Nadzieja to nic innego jak chrześcijański optymizm. Pozwala człowiekowi pozostawać mocnym w wierze, mieć całkowitą pewność co do obietnic Boga. W nadziei Bóg jest rękojmią mojej przyszłości i spokojnej stabilności. Chrześcijanie muszą pozostawać radosnymi optymistami; chodzi jednak o uczucie rodzące się z wiary w moc Boga, który nigdy nie przegrywa walki o to, by człowiek zaznał pokoju i chwały w Jego bliskości. Wiara jest fundamentem nadziei, nowym wymiarem człowieka, prowadzącym go do boskości. W Liście do Rzymian święty Paweł pisze: „Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia dzięki wierze, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa; dzięki Niemu uzyskaliśmy na podstawie wiary dostęp do tej łaski, w której trwamy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. Ale nie tylko [tym], lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość – wypróbowaną cnotę, wypróbowana zaś cnota – nadzieję. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5, 1-5).