Seminarium Duchowne nie jest zwykłą szkołą figurującą w spisie uczelni wyższych, którą wybierają maturzyści po ukończeniu liceum czy technikum. Jest czymś więcej – miejscem rozeznawania powołania, odkrywania woli Pana Boga i nade wszystko czasem decyzji, kiedy kandydat do prezbiteratu mówi Bogu zdecydowane „tak".
Trochę historii
Wyższe Seminarium Duchowne w Rzeszowie powstało w ramach nowo utworzonej diecezji dekretem ówczesnego ordynariusza Kościoła rzeszowskiego bp. Kazimierza Górnego 8 kwietnia 1993 r. Wówczas naukę w nim rozpoczęło, a właściwie kontynuowało 23 diakonów, którzy będąc już inkardynowani do nowej diecezji, przeżywali ostatni etap przed święceniami kapłańskimi. Pierwsi alumni wprowadzili się do budynku przy ul. Wetlińskiej, który służył jedynie za dom mieszkalny, z kolei w pobliskiej Zwięczycy znajdowała się kaplica.
Ważnym momentem było poświęcenie kaplicy i konsekracja ołtarza w czerwcu 1994. Należy także podkreślić, że rok akademicki 1994/95 był pierwszym, w którym studia podjęli wszyscy alumni pochodzący z terenu diecezji rzeszowskiej, a wcześniej formujący się w seminariach tarnowskim oraz przemyskim. Pierwszym rektorem został ks. dr Wiesław Szurek (1993-99), następnie misję tę kontynuował ks. dr hab. Jerzy Buczek (1999-2010) oraz ks. dr hab. prof. KUL Jacenty Mastej (2010-14). Obecnie funkcję rektora WSD w Rzeszowie pełni ks. dr Paweł Pietrusiak. W formacji alumnów księdza rektora wspiera grono formatorów: dwóch ojców duchownych i wychowawców.
W latach 1994-2018 Wyższe Seminarium Duchowne w Rzeszowie ukończyło 376 prezbiterów. Większość z nich posługuje w parafiach, szkołach, szpitalach czy instytucjach diecezjalnych. Niektórzy zdecydowali się podjąć działalność misyjną poza granicami kraju. Obecnie swoje powołanie rozeznaje 60 kleryków, w tym 11 diakonów, którzy w czerwcu br. otrzymają święcenia kapłańskie.
Zbigniew był ratownikiem medycznym i poświęcał się pasji ratowania ludzi. Mateusz spędził dużą część młodości na osiedlu. Miał wielu znajomych. Kibicował ukochanej drużynie. Przyszedł jednak taki czas, kiedy zaczęli się zastanawiać nad własnym życiem, w ich sercach rodziły się pytania, pragnienia. Dziś przygotowują się do kapłaństwa jako klerycy. Ich historie pomagają młodym w rozpoznaniu powołania podczas rekolekcji powołaniowych, które odbyły się pod hasłem: „W domu Boga” w dniach 22-24 lutego w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Częstochowskiej. Ten czas spotkania z Panem przypomniał im skarby ukryte w Kościele, którymi są: Słowo Boże, sakramenty, modlitwa, wiara i wspólnoty. One pozwalają poznać Jezusa, swoje miejsce w Kościele i swoją tożsamość, a potem odkryć powołanie do życia kapłańskiego, małżeńskiego czy według rad ewangelicznych. Dlatego rekolektanci wysłuchali świadectw, konferencji, przeżyli wieczór pojednania, szkołę modlitwy w grupach, modlitwę wspólnotową i indywidualną, „Nikodemową noc” wraz z adoracją Najświętszego Sakramentu, Mszę św. razem z wspólnotą seminaryjną i zawierzenie na Jasnej Górze. Spotkali się z abp. Wacławem Depo. Otwierali serca na wołanie Jezusa, który tak jak powoływał 2 tys. lat temu uczniów, tak samo dziś posyła robotników na żniwo swoje. Czeka, aby z odwagą poszli za Nim.
Siostry Służebnice Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji
Od 1915 roku w Filadelfii grupa zakonnic poświęciła swoje życie nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu. Te różowe zakonnice, zrodzone z charyzmatu niemieckiego świętego Arnolda Janssena, nadal stanowią duchowy filar, który wspiera misję Kościoła swoimi modlitwami i towarzyszy cierpieniom świata.
Janssen urodził się w 1837 roku i zmarł w 1909 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w wieku 24 lat. Szybko zrozumiał, zwłaszcza podczas modlitwy i nabożeństw, że jego misją jest kształcenie księży do ewangelizacji w krajach obcych. W 1875 roku założył seminarium misyjne w małym miasteczku w Holandii, co dało początek Towarzystwu Słowa Bożego.
W Niedzielę Palmową media obiegła wiadomość o rzekomo „rewolucyjnym dokumencie Watykanu”, biły po oczach „klikbajtowe” tytułu o tym, że papież czegoś zakazał, że postanowił, zdecydował, nakazał itd. A jak to jest naprawdę? Zobaczmy zatem!
W wielu miejscach przyjął się zwyczaj celebracji tzw. Mszy świętych zbiorowych, czyli takich, gdzie podczas jednej celebracji jeden kapłan sprawuje ją w kilku różnych intencjach przyjętych od ofiarodawców. Trzeba tu odróżnić ją od Mszy koncelebrowanej, gdy dwóch lub więcej kapłanów celebruje wspólnie, każdy w swojej indywidualnej intencji. Stolica Apostolska zleca, by w ramach prowincji (czyli metropolii) ustalić zasady dotyczące ewentualnej częstszej celebracji takich właśnie zbiorowych Mszy świętych. Zasady ustalone w roku 1991 na mocy dekretu Kongregacji ds. Duchowieństwa o intencjach mszalnych i mszach zbiorowych Mos iugiter przewidywały, że taka celebracja może odbywać się najwyżej dwa razy w tygodniu. Tymczasem biskupi mogą zdecydować, by można było takie zbiorowe Msze święte sprawować częściej, gdy brakuje kapłanów a liczba przyjmowanych intencji jest znaczna. Oczywiście ofiarodawca musi wyrazić wprost zgodę, by jego intencja została połączona z innymi w jednej celebracji. Celebrans może zaś pozostawić dla siebie jedynie jedno stypendium mszalne (czyli ofiarę za jedną intencję). Wszystkie te zasady – oprócz uprawnienia dla biskupów prowincji do ustalenia innych reguł – już dawno obowiązywały, zatem… rewolucji nie ma.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
