Od pierwszych wieków chrześcijaństwa kult świętych patronów w Kościele rzymskokatolickim polega na powierzeniu opieki określonemu świętemu nad poszczególnymi osobami lub społecznościami. Przejawem tego kultu jest (wg nauki Soboru Watykańskiego II) troska o gorliwość w miłości, przez którą szukamy dobra potrzebnego całej wspólnocie. Gorliwość ta znajduje swój wyraz nie tyle w mnożeniu zewnętrznych aktów czci, ile bardziej w nasileniu czynnej miłości, która pobudza ludzi do naśladowania życia świętych i do szukania pomocy w ich wstawiennictwie. Troska patronów sprawia, że doznajemy od Boga różnorakich łask za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, do którego oni nieustannie wstawiają się za podopiecznymi.

Projekt uchwały do Rady Miejskiej złożył proboszcz parafii pw. św. Piotra Apostoła w Międzyzdrojach ks. prał. dr Marian Jan Wittlieb w imieniu mieszkańców oraz Parafialnej Rady Duszpasterskiej. Projekt jest inicjatywą obywatelską, pod którą zgodnie z §27 ust. 1 pkt. 6; ust. 2 i 3 Statutu Gminy Międzyzdroje podpisali się reprezentanci wszystkich ulic miasta. Propozycja ta związana jest także z przewidzianym świętowaniem 70-lecia powojennych praw miejskich w Międzyzdrojach. Pomysł spotkał się również z pozytywną opinią wielu turystów i wczasowiczów. Kolejnym impulsem ku temu było wakacyjne spotkanie z abp. Edwardem Nowakiem – byłym sekretarzem Kongregacji ds. Świętych, a obecnie pełniącym posługę w Kapitule Bazyliki św. Piotra w Watykanie.

W uzasadnieniu projektu obywatelskiego czytamy, iż św. Piotr Apostoł od 1859 r., kiedy zdecydowano o budowie kościoła w Międzyzdrojach, został mianowany patronem wspólnoty Kościoła luterańsko-augsburskiego. W okresie powojennym utworzono parafię rzymskokatolicką, powierzając ją nadal opiece św. Piotra Apostoła, pierwszego papieża, patrona ludzi morza i trudniących się rybołówstwem Międzyzdrojan (osada rybacka). Postawienie świątyni i kult ku chwale Boga Najwyższego przez wstawiennictwo Księcia Apostołów, gromadziło i integrowało społeczność międzyzdrojską. Kształtowało także rozwój kultury duchowej (m.in. literaturę, malarstwo, muzykę, rzeźbę i architekturę) i ekonomiczno-materialnej (dawna „komora celna”). W połączeniu z walorami przyrodniczymi i zdrowotnymi przyczyniało się do rozwoju Międzyzdrojów jako miejscowości uzdrowiskowej dla gości z całej Europy. Wystarczy przejrzeć listę przebywających tu znakomitości, choćby tylko kompozytor Feliks Nowowiejski czy filmowiec Alfred Hitchcock.

Ze strony władzy świeckiej poparcie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV w sprawie duchowej opieki przed Bogiem jest dowodem dla żyjących tu wówczas przeważających luteranów, nieuznających przecież prymatu papieży, następców św. Piotra, na najwyższą rangę tego patronatu dla rodzącej się „Perły Bałtyku”. W powojennej, polskiej rzeczywistości Międzyzdroje, mimo wielu prób przeciwnych, zwłaszcza ze strony rządów komunistycznych, zachowały swoją polską tożsamość i mentalną dumę z posiadania patrona, pracującego własnymi rękami na chleb powszedni. Umacniali ją tacy wybitni słudzy Boży: kard. Stefan Wyszyński i bp Wilhelm Pluta. Prymas Tysiąclecia zostawił tu duchowy testament: „Tu macie żyć, uświęcać się”.

Sławie miasta służyły i przynoszą korzyść również inicjatywy wierzących obywateli, są to m.in. cztery festiwale muzyczne: Musica Sacra z Bursztynową Aureolą św. Piotra Apostoła w ramach Międzynarodowego Festiwalu Chóralnego; publiczne prezentacje artystyczne dorobku Polsko-Niemieckiej Akademii Muzycznej In Terra Pax „na chórze i na scenie”; przyjmowanie aktorów i przedstawień w kościele w ramach kolejnych Festiwali Gwiazd; Międzyzdrojskie Czwartki Organowe, Festiwal Muzyki Współczesnej im. Witolda Lutosławskiego, Spotkania Artystyczne Seniorów (SAS), spotkania żołnierzy AK i kombatantów, coroczne wspólnotowe kolędowanie w kościele jako propagowanie historycznej, polskiej kultury muzycznej. Międzyzdroje posiadają własną (jako gatunek muzyczny) „Missa Misdroyensis”, hejnał, hymn i fanfary dedykowane św. Piotrowi.

Można sądzić, że planowane uroczystości patronalne miasta i parafii przyniosą nam wiele duchowych i kulturalnych propozycji, z których na podkreślenie zasługuje już zgłoszona w Urzędzie Miasta inicjatywa wykonania po raz pierwszy w Polsce kantaty koncertowej Karola Borsuka pt. „Quo vadis?” (kompozytora znanej już i wydanej, najpierw w postaci partytury, „Mszy Międzyzdrojskiej”, a teraz wespół z innymi zebranymi dziełami na płycie CD pt. „Międzyzdrojskie «Sacrum et Profanum»”) dla uczczenia Roku Sienkiewiczowskiego.

Ustanowienie św. Piotra Apostoła duchowym patronem miasta Międzyzdroje wyrasta z przekonania, że jest ono godne i przygotowane do przyjęcia opieki tak wyjątkowego Patrona, aby należeć do wielkiej, światowej rodziny miast o określonej duchowości. To „jakby sanktuarium” na krańcach Pomorza Zachodniego posiada już trojakie relikwie związane ze świętym patronem miasta w specjalnym relikwiarzu „piotrowym kluczu”, gotowym do poświęcenia.

Kolejnym etapem procedury ustanowienia patrona nad miastem jest przekazanie Uchwały do biskupa miejsca. Ten po zaaprobowaniu wspólnego pragnienia wiernych i władz świeckich przesyła prośbę o zatwierdzenie jego decyzji do Stolicy Apostolskiej (Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów), zgodnie z obowiązującymi normami o ustanowieniu patronów, zawartymi w instrukcji „O zatwierdzeniu kalendarzy partykularnych i własnych formularzy mszalnych” nr 30. Następnie Kongregacja na mocy prawa udzielonego jej przez Ojca Świętego Franciszka, po rozważeniu przedstawionych argumentów, sprawdza ich zgodność z wymogami prawa. Jako uroczystość patronalną miasto przyjęło dzień 29 czerwca – liturgiczne wspomnienie św. Piotra Apostoła. Sądzę, że społeczność międzyzdrojska chętnie przywita wszystkich gości.