Na fasadzie kościoła w Kijach, w niszach zobaczymy patronów świętych Piotra i Pawła, apostołów. Ich wizerunki i rzeźby znajdują się również we wnętrzu odrestaurowanej świątyni, której historia i rozwój związane są także z istniejącą tutaj w średniowieczu kasztelanią czechowską pełniącą funkcję polityczne i religijne. Kijska świątynia przechowuje również relikwie świętych Piotra i Pawła w relikwiarzu z XVIII wieku
Pierwszy kościół w Kijach powstał ok. 1120 r., być może z fundacji ks. Henryka Sandomierskiego. Jan Długosz odnotował w kronice, że wzniósł go Piotr Dunin. Była to pokutna świątynia. Palatyn ks. Bolesława Krzywoustego winien był uprowadzenia księcia przemyskiego Wołodara. Po romańskim kościołku pozostały jeszcze fundamenty, a w północnej ścianie prezbiterium zachowało się romańskie okienko oraz fragmenty murów, w południowej ścianie – kamienny, zakończony półokrągłym łukiem portal z herbem Strzemię. W ciągu wieków świątynia zmieniała swój wygląd. Gruntownie została przebudowana i rozbudowana w XVII wieku, dzięki czemu zyskała rys barokowy. Od strony południowo-wschodniej w 1786 r. wybudowano dzwonnicę, na której zawieszono trzy dzwony.
Skarby świątyni
Wnętrze nawy głównej podzielone jest czterema przęsłami i nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami. Górę zdobią stiukowe dekoracje. Świątynia posiada dwie dobudowane kaplice. W XVII wieku z fundacji Krasuckich wybudowano kaplicę rodzinną, która jednak szybko popadła w ruinę. W 1776 r. ks. Ignacy Bieńkowski ufundował nową z rokokowym ołtarzem. Obecnie kaplicę zdobi obraz Najświętszego Serca Jezusowego.
Po przeciwnej stronie, od północy, chorąży Racławski Józef Antoni Dembiński ufundował w 1733 r. drugą kaplicę dedykowaną swojemu patronowi – św. Józefowi. Ks. Ignacy Bieńkowski zakupił do niej ołtarz rokokowy wraz obrazem Świętej Rodziny, nie zachował się on jednak do naszych czasów. Dziś możemy oglądać w tym miejscu obraz Jezusa Ukrzyżowanego, a w zwieńczeniu – wizerunek św. Teresy. Przed wejściem do prezbiterium, przy ścianie tęczowej umieszczone są dwa boczne ołtarze. Po lewej stronie wspomniany ołtarz patronów z obrazem świętych Piotra i Pawła. Apostołowie ukazani się w klasyczny sposób z atrybutami, które często im towarzyszą. Piotr trzyma Pismo Święte i klucze, a Paweł Ewangelię i miecz. Na szczycie ołtarza – współczesny wizerunek św. Ojca Pio.
Po przeciwnej stronie – ołtarz św. Marii Magdaleny z obrazem przedstawiającym Pokutującą Magdalenę. W zwieńczeniu umieszczono obraz bł. ks. Józefa Pawłowskiego z grona 108 męczenników II wojny światowej. Ks. Pawłowski przed wojną, w 1920 r. pełnił przez kilka miesięcy obowiązki proboszcza parafii.
Słynący łaskami
Ołtarz główny zdobi od 1734 r. słynący łaskami wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem w sukienkach pochodzący z XVII wieku, namalowany na wzór obrazu Matki Bożej Śnieżnej. Obraz otaczany jest do tej pory wielką czcią, a dawniej otrzymujący łaski z pośrednictwem Maryi zostawili tutaj różne wota, które znajdują w pobliżu ołtarza. W ołtarzu głównym swoje miejsce mają również rzeźby świętych Piotra i Pawła.
W świątyni możemy podziwiać zabytkowy, datowany na przełom XVII i XVIII wieku obraz – Męczeństwo św. Piotra, nieznanego artysty.
Na uwagę zasługują również obrazy świętych polskich patronów – św. Wojciecha, Kazimierza, Jacka, Stanisława Kostki, Jana Kantego. Ufundował je ks. Ignacy Bieńkowski. Autorem tych malowideł jest Kazimierz Mołodziński.
Zachowały się niektóre zabytkowe paramenty liturgiczne, jak gotycki kielich z ok. 1480 r. Na stopie wygrawerowano wyobrażenia Matki Bożej, świętych Doroty, Małgorzaty, Barbary i Katarzyny.
Chociaż nie brak w kościele malarskich i rzeźbiarskich odniesień do patronów kościoła, trzeba przyznać, że oprócz tych materialnych akcentów wystroju święci nie są w jakiś szczególny sposób czczeni. Odpust parafialny odbywa się tradycyjnie z procesją dookoła kościoła. Proboszcz ks. Wiesław Kita cieszy się, że świątynia do dziś przechowuje relikwie Apostołów, które trafiły zrządzeniem losu do kościoła w Kijach. Wierni mogą oddać cześć świętym Piotrowi i Pawłowi przez ucałowanie ich relikwii.
Bohater spod Grunwaldu
W historii Kij szczególne miejsce zajmuje tradycja związana z grunwaldzkim zwycięstwem. Otóż w świątyni możemy zobaczyć ornat będący repliką wykonanego z płaszcza wielkiego mistrza Ulryka von Jungingena. Znajduje się na nim charakterystyczny czarny krzyż obwiedziony złotem. Skąd wziął się on w Kijach? Miejscowość miała swojego bohatera pod Grunwaldem, któremu władze gminy i mieszkańcy w ostatnich latach wystawili pomnik. Był to słynny Mszczuj ze Skrzynna herbu Łabądź. To on miał przywieźć do kościoła trofeum. Do dziś zachował się piękny zwyczaj codziennego bicia w dzwony po modlitwie Anioł Pański dla uczenia tych rycerzy, którzy spod Grunwaldu do swoich domów nie powrócili. Historię bitwy pod Grunwaldem przypominają artyści podczas plenerowych widowisk, które wystawiane są w Kasztelanii – wzniesionej w nawiązaniu do istniejącej tutaj historycznie kasztelanii czechowskiej. Obiekt mający charakter budowli obronnej pełni dziś funkcje kulturalne i edukacyjne.
Podpisanie umowy umożliwi kontynuowanie prac w bazylice
Pięć milionów złotych trafiło na konto bolesławieckiej bazyliki maryjnej. Dzięki tak ogromnej dotacji z Regionalnego Programu Operacyjnego Dolny Śląsk, możliwe jest dokończenie prac renowacyjnych jednego z najważniejszych i najpiękniejszych zabytków miasta.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
30.05.2025 w Watykanie rozpoczyna się Jubileusz rodzin, dzieci, dziadków i osób starszych.
Przyjechali do Rzymu, bo jak sami wskazują, chcą Panu Bogu podziękować: za małżeństwo i rodzinę, dar potomstwa, codzienną radość i miłość. W Roku Jubileuszowym przybywają do grobów Apostołów, bo wiedzą, że potrzebują budować swoje życie rodzinne na nadziei, którą jest Jezus Chrystus. Dziś w Watykanie rozpoczyna się Jubileusz rodzin, dzieci, dziadków i osób starszych.
Spotkanie jubileuszowe potrwa od piątku, 30 maja do niedzieli, 1 czerwca. Centralnym punktem będzie Msza św. pod przewodnictwem Papieża Leona XIV. To wydarzenie przyciągnie do Wiecznego Miasta ponad 60 tysięcy wiernych ze 120 krajów, ze wszystkich kontynentów. W sobotę (31 maja) grupy z Polski spotkają się na Mszy św. w Bazylice Matki Bożej Większej. Liturgii o godz. 14:00 będzie przewodniczył abp Wiesław Śmigiel, przewodniczący Rady ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
