Reklama

Niedziela Kielecka

Jego więzienny różaniec jest dla mnie relikwią

Z ks. Radosławem Sobalkowskim, bliskim krewnym śp. bp. Szczepana Sobalkowskiego – więźnia i męczennika czasów komunizmu rozmawia Katarzyna Dobrowolska

Niedziela kielecka 18/2017, str. 1, 6

[ TEMATY ]

wywiad

W.D.

Portret biskupa Szczepana Sobalkowskiego z Seminarium kieleckiego

Portret biskupa Szczepana Sobalkowskiego z Seminarium kieleckiego

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

KATARZYNA DOBROWOLSKA: – Przygotowuje Ksiądz pracę doktorską na temat prawd katechizmowych w nauczaniu Księdza Biskupa w oparciu o bogatą spuściznę jego homilii, wykładów, konferencji i artykułów. Jakie wartości starał się przekazywać swoim nauczaniem i życiem młodzieży i klerykom Seminarium?

Reklama

KS. RADOSŁAW SOBALKOWSKI: – Życie i dorobek bp. Szczepana Sobalkowskiego należy rozpatrywać w kontekście czasów i doświadczeń, które ukształtowały jego charakter. Jak wiadomo, przyszedł na świat, kiedy nasza Ojczyzna nie była jeszcze wolna. Ważne lata dzieciństwa i młodości osadzone są w niewoli. Matura przypada na czas rodzącej się niepodległości. Potem czas międzywojenny, czas okupacji hitlerowskiej, a następnie reżimu komunistycznego. Na 56 lat życia to zbiór wielu doświadczeń. Pozostało wiele dokumentów i materiałów z jego posługi jako prefekta w parafiach we Włoszczowie i Chmielniku, następnie prefekta i wychowawcy w gimnazjach bł. Kingi i św. Stanisława Kostki, aż po funkcje profesora, wychowawcy i rektora w WSD. Wyłania się z nich obraz ks. Szczepana jako duszpasterza szczerze zatroskanego o dobre wychowanie i formowanie młodego pokolenia. Przywiązywał wagę do kształtowania człowieczeństwa, ducha chrześcijańskiego i patriotycznego. Wiele miejsca w swoich publikacjach poświęca rodzinie, zabiega o jej silne chrześcijańskie fundamenty. W naukach rekolekcyjnych, kazaniach katechizmowych, homiliach na niedziele i uroczystości znajdujemy wiele wskazówek odnoszących się do wiary, życia chrześcijańskiego, społecznego i patriotycznego. Potwierdzeniem tego, co pisał, było jego życie. Jako prefekt w gimnazjach czy profesor i rektor w Seminarium starał się jak najwięcej czasu poświęcić młodym ludziom. Nie ograniczał się tylko do wspólnej modlitwy, wykładów czy posiłku. Organizował wspólne wycieczki, spacery, wyjazdy na wakacje. Ten czas wykorzystywał do rozmów, przekazywania wartości, uczenia ich bycia ze sobą. Poznawał podopiecznych, ich charakter, ale i sytuację materialną, na którą był szczególnie uwrażliwiony. Najuboższym klerykom zapewniał z własnych środków wsparcie materialne na czas studiów. Pozyskiwał również donatorów, którzy takie stypendia fundowali. Ks. Michał Strząbała w książce wydanej na 50-lecie święceń kapłańskich wspomina, że w dniu święceń Rektor zaprosił go do swojego gabinetu i przedstawił mu panią, która przez całe seminarium opłacała mu pobyt. W czasie wakacji zabierał ze sobą na wypoczynek dwóch lub trzech kleryków. Jak na owe czasy postawa dość odważna, bo nie wszystkim mieszkańcom domu prowadzonego przez siostry zakonne podobały się takie praktyki. W zeszłym roku uczestniczyłem w pogrzebie pani Marty Predygier (104 lata), która przystąpiła do sakramentu bierzmowania przygotowanego przez ks. Szczepana. Za życia bardzo ciepło wspominała swojego księdza, który rozpalał w sercach młodzieży miłość do Boga i Kościoła. Ks. Witold Stolarczyk wspomina, że kiedy po wojnie wstąpił do Seminarium, on i jego koledzy nie mieli przez czas wojenny możliwości przystąpienia do bierzmowania. Ksiądz Rektor przygotowywał seminarzystów do przyjęcia sakramentu i podczas uroczystości był dla kleryka Witolda świadkiem bierzmowania.

– Ks. Szczepan Sobalkowski był więźniem PRL przez łącznie sześć lat, świadkiem w procesie bp. Czesława Kaczmarka i oskarżonym o współudział w tzw. „antypaństwowym spisku”. Jak tata Księdza wspominał te lata terroru, kiedy jego wuj był przetrzymywany w więzieniach w Mokotowie, Wronkach, Sztumie?

