Niezwykły Polak, niezwykły święty

Kamil Krasowski: – W tym roku przypada 40. rocznica wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Niebawem będziemy obchodzić także XVIII Dzień Papieski ustanowiony w hołdzie Papieżowi Polakowi – dziś już św. Janowi Pawłowi II. Pod jakim hasłem odbędzie się tegoroczne świętowanie?

Ks. Łukasz Malec: – W tym roku Dzień Papieski odbędzie się 14 października pod hasłem „Promieniowanie ojcostwa”. Myślę, że ten temat pięknie ukazuje to, kim był Jan Paweł II – nie tylko dla młodych, ale w ogóle dla ludzi, że wielu postrzegało go jako ojca. Pamiętam, że kiedy odszedł, to czuliśmy się, jakby zabrakło ojca. To hasło jest inspirowane samą postacią Papieża, ale też jego nauczaniem. Myślę, że jest to istotny temat. Rola ojca zawsze była ważna, ale dzisiaj szczególnie. Ojcem jest się nie tylko w sensie fizycznym, ale też w tym sensie duchowym, dlatego można powiedzieć, że Jan Paweł II wielu zrodził dla życia wiary, dla Pana Boga, wielu widziało w nim swojego ojca. I chociaż dzieliła ich odległość, to jednak sama jego obecność, słowo, modlitwa i przykład pokazują, że dla wielu był właśnie wzorem ojca. I Dzień Papieski chce to odkryć przez sięgnięcie do jego postaci, do jego nauczania.

– Jak zapowiadają się tegoroczne obchody Dnia Papieskiego w naszej diecezji?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Tradycyjnie w weekend, w który przypada Dzień Papieski, stypendyści Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia” będą mieli swoje rekolekcje. Odbędzie się zbiórka publiczna i zbiórka w kościołach na rzecz tego dzieła. Stypendyści zawsze też przygotowują dodatkowe atrakcje w postaci gier miejskich, ciast itd.

– Wspomniał Ksiądz o Fundacji i stypendystach, którzy są żywym pomnikiem Ojca Świętego. Proszę powiedzieć, czym zajmuje się Fundacja i ilu stypendystów liczy w naszej diecezji?

– Fundacja została powołana, aby pomagać zdolnej młodzieży z uboższych rodzin z mniejszych miejscowości, zwiększać jej możliwości rozwoju, doskonalenia się, kształcenia. Jest więc to konkretna pomoc finansowa, ale na tym pomoc Fundacji się nie kończy, bo sam zastrzyk gotówki to nie wszystko. Fundacja troszczy się też o rozwój duchowy swoich podopiecznych, stąd w każdej diecezji grupa stypendystów ma swoje cykliczne spotkania, rekolekcje, dni skupienia. Raz w roku podczas wakacji jest organizowany obóz dla wszystkich stypendystów z całej Polski, na którym bardzo mocny nacisk kładzie się na formację duchową. Diecezja zielonogórsko-gorzowska ma przyznanych 58 miejsc dla stypendystów. W tej chwili prawie wszystkie są wykorzystane. Obecnie większą część podopiecznych Fundacji stanowią studenci, którzy są w różnych ośrodkach akademickich, ale jak już kończą studia, to w ich miejsce szukamy nowych stypendystów. W tym roku złożone są już podania dla nowych członków Fundacji.

Reklama

– Czy w ramach Fundacji staracie się pogłębiać wiedzę młodych ludzi nt. Papieża Polaka i jego nauczania?

– Tak, zdecydowanie. Należy pamiętać, że spora część młodych ludzi nie pamięta Jana Pawła II tak jak my, dorośli. Więc samo przybliżanie jego sylwetki, życia, dzieła i nauczania jest istotnym elementem pracy formacyjnej. Chodzi o to, żeby ci młodzi ludzie nie tylko znali Jana Pawła II z nazwy, ale żeby coś więcej o nim wiedzieli. I to faktycznie wybrzmiewa zarówno na spotkaniach w diecezji, jak i na tych ogólnopolskich.

– A jak Ksiądz uważa, kim dla młodych ludzi jest dziś już święty Jan Paweł II?

– Bardzo często jest kimś niezwykłym, autorytetem. Kimś, z kogo można brać przykład, kto w świadomości ich rodziców, dziadków tkwi jeszcze bardzo mocno jako niezwykły Polak, niezwykły święty. Na pewno cały czas jest tym, który inspiruje, który jest przewodnikiem na drogach życia duchowego, na drodze do świętości.

Piotr Grzybowski:Panie Ministrze, zacznijmy od chyba najgorętszego dziś tematu: protestów społecznych po - w powszechnej ocenie uznanych za sfałszowane - wyborach prezydenckich na Białorusi. Czy dla naszych służb dyplomatycznych było to zaskoczeniem?

