Przez nadzieję i wiarę

Najpierw wierni wraz ze swoim proboszczem ks. Dariuszem Nowomiejskim gromadzili się na rekolekcjach ewangelizacyjnych, prowadzonych przez ekipę ks. Marcina Grzesiaka. Później przez 10 dni, mimo intensywnego czasu prac polowych, przychodzili adrować krzyż. Wśród parafian dostrzec można było członków grup formacyjnych i modlitewnych: Żywego Różańca, Bractwa Apostolstwa, Ruchu Światło-Życie oraz zespołów muzycznych. 5 sierpnia Eucharystii z obrzędem pożegnania krzyża przewodniczył abp Stanisław Budzik. – Cieszę się, że po raz pierwszy mogę sprawować Mszę św. w waszej pięknej świątyni, w tak wyjątkowym czasie, po dniach spotkania z Chrystusem, z Jego krzyżem i Ewangelią, z mocą Ducha Świętego – mówił Ksiądz Arcybiskup, zapewniając zgromadzonych, że modli się o to, by „dni Bożej łaski przyniosły piękne owoce i poprowadziły Kościół drogami zbawienia”. Witając Pasterza w ukrytej wśród zielni świątyni, która dla mieszkańców podlubelskiej miejscowości jest oazą ciszy i wytchnienia w chaosie dnia i lęku o jutro, Ksiądz Proboszcz prosił: – Pomóż nam zrozumieć istotę krzyża i pokochać każdą naszą miarę cierpienia.

Tylko krzyż

Reklama

O wyjątkowym czasie projektu ewangelizacyjnego „Źródło” mówił ks. Dariusz Nowomiejski. Przywołując słowa św. Jana od Krzyża: „Nie szukaj Chrystusa bez krzyża”, podkreślał, że oddają one istotę wiary oraz misji. – Krzyż wpisany w dzieje świata pojawia się wraz z nadzieją i rozpaczą; trzyma nas przy życiu i wskazuje drogę. Dwie drewniane belki to znak naszej szansy. Krzyż staje się symptomem ludzkiej radości, kiedy prostym znakiem rąk rozpoczynamy i kończymy dzień; w końcu staje się wiecznym łącznikiem z niebem i tęsknotą za szczęściem wiecznym w chwili śmierci. Obcujemy z nim codzienne, przyzwyczajeni do jego widoku na ścianach domów, urzędów, szkół, szpitali, ale niechętnie dostrzegamy go w osobistym życiu, nie przytulamy się myślą do niego, nie tęsknimy za cierpieniem. Dopiero w chwili niepowodzenia przykładamy myśli do dwóch belek, na których zawisło nasze życie i nasze zbawienie. Czasem samotny krzyż na polu odzywa się do nas swoją ciszą, a wtedy otwieramy tęskne serce. Przypomina nam dawne chwile chrześcijańskiej godności i tożsamości, kim jesteśmy i gdzie są nasze korzenie; mówi o wielkiej miłości Boga do człowieka. Dziś kończymy nasze rozmyślania wobec krzyża, ale nie kończymy związku z nim – mówił Ksiądz Proboszcz. – Niech Twój wizerunek, Panie, który dźwigasz los człowieka, będzie drogowskazem naszego życia. Prowadź nas, jak prowadziłeś ród tej ziemi – prosił. Te słowa zabrzmiały szczególnie mocno w kontekście przywołanych męczenników II wojny światowej: parafian zamordowanych na Majdanku oraz bł. bp. Władysława Gorala, który zginął w niemieckim obozie zagłady. Dawni mieszkańcy, którzy przed laty przylgnęli do krzyża, przez swoje życie i śmierć stali się wzorem dla potomnych, jak wytrwać przy Chrystusie. – Krzyżu, prowadź nas na drugi brzeg przez nadzieję, wiarę i poświęcenie, jak niegdyś prowadziłeś naszych przodków. Krzyżu czasu podzielonego sprawiedliwie między ludzi, wskaż nam drogę i daj zaufanie w twoją moc – mówił poetycko ks. Nowomiejski.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dom na skale

Nawiązując do przypowieści o domu budowanym na skale, abp Stanisław Budzik apelował, by chrześcijanie zachowali zgodność między słowami i czynami, między wyznawaną wiarą a życiem, by budowali gmach swojego życia na prawdziwych i trwałych wartościach. Za papieżem Benedyktem XVI przypominał, że budowanie domu na mocnym fundamencie to budowanie na Chrystusie i z Chrystusem. Wyrazem troski o budowanie na skale są misje ewangelizacyjne, które pomagają na nowo odkryć i pokochać Jezusa. Są one skierowane do tych, którzy utracili smak wiary, ale też do tych, którzy regularnie czerpią ze źródła Kościoła. – Każdemu potrzeba nowego, świeżego, pełnego mocy przepowiadania Ewangelii, by Boże słowo rosło w sercach, by w świetle wiary odnaleźć na nowo sens i radość życia z Chrystusem – mówił Ksiądz Arcybiskup. Nawiązując do towarzyszącego rekolekcjom znaku krzyża, Pasterz przypomniał, że jest on znakiem zbawienia, dowodem radykalnej miłości Boga do człowieka i wołaniem o miłość, która nie boi się ofiary, zapomina o sobie i poświęca się dla innych. Przywołując 1050. rocznicę chrztu Polski, Pasterz podkreślał, że z sakramentu chrztu płynie zobowiązanie do głoszenia Chrystusa światu również w wymiarze osobistym. – Idźcie i dajecie świadectwo o swojej wierze, o miłości która w was mieszka – apelował.

* * *