Reklama

– To był bardzo trudny czas dla rodziny. Władze w jakiś sposób chciały ukarać rodzinę za to, że z jej grona wywodzi się wróg narodu. Brat ks. Szczepana, Ignacy został zwolniony z pracy i pozbawiony środków do życia. Bratowa w związku z procesem była przez jakiś czas uwięziona w areszcie śledczym. Starano się zastraszyć najbliższych, żeby nie podejmowali żadnych kroków w celu uwolnienia kapłana czy szukania możliwości kontaktu z nim samym. Miało to też na celu pokazanie ks. Szczepanowi, że wszyscy, rodzina i kapłani odcinają się od niego. W tej trudnej sytuacji z pomocą przychodzi rodzina. Moj ojciec został zabrany przez swojego chrzestnego do Poznania. To on przez pięć lat utrzymywał go i łożył na studia chemiczne w Uniwersytecie Adama Mickiewicza. Po złożonych egzaminach pozwolono ojcu studiować, ale często dawano odczuć, że jego światopogląd nie jest zgodny z obecnie panującym „słusznym i jedynym”. Po przeniesieniu z Mokotowa, wujek ojca przebywał w Sztumie i Wronkach. Bratanek z Poznania miał najbliżej do tych miejsc. Widzenie osadzonemu przysługiwało raz w miesiącu. Ojciec w miarę możliwości starał się o zezwolenie na „odwiedziny”. Wspominając te spotkania, zawsze się wzruszał, bo ciągle miał przed oczami obraz człowieka schorowanego i poniżonego. Widzenia odbywały się w taki sposób, że w stalowych drzwiach był niewielki otwór, przez który widać było tylko głowę więźnia. Nie wolno było podejść i przywitać się czy uścisnąć. W pomieszczeniu przebywał strażnik z bronią, który przysłuchiwał się rozmowie. Te krótkie chwile spotkania uciekały bardzo szybko i znowu trzeba było czekać kolejny miesiąc.

– W jaki sposób postać heroicznego kapłana i sufragana kieleckiego, jak i innych księży diecezji kieleckiej represjonowanych przez komunistów wpłynęły na kształtowanie się i rozumienie u Księdza powołania kapłańskiego?

– To bardzo trudne pytanie. Młody człowiek, który chce wejść na drogę służby w Kościele, żyje w świecie ideałów i swoich wyobrażeń. Ja miałem szczęście spotkać na swojej drodze wspaniałych proboszczów i katechetów. Znałem ich z kościoła, z zajęć religii, ale też ze spotkań w domu rodzinnym i pielgrzymek parafialnych. Te doświadczenia już wtedy dużo mi mówiły o życiu kapłańskim, codziennych obowiązkach. Rodzice widząc, że skłaniam się w tym kierunku, chcieli mi pomóc, ukazując szerszy wachlarz życia kapłańskiego przez pryzmat osoby bp. Szczepana Sobalkowskiego. I nie pokazywali mi, co z tego mogę mieć dla siebie, ale co trzeba dać od siebie Kościołowi i ludziom, którym się służy. Powołanie jest procesem, który cały czas kształtuje człowieka. Pobyt w Seminarium, a po nim już czas posługi kapłańskiej pozwoliły mi bliżej zapoznać się z życiem kapłanów niezłomnych na czele z bp. Czesławem Kaczmarkiem. Ogrom cierpień, którym zostali poddani przez władze komunistyczne wywarł na mnie ogromne wrażenie. Uwięzieni, oddzieleni od swojego środowiska, jakim jest diecezja, pozbawieni możliwości sprawowania Eucharystii, lektury Pisma Świętego, modlitwy brewiarzowej. W takim upodleniu trwali, poddawani torturom fizycznym i psychicznym, trzymając często w ręce różaniec zrobiony z nitki koca więziennego i paciorków ulepionych z czarnego chleba. Mam taki różaniec, a właściwie jego fragment i stanowi on dla mnie relikwie po ks. Szczepanie. W tym kontekście postawa ks. Szczepana i innych kapłanów rzuca nowe światło na rozumienie i doświadczanie powołania.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2017-04-26 14:49

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jedynym źródłem pokoju jest Chrystus

Niedziela przemyska 7/2022, str. IV

[ TEMATY ]

wywiad

abp Adam Szal

św. bp Józef Sebastian Pelczar

Archiwum Sióstr Sercanek

Abp Adam Szal na uroczystości w Krakowie z okazji 180. rocznicy urodzin św. bp. Pelczara

Abp Adam Szal na uroczystości w Krakowie z okazji 180. rocznicy urodzin św. bp. Pelczara

O realizacji hasła roku duszpasterskiego, wspólnotach archidiecezji i obchodach 180. rocznicy urodzin św. bp. Pelczara – z abp. Adamem Szalem rozmawia ks. Zbigniew Suchy.

