby wyzwolić swój naród, ale napotyka również wielokrotnie odrzucenie swego własnego ludu. W tych wydarzeniach, opisywanych przez Pismo Święte, w które Szczepan jest, jak się okazuje religijnie zasłuchany, zawsze ujawnia się Bóg, który niestrudzenie wychodzi człowiekowi naprzeciw, pomimo, że często napotyka uparty sprzeciw, i to zarówno w przeszłości, w chwili obecnej jak i w przyszłości. W tym wszystkim widzi on zapowiedź sprawy samego Jezusa, Syna Bożego, który stał się ciałem, który - tak jak starożytni Ojcowie - napotyka przeszkody, odrzucenie, śmierć. Szczepan odwołuje się zatem do Jozuego, Dawida i Salomona, powiązanych z budową świątyni Jerozolimskiej i kończy słowami proroka Izajasza (66, 1-2): „Niebiosa są moim tronem, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Jakiż to dom możecie Mi wystawić i jakież miejsce dać Mi na mieszkanie? Przecież moja ręka to wszystko uczyniła” (Dz 7,49-50). W swoim rozważaniu na temat działania Boga w historii zbawienia, zwracając szczególną uwagę na odwieczną pokusę odrzucenia Boga i Jego działania, stwierdza on, że Jezus jest Sprawiedliwym zapowiadanym przez proroków; w Nim sam Bóg stał się obecny w sposób wyjątkowy i ostateczny: Jezus jest „miejscem” prawdziwego kultu. Szczepan przez pewien czas nie zaprzecza, że świątynia jest ważna, ale podkreśla, że „Najwyższy jednak nie mieszka w dziełach rąk ludzkich” (Dz 7, 48). Nową, prawdziwą świątynią, w której mieszka Bóg jest Jego Syn, który przyjął ludzkie ciało. To człowieczeństwo Chrystusa, Zmartwychwstałego gromadzi ludy i łączy je w sakramencie Jego Ciała i Krwi. Wyrażenie dotyczące świątyni „nie zbudowanej ludzkimi rękami” znajdujemy także w teologii świętego Pawła i Liście do Hebrajczyków: ciało Jezusa, które przyjął On, aby ofiarować siebie samego jako żertwę ofiarną na zadośćuczynienie za grzechy, jest nową świątynią Boga, miejscem obecności Boga żywego. W Nim Bóg jest człowiekiem, Bóg i świat kontaktują się ze sobą: Jezus bierze na siebie cały grzech ludzkości, aby go wnieść w miłość Boga i aby „spalić” go w tej miłości. Zbliżenie się do krzyża, wejście w komunię z Chrystusem oznacza wejście w to przekształcenie, wejście w kontakt z Bogiem, wejście do prawdziwej świątyni. Życie i mowa Szczepana nieoczekiwanie zostają przerwane wraz z ukamienowaniem, ale właśnie jego męczeństwo jest wypełnieniem jego życia i orędzia: staje się on jedno z Chrystusem. W ten sposób jego rozważanie odnośnie do działania Boga w historii, na temat Słowa Bożego, które w Jezusie znalazło swoje całkowite wypełnienie, staje się uczestnictwem w modlitwie Pana Jezusa na krzyżu. Rzeczywiście woła on przed śmiercią: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” (Dz 7, 59), przyswajając sobie słowa Psalmu 31,6 i powtarzając ostatnią wypowiedź Jezusa na Kalwarii: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,46); i wreszcie, tak jak Jezus zawołał donośnym głosem wobec tych, którzy go kamienowali: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!” (Dz 7, 60). Zauważamy, że chociaż z jednej strony modlitwa Szczepana podejmuje modlitwę Jezusa, to jest ona skierowana do kogo innego, gdyż jest ona skierowana do samego Pana, to znaczy do Jezusa, którego uwielbionego kontempluje po prawicy Ojca: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (w. 56). Drodzy bracia i siostry, świadectwo św. Szczepana daje nam pewne wskazania dla naszej modlitwy i życia. Możemy się pytać: skąd ten pierwszy chrześcijański męczennik czerpał siłę do stawiania czoła swoim prześladowcom i aby dojść do daru z siebie samego? Odpowiedź jest prosta: ze swej relacji z Bogiem, ze swej komunii z Chrystusem, z rozważania Jego historii zbawienia, dostrzegania działania Boga, które swój szczyt osiągnęło w Jezusie Chrystusie. Także nasza modlitwa musi się karmić słuchaniem Słowa Bożego w komunii z Jezusem i Jego Kościołem. Drugi element to ten, że św. Szczepan widzi w dziejach relacji miłości między Bogiem a człowiekiem zapowiedź postaci i misji Jezusa. On - Syn Boży - jest świątynią „nie zbudowaną ludzkimi rękami”, w której obecność Boga stała się tak bliska, że weszła w nasze ludzkie ciało, aby nas doprowadzić do Boga, aby otworzyć nam bramy nieba. Tak więc nasza modlitwa powinna być kontemplacją Jezusa siedzącego po prawicy Boga, Jezusa jako Pana naszego, mojego codziennego życia. W Nim, pod przewodnictwem Ducha Świętego, możemy także i my zwrócić się do Boga, nawiązać realny kontakt z Bogiem, z zaufaniem i zawierzeniem dzieci, które zwracają się do Ojca, który je nieskończenie kocha. Dziękuję. tlum. st (KAI) / Watykan