Szymon Szynkowski vel Sęk: Dla nas nie było to zaskoczenie. Wiedzieliśmy, że jest niestety duże prawdopodobieństwo, że wybory nie będą przeprowadzone w sposób przejrzysty i demokratyczny, i że napotka to na opór białoruskiego społeczeństwa. Natomiast – dla nas nie, ale dla niektórych naszych zachodnich partnerów z UE myślę, że skala i długotrwałość tych protestów była zaskoczeniem. Przecież wiadomo, że wcześniejsze wybory również budziły wątpliwości, choć skala fałszerstw nie była aż tak duża, jak w przypadku tych ostatnich, więc teraz zarówno skala manipulacji, jak i skala oporu wobec manipulacji jest bardzo duża. My przyglądamy się sytuacji na Białorusi od wielu lat, więc trudno, żebyśmy w tej kwestii byli czymś zaskoczeni.

PG: Czy w związku z tym MSZ ma wypracowane scenariusze, które Polska będzie realizować?

SSvS: Tak, oczywiście. My nie poruszamy się tylko w sferze ogólnych deklaracji politycznych, potępiających to, co wydarzyło się w trakcie wyborów na Białorusi, czy wspierających dialog ze społeczeństwem i domagających się tego dialogu i rezygnacji z użycia siły, czy represji. To byłoby zbyt mało. My proponujemy bardzo konkretny plan działań dla Białorusi, z konkretnym finansowaniem na poziomie na razie naszego planu krajowego - ok. 12 mln euro, czyli 50 mln zł. Natomiast będziemy też proponować wspólnie z Grupą Wyszehradzką, bo w tej chwili finalizowane są uzgodnienia w zakresie propozycji tzw. Planu Marshalla, czyli czegoś, co jest nazywane Planem Marshalla dla Białorusi, takiej wielopunktowej propozycji wsparcia, która mogłaby zostać zaoferowana w sytuacji, w której na Białorusi doszłoby do demokratycznych zmian. Mowa tutaj zarówno o liberalizacji wizowej, jak i ułatwieniach dla małych i średnich przedsiębiorstw i specjalnym funduszu wsparcia. To zostało już zaprezentowane przez Premiera Mateusza Morawieckiego szefowej Komisji Europejskiej i będzie prezentowane przez całą Grupę Wyszehradzką, której przewodzimy, na forum Rady Europejskiej w najbliższych dniach.

PG: Pytanie już do Pana jako pełnomocnika rządu do spraw polskiego przewodnictwa w Grupie Wyszehradzkiej: czy jest realne wypracowanie planu działania Grupy wobec sytuacji na Białorusi?

SSvS: Tak. Dzisiaj Grupa Wyszehradzka finalizuje prace nad tym bardzo konkretnym planem wsparcia ze strony UE dla Białorusi na poziomie gospodarczym. To jest jeden z elementów, który chcemy oferować Białorusi, ale – co ważne - w ramach współpracy Wyszehradzkiej, bo w ten sposób możemy łatwiej na poziom unijny przenieść naszą propozycję. Oczywiście na poziomie krajowym mamy 5-punktowy plan, który dzisiaj jest realizowany, zarówno w zakresie wsparcia NGO, jak i wspierania dostępności rynku pracy dla osób, które muszą wyjechać z Białorusi, chcą przyjechać do Polski. Propozycje na poziomie unijnym liberalizacji wizowej wynikają też z tego, że jest ok. 800 tys. wiz unijnych wydanych w ostatnich latach. 400 tys. tych wiz wydały polskie konsulaty, więc to Polska jest krajem, który najaktywniej wspiera Białoruś, także w zakresie wsparcia dla obywateli tego kraju, jak również możliwość ich przyjazdu do Unii Europejskiej, czy pracy w UE. Chcemy, żeby było to wsparcie systemowe, w które zaangażują się wszyscy nasi unijni partnerzy. Wokół tego udało się, co też jest sukcesem Polski, wybudować konsensus Grupy Wyszehradzkiej. Przecież wiemy, że mamy w Grupie Wyszehradzkiej przyjaciół, partnerów, ale bywają także różnice zdań. W tej sprawie nie ma różnicy zdań. Grupa Wyszehradzka będzie prezentowała to wsparcie za tydzień, na forum Rady UE.

PG: Końcem lipca powołano nową inicjatywę - Trójkąt Lubelski. W jakim celu?

SSvS: Jak się okazało, Trójkąt Lubelski powołany w drugiej połowie lipca, swoją zasadność funkcjonowania dowiódł już w pierwszych tygodniach, bo chwilę później rozpoczął się kryzys na Białorusi, związany właśnie z niedemokratycznymi wyborami i w tym formacie są również prowadzone dyskusje. Litwa, Polska i Ukraina to kraje sąsiedzkie Białorusi, w których interesie leży stabilność sytuacji w tym kraju. Litwa i Polska dyskutują o wyzwaniach w różnych innych formatach, np. „Bukaresztańskiej 9” w kontekście bezpieczeństwa, w ramach współpracy Polski z krajami bałtyckimi. Ukraina była z tych dyskusji do tej pory wyłączona, bo w tych formatach nie uczestniczy. W związku z tym uznaliśmy, że trzeba stworzyć format sąsiedzki, który będzie właśnie miejscem do włączania również Ukrainy w dyskusję na tematy bieżące. Takim najbardziej bieżącym tematem, siłą rzeczy niestety dla Trójkąta Lubelskiego oczywistym jest sytuacja na Białorusi, ale też szerzej dyskusje o polityce bezpieczeństwa w regionie, w gronie krajów, które mają podobne spojrzenie na zagrożenia, które płyną ze wschodu. Dzisiaj Trójkąt, który koordynuje pan wiceminister Marcin Przydacz jest doskonałym formatem do tego, żeby koordynować też działania z ważnym państwem nieunijnym, czyli Ukrainą.

PG: Wrócił Pan minister kilka dni temu z Wilna, gdzie podpisane zostało Strategiczne Partnerstwo Polsko-Litewskie. Czy to początek Unii Lubelskiej 2.0?

SSvS: Nie, choć nawiązań historycznych podczas tego spotkania było całkiem sporo, począwszy od tego, że na początku swojego wystąpienia Pan Premier Skvernelis wskazał, że to pierwsze takie spotkanie od 230 lat. Po drugie, w wystąpieniach premierów obecne były nawiązania do wspólnych tegorocznych obchodów rocznicy Bitwy pod Grunwaldem i planowanych przyszłorocznych obchodów Konstytucji 3 maja, jak to się mówi zaręczenia wzajemnego obu narodów. To będzie też taka historyczna okazja do podkreślania tego, co nas łączy. Natomiast to jest tylko fundament do budowania dzisiaj naszej bardzo bliskiej współpracy, która już ma swój dorobek. Współpracujemy znowu w wielu formatach międzynarodowych ważnych UE, NATO, ale także regionalnych: Trójmorze, współpraca Bałtycka, czy choćby ten najnowszy wspomniany wcześniej Trójkąt Lubelski. To jest oczywiście tylko narzędzie do osiągania konkretnych celów. Te cele dzisiaj Litwa i Polska potrafią definiować: to jest wspólne wspieranie Białorusi. Litwa też tu jest bardzo aktywnym aktorem, przypomnę, że przed chwilą Minister Spraw Zagranicznych Litwy Pan Linkieviczus był w Waszyngtonie, rozmawiał o tych sprawach, więc koordynujemy tutaj działania wspólne. Na forum Rady Europejskiej także Polska i Litwa mówią w tych sprawach wspólnym, bardzo mocnym głosem, ale też w ogóle koordynujemy współpracę gospodarczą.
Konsultacje międzyrządowe, co bardzo jest ważne, żeby podkreślić miały swój bardzo konkretny wymiar: podpisano dwie umowy z zakresu współpracy przy rozbudowie infrastruktury transportowej, kolejowej, podpisano deklarację o współpracy strategicznej przez Premierów, podpisano bardzo ważny harmonogram wdrażania zmian oświatowych, które sprawią, że Polacy mieszkający na Litwie będą mieli zwiększoną dostępność do nauczania języka polskiego, co jest problemem od lat niezałatwionym. Tutaj jest duża szansa na postęp. Wreszcie jest TVP Wilno i przy okazji już nie samych konsultacji, ale też w związku z wizytą w Wilnie Pana Premiera, mieliśmy okazję podpisać list intencyjny, który po roku funkcjonowania z dużymi sukcesami TVP Wilno da w przyszłości tej telewizji nową siedzibę, w Domu Polskim w Wilnie, rozbudowanym ze środków MSZ. Wejdzie tam telewizja, młody zespół dziennikarzy z Wileńszczyzny, który już dzisiaj mówi ciekawie o życiu na Wileńszczyźnie, ale też mówi dobrze o Polsce, o polskiej historii, kulturze, tradycji. Jak Pan widzi w czasie tej bardzo intensywnej wizyty wiele spraw zostało nie tylko poruszonych ale i załatwionych. Naprawdę byłem pod wrażeniem, jak skuteczna może być dyplomacja w kontekście konsultacji międzyrządowych. Pod wodzą Premiera kilkunastu ministrów, każdy z konkretną agendą spraw, które chce załatwić, jedzie tam, sprawy mają postęp i wracamy z konkretnym dorobkiem. To w dyplomacji nie jest reguła, bo czasami kończy się na jakiś ogólnych dyskusjach, tu zaś mamy solidny konkret.