Ks. Zbigniew Suchy: Chcemy w cykliczny sposób przyglądać się temu, jak realizowane jest tegoroczne hasło roku duszpasterskiego: „Posłani w pokoju Chrystusa”. Dzięki posłudze Radia Fara możemy śledzić aktywny udział Księdza Arcybiskupa w życiu diecezji. Jak Ksiądz Arcybiskup postrzega realizację tego hasła duszpasterskiego? Abp Adam Szal: Realizacja hasła „Posłani w pokoju Chrystusa” jest pewnym wyzwaniem dla nas wszystkich i myślę, że dobrze byłoby popatrzeć, jak poszczególne osoby, które spotykamy na drodze naszego życia, realizują swoje powołanie, którego elementem jest także życie w pokoju Chrystusa. Święty Józef Sebastian Pelczar w książce pt. „Doskonałość chrześcijańska” porównuje postępowanie człowieka do igły magnetycznej. Znamy kompas i wiemy, że ta igła jest w ciągłym ruchu. Szuka nieustannie właściwego kierunku i właściwie jest niespokojna dopóki nie znajdzie północnego kierunku i wskaże północ. Święty Józef Sebastian Pelczar w oparciu o ten przykład mówił, że powołaniem człowieka jest dążenie do źródła pokoju, którym jest nie kto inny, jak Pan Bóg. To wezwanie, jakim jest rok duszpasterski „Posłani w pokoju Chrystusa”, powinno polegać moim zdaniem na tym, żeby szukać źródła tego pokoju, którym jest sam Pan Bóg, bo też odwołując się do św. Józefa Sebastiana Pelczara, świat proponuje różne zaspokojenia człowieka i różny ten pokój, nieraz oparty na sile, na uleganiu pokusom, na życiu bez Pana Boga. Ale jak mówił św. Augustyn „serce człowieka jest niespokojne, dopóki nie spocznie w Panu”, dopóki nie ma pokoju. Naszym zadaniem zatem będzie odnalezienie tego źródła pokoju, którym jest sam Pan Bóg, Jego sakramenty, zwłaszcza sakrament Eucharystii. Trzeba także, do czego zachęca nas program duszpasterski, uczynić krok dalej, żeby żyć tym pokojem i nieść go innym. Tu się zaczynają pewne trudności, bo wyobrażamy sobie, że iść w pokoju to znaczy głosić płomienne kazania czy nauczać o wierze słowem, ale bardziej chodzi o to, żeby nasz wewnętrzny pokój przemieniał nasze otoczenie, nas samych, nasze życie. Żebyśmy byli ludźmi pokoju. Tutaj też pojawia się niebezpieczeństwo, żeby się oddzielić od wszystkich problemów, od wszystkich trudności, których jest wiele, żeby być takim abnegatem w życiu społecznym, politycznym czy religijnym. Chodzi o to, żeby przemieniać ten świat, opromieniać go tym pokojem, który jest w nas. Źródłem pokoju dla rodziny będzie na pewno ojciec, matka, którzy będą wiarę wyznawać i według niej żyć. Ojcem pokoju będzie ktoś, kto kieruje zakładem pracy czy wspólnotą parafialną, czy diecezją, żeby ten pokój z nas emanował.
CZYTAJ DALEJ

Oświadczenie w sprawie zatrzymania byłego proboszcza płockiej parafii

2024-12-03 19:33

[ TEMATY ]

oświadczenie

Red./ak/GRAFIKA CANVA

Przyjęliśmy do wiadomości informacje dotyczące zatrzymania byłego proboszcza płockiej parafii, należącego do naszej inspektorii - czytamy na stronie Inspektorii Warszawskiej Salezjan.

Przyjęliśmy do wiadomości informacje dotyczące zatrzymania byłego proboszcza płockiej parafii, należącego do naszej inspektorii.
CZYTAJ DALEJ

Francja: Upadł rząd Michela Barniera

2024-12-05 07:09

[ TEMATY ]

rząd

Francja

PAP/EPA/YOAN VALAT

Parlament Francji uchwalił w środę wniosek o wotum nieufności wobec rządu Michela Barniera zmuszając go do ustąpienia. Rząd premiera Barniera jest pierwszym od 1962 roku gabinetem ustępującym w wyniku wotum nieufności.

Za wnioskiem głosowało 331 posłów lewicy i skrajnej prawicy. Do jego przyjęcia niezbędnych było 289 głosów.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję