Reklama

Aspekty

Dzieje szczególnego krzyża

Podczas ostatniego remontu babimojskiego kościoła parafialnego odkryto dwie daty z historii tej świątyni. Jedna – na co dzień jest niewidoczna – ujrzała światło dzienne dopiero podczas prac restauracyjnych zabytkowego krzyża

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 49/2019, str. VI

[ TEMATY ]

historia

krzyż

Kazimierz Furman

Zagadką okazuje się zidentyfikowanie fundatora krzyża

Zagadką okazuje się zidentyfikowanie fundatora krzyża

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Krzyż zdobi zewnętrzną ścianę prawej bocznej nawy kościoła. W tym roku mija 275 lat od jego ufundowania. W celu odnowienia zabytku zdjęto krzyż ze ściany i rozebrano go na części, by odrestaurować polichromię. Oczywiście zdjęto też tabliczkę z napisem „INRI” z drzewca krzyża.

Ukryta data

Po demontażu okazało się, że nie tylko widoczny awers tablicy jest zapisany, ale i ukryty rewers zawiera napis. Na szczęście z rewersu tablicy zrobiono zdjęcie. Jakość fotografii jest jednak zbyt niska, by można odczytać cały napis. Na fotografii dosyć wyraźnie widoczna jest jedynie górna część tylnej strony tablicy – pierwsza część tekstu rewersu. Treść wstępu tekstu brzmi następująco: „ANNO 1744 PETRUS RUCI?SKI Cmethoci Podmokle minus... CHRISTI DNNI”. Dalszą treść będzie można ewentualnie odczytać po ponownym demontażu tablicy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Z dostępnego nam dzisiaj tekstu da się jednak wyciągnąć sporo wniosków. Wyraźnie napisany rok 1744 pozwala przypuszczać, że krzyż został ufundowany do nowo powstałego kościoła, 4 lata po ukończeniu budowy. Być może sukcesywnie wyposażano wnętrze świątyni, a krzyż ufundowano na cześć Chrystusa Pana. Fundatorem był Piotr Ruciński, kmieć z Podmokli Małych.

Kmiecia historia

Kmiecie w tym czasie byli to rolnicy posiadający tzw. całe gospodarstwo, początkowo o powierzchni 1 łana. Po sołtysie, który władał często 2 łanami, kmiecie stali najwyżej w hierarchii społeczności wiejskiej. Pod nimi byli półślednicy, którzy mieli jedynie pół łana, zagrodnicy posiadający dom i zagrodę, chałupnicy bez ziemi i na końcu komornicy i parobkowie. Kmiecia z Podmokli Małych było więc stać na ufundowanie wielkiego wyrzeźbionego krzyża.

Julius Kothe, naukowiec opisujący w 1896 r. pomniki sztuki i zabytkowe kościoły w prowincji poznańskiej, przypuszczał, że krzyż ten pochodził ze starego drewnianego kościoła, który spalił się 23 marca 1728 r. Według niego jest z późnego renesansu i umieszczony był na belce tęczowej starego kościoła. Zapewne nie znał jednak treści tekstu z rewersu tablicy.

Reklama

Zagadka fundatora

Zagadką okazuje się zidentyfikowanie fundatora. W tekście zamieszczonym na rewersie tablicy odczytujemy: Piotr Ruciński. Kmieć o takim imieniu i nazwisku rzeczywiście żył w Podmoklach Małych. Zmarł on jednak już 21 września 1711 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Babimoście, co łatwo można odczytać w księdze parafialnej. Piotr Ruciński mieszkał w Podmoklach Małych w domu pod dzisiejszym numerem 4, co wynika z zapisów parafialnej księgi metrykalnej. W tym domu jego żona Anna urodziła w 1686 r. córkę Mariannę i w 1689 syna Jana. Mieli oni jeszcze syna Wawrzyńca, który urodził się tu przed 1675 r.

Piotr Ruciński był niezwykłym i wyróżniającym się człowiekiem. W Podmoklach nazywano go zwykle Piocho – od imienia Piotr. Tak też ksiądz wpisał go kilka razy do księgi parafialnej. Piocho stało się nazwiskiem następnych pokoleń tej rodziny. Przez cały następny wiek mieszkańców jego domu i zagrody nazywano Piocho.

Po śmierci pierwszej żony Anny, w styczniu 1703 r. poślubił Elżbietę Pasierb, która