W tym wspaniałym czasie świętowania Zmartwychwstania wrócę na chwilę do Wielkiego Piątku. W końcu Wielkanoc (jakie to piękne!) nie oznacza braku krzyża.
Bardzo urzekły mnie w tym roku ostatnie słowa konającego Jezusa: „Ojcze, w Twoje ręce oddaję mojego ducha”. Niesamowite jest to, że Jezus w najbardziej tragicznym, z ludzkiego punktu widzenia, położeniu zwraca się w stronę Ojca i oddaje Mu całego siebie. Nie skupia się na swoim cierpieniu, ale wie, dokąd idzie. Wie, że wraca do siebie.
Z zachowaniem wszelkich proporcji – dostrzegłem w tej scenie moje córeczki, które oddają się całe tacie, kiedy mają jakiś problem. Wiedzą, do kogo idą. Wiedzą, że pod opieką taty są u siebie. Oczy mi się świecą, a głowa dumnie wędruje w górę, gdy moje dziecko wie, że może liczyć w jakiejś sytuacji tylko na mnie. Myślę, że nie jest to zuchwałość. Bóg wpisał nam, mężczyznom, w serca ten ojcowski gen i z natury jesteśmy bardzo wrażliwi na sytuacje, gdy dziecko potrzebuje pomocy, z czymś sobie nie radzi, musi zostać poprowadzone. Fakt – wielu ojców ma tę wrażliwość mocno stępioną przez własne głębokie zranienia, prowadzące do nieobecności czy agresji, ale głęboko w sercu jesteśmy właśnie tacy. Obok słów „ja, ojciec” nigdy nie przejdziemy obojętnie.
Reklama
Jezus wyciągnął ręce, dążąc do tego, co w górze. Ojciec niezawodnie na Niego czekał. Przyjął Jego ducha. Czy ja jako ojciec potrafię przyjmować moje dziecko z całą jego tożsamością, przywarami, niesfornością? Czyż nie powinienem naśladować Tego, którego Imię oznacza obecność i który zawsze jest gotowy przyjąć swoje dziecko z całym jego bagażem?
Chcąc być takim ojcem, sam muszę stale wyciągać ręce do Taty. Zmartwychwstanie ma mi na nowo pokazać kierunek: w górę. Nie oznacza to bujania w obłokach. Piękne jest to, że krzyż, który jest tu dla mnie, jako ojca, doskonałym punktem odniesienia, stoi twardo na ziemi, jest w nią wkopany i stabilnie w niej osadzony, a więc z jednej strony jest bardzo przyziemny, z drugiej – skierowany jest ku górze, a konający na nim Syn ma ręce wyciągnięte do Ojca.
Skierować, jak Jezus, swoje ręce ku górze, naśladować w tym wyciąganiu rąk do taty swoje dzieci i być wobec nich jak Ojciec, który zawsze czeka i zawsze jest otwarty – oto mój wielkanocny plan działania.
Jarosław Kumor Mąż i ojciec, dziennikarz i publicysta, redaktor naczelny i jeden z liderów programu formacyjnego dla mężczyzn Droga Odważnych (www.odwazni.pl)
Celem WarszTatów „Bliżej – pełna łączność” jest przekazanie metod pogłębiania relacji ojciec – dziecko. Zajęcia opierają się na czterech filarach efektywnego ojcostwa, do których zalicza się: zaangażowanie, stałość, znajomość dziecka i opiekuńczość. Uczestnicy „WarszTatów” – ojcowie dzieci w różnym wieku – mogą się przekonać, jak ważną rolę odgrywa ojciec w życiu swojej rodziny i że nie bez znaczenia są jego postawy i postępowanie względem dzieci. Zarówno synowie, jak i córki, czerpią pewien wzorzec ze swojego ojca i chcą być kochane, oczekują miłości ojcowskiej, a to, w jaki sposób ojciec okazuje tę miłość, bądź jej nie okazuje, ma duży wpływ na dalsze życie dzieci, w pewien sposób kształtuje dzieci, co potem przekłada się także na ich relacje z innymi ludźmi.
Ojcowie podczas warsztatów w sposób praktyczny uczą się wdrażać w życie wspomniane 4 postawy: zaangażowanie, stałość, znajomość dziecka i opiekuńczość. Dowiadują się, że te postawy są kluczowe w relacji z ich dziećmi i pozwalają odkryć te potrzeby dzieci, których one oczekują, że ojciec je zaspokoi. W ramach warsztatów ojcowie poznają różne bariery w relacjach z dziećmi i potrzeby, jakie dzieci przejawiają wobec rodziców, a także uczą się sposobów ich zaspokajania. Dowiadują się, że ich zaangażowanie w życie rodziny powinno być odpowiednio duże, tak, by praca zawodowa nie przesłaniała życia rodzinnego, i że bardzo ważny jest ten czas, który codziennie poświęcą swoim dzieciom. Także poznają słabe i mocne strony siebie jako ojców. Widzą, co mają podobne z własnymi ojcami, a co ich różni od ich własnych ojców, i mogą się głębiej zastanowić nad tym, co zrobić, by być lepszym ojcem.
WarszTaty „Bliżej – pełna łączność”, to nie pierwsze zajęcia, które odbywały się w Bielsku-Białej w ramach inicjatywy Tato.Net. Wcześniej, w dniach 8-9 czerwca br., odbyły się WarszTaty „7 Sekretów Efektywnego Ojcostwa” zorganizowane przez Tato.Net i Mężczyzn św. Józefa z Bielska. Pomimo iż w tych dniach trwało Euro 2012 i Polska grała z Grecją, 40 ojców zdecydowało się zamiast do „Strefy kibica” przyjść do zorganizowanej „Strefy taty” i tam uczyć się aktywnego ojcostwa.
Inicjatywa Tato.Net jest programem prowadzonym przez Fundację Cyryla i Metodego z Lublina. To zespół działań na rzecz świadomego i odpowiedzialnego ojcostwa. – Tato.Net jest miejscem spotkania osób, dla których ważne są zagadnienia dotyczące roli ojca w życiu dzieci i całej rodziny. Chcemy dać szansę i wsparcie każdemu mężczyźnie, który pragnie być stuprocentowym tatą. Dzięki temu także mamy nadzieję pomóc każdemu dziecku w spełnieniu marzeń o wspaniałym ojcu – zapewniają inicjatorzy programu. W ramach Tato.Net w całej Polsce są prowadzone warsztaty, głoszone konferencje i organizowane szkoły dla trenerów. W tym roku warsztaty zorganizowano również w Bielsku.
W trzecią rocznicę śmierci papieża Benedykta XVI/Josepha Ratzingera będą sprawowanie w Watykanie dwie Msze św. żałobne. We wtorek 29 grudnia Mszę św. w języku angielskim odprawi w Bazylice Świętego Piotra kardynał Gerhard Ludwig Müller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary. Następnego dnia, 30 grudnia, kardynał Kurt Koch, prefekt Dykasterii ds. Popierania Jedności Chrześcijan odprawi Mszę żałobną w języku niemieckim w Grotach Watykańskich, w pobliżu grobu Benedykta XVI.
Benedykt XVI był 265 głową Kościoła od 19 kwietnia 2005 roku do 28 lutego 2013 roku. Po rezygnacji zamieszkał w klasztorze Mater Ecclesiae w Watykanie, gdzie zmarł 31 grudnia 2022 roku w wieku 95 lat.
Siostry z różnych wspólnot zakonnych napisały kartki do pracowników klinik aborcyjnych
Ręczne pisane bożonarodzeniowe kartki do pracowników klinik aborcyjnych w Stanach Zjednoczonych wysłały siostry z różnych wspólnot zakonnych w tym kraju. Znajdują się na nich modlitwy, krótkie przesłanie i prezentacja środków pomocy dla tych, którzy chcieliby zmienić tę pracę na inną. Inicjatywę po raz kolejny koordynowało stowarzyszenie And Then There Were None (I nie było już nikogo), od wielu lat zaangażowane w pomoc osobom, które chciałyby odejść z przemysłu aborcyjnego.
Siostry należą do różnych zgromadzeń zakonnych kontemplacyjnych i apostolskich. Są wśród nich dominikanki, benedyktynki, franciszkanki, karmelitanki, kapucynki, maronitki, siostry apostolskie św. Jana i trynitarki Maryi. Do ich dyspozycji stowarzyszenie przekazało bazę danych około 850 klinik i ośrodków aborcyjnych na terenie USA. Pisane przez siostry kartki nie były adresowane imiennie, lecz ogólnie do pracowników tych placówek. W sumie wysłano ich w tym roku 1030. Każda z nich przedstawiała Świętą Rodzinę, co miało przypomnieć o chrześcijańskim sensie Bożego Narodzenia. Przed wysyłką kartki kładziono na ołtarzu, były one pobłogosławione i „omodlone” przez daną wspólnotę zakonną.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1766416222.jpg)
