Reklama

Królowa Polskich Serc

Kalendarz liturgiczny pokazuje ścisły związek między historią Polski i rytmem wyznawanej nad Wisłą wiary. 3 maja jest okazją do oddania czci Królowej Korony Polskiej, ale też jest dla nas dniem upamiętniającym pierwszą naszą Konstytucję, z 1791 r.

Niedziela Ogólnopolska 18/2017, str. 18

Bożena Sztajner/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Łatwiej zrozumieć doniosłość uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, gdy uwzględni się kontekst i jej genezę. Był rok 1920. Na prośbę polskich biskupów papież Benedykt XV ustanowił Święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Tłem tego wydarzenia było odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 r., ale wyraźne było też odniesienie do lwowskich ślubów Jana Kazimierza. Znamienna w tym kontekście była postawa zaborców, którzy doskonale zdawali sobie sprawę z zagrożenia propagowania kultu Matki Bożej Królowej Polski. Polacy w Maryi widzieli nie tylko obiekt kultu, ale też skuteczny oręż wobec swoich odwiecznych wrogów. O znajomości tego faktu przez zaborców świadczą chociażby desperackie próby wyrugowania kultu Królowej Polski z mapy polskiego duszpasterstwa. Trudno inaczej zinterpretować nakaz usunięcia z Litanii Loretańskiej wezwania „Królowa Korony Polskiej”, zwalczanie pielgrzymek do Częstochowy czy walkę ze stosowną literaturą na ten temat oraz ściganie posiadaczy kopii Obrazu Jasnogórskiego.

Zwierzchnictwo Maryi

Reklama

Inicjatywa związana z ustanowieniem święta zrodziła się prawdopodobnie we Lwowie w środowisku Bractwa Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej, poświęcającego pierwszą niedzielę maja modlitwom dziękczynnym za opiekę Maryi nad Polską. Papież ustanowił wspomniane święto najpierw dla diecezji lwowskiej, a później Stolica Apostolska rozszerzyła je na cały kraj. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zrodziła się myśl, by obchodzić to święto 3 maja – na pamiątkę uchwalonej tego dnia w 1791 r. przez Sejm Czteroletni Konstytucji. Myśl ta była tym zasadniejsza, im bardziej uświadomimy sobie związek polskiej Konstytucji ze ślubami Jana Kazimierza we Lwowie. Nasz pierwszy Dokument Zasadniczy w znacznym stopniu zawierał postulaty socjalne zawarte przez króla w ślubach. Od 1925 r. rozszerzono obchody na całą Polskę, łącząc w jednym dniu dziękczynienie za Konstytucję oraz za opiekę Najświętszej Maryi Królowej Korony Polskiej. O sile tego święta świadczy fakt, że zarówno najeźdźca niemiecki po 1939 r., jak i władza ludowa po 1945 r. nie uznawali zwierzchnictwa Maryi nad polskim narodem. W Polsce Ludowej święto to wymieniane było jedynie w kalendarzu liturgicznym.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Królowa wszystkiego...

Tytuł Matki Bożej jako Królowej Narodu Polskiego sięga drugiej połowy XVI wieku. Tak zwrócił się do Maryi Grzegorz z Sambora, renesansowy poeta. Niekiedy pojawiają się kontrowersje w związku z powyższym tytułem, a u podstaw wątpliwości stawia się najczęściej rzekomą kwestię przywłaszczania sobie Matki Bożej. Aby rozwiać wątpliwości, wystarczy przywołać 966. artykuł Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Na koniec Niepokalana Dziewica, zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej, dopełniwszy biegu życia ziemskiego, z ciałem i duszą wzięta została do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego (...)”. Ostatnie słowo powyższej frazy wydaje się rozwiewać wszelkie wątpliwości. Jeśli Maryja jest Królową wszystkiego, to może powinna być także królową polskich serc. Przecież nie o politycznym królestwie może być tu mowa. Uczciwa lektura Ewangelii musi przekonać nawet najzagorzalszego sceptyka, że w królestwie Bożym nie chodzi o podatki, armię, wojny czy jakąkolwiek wyższość jednego narodu nad drugim. W przyjęciu Maryi za Królową kryje się jednoznaczna deklaracja, że w przestrzeni panowania Maryi z Jej Synem mieści się świat ewangelicznych wartości. Inaczej mówiąc, królowanie Maryi można sprowadzić do jednego zdania: „Uczyńcie wszystko, co powie wam mój Syn” (por. J 2, 5). Nie ma lepszej drogi do uznania królestwa Maryi niż posłuszeństwo woli Jezusa Chrystusa.

Zastanówmy się nad związkiem praktyki oddawania czci Królowej Polski i dziejami naszego narodu. W czasach współczesnych, jak nigdy dotąd, powraca pytanie o zbieżność stanowionego prawa z wymogami wiary chrześcijańskiej. Dzisiaj bowiem nie możemy już obwiniać zaborców, najeźdźców czy tych spod znaku czerwonej gwiazdy. Dzisiaj jesteśmy gospodarzami we własnym kraju i każdorazowo w dzień 3 maja jesteśmy zobowiązani do rachunku sumienia. Znamy pogardę Pana wobec faryzeizmu: „Ten lud czci mnie tylko wargami”. Czy zatem Polakom wystarczy determinacji, by Maryja rzeczywiście była naszą Królową?

2017-04-26 10:01

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Duże siniaki pod brodą papieża. Watykan wyjaśnia

2024-12-07 18:44

[ TEMATY ]

Watykan

PAP

Zaniepokojenie uczestników sobotnich papieskich audiencji i konsystorza wywołały bardzo wyraźnie widoczne duże siniaki pod brodą Franciszka. Watykan wyjaśnił, że papież uderzył brodą o szafkę nocną.

W czasie kolejnych porannych audiencji i popołudniowego konsystorza papież był w dobrej formie, ale wszystkim w oczy rzucały się duże ciemne siniaki i krwiak pod jego brodą i na dole twarzy.
CZYTAJ DALEJ

Św. Ambroży obrońca Bożego Prawa

Niedziela łowicka 49/2002

[ TEMATY ]

święty

św. Ambroży

pl.wikiepdia.org

7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.

Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie. W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację. W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu. Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn. Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską. Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich. Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania. Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania. Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego. Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
CZYTAJ DALEJ

Watykan/ Zapalono światła na choince na placu Świętego Piotra

2024-12-07 19:40

[ TEMATY ]

Watykan

Włodzimierz Rędzioch

Na placu Świętego Piotra zapalono w sobotę lampki na choince przywiezionej z włoskiego Trydentu. Odsłonięta też została szopka, podarowana przez miejscowość Grado w regionie Friuli-Wenecja Julijska. W uroczystości o zmierzchu uczestniczyły delegacje ofiarodawców drzewka i żłóbka.

Świerk czerwony wysokości 29 metrów pochodzi z gminy Ledro w Trydencie. Przed wycięciem liczącego około 200 lat drzewa doszło tam do protestów obrońców środowiska i mieszkańców. Petycję z apelem do papieża, by zrezygnował z tego daru i o to, by oszczędzono stare drzewo podpisało ok. 50 tys. osób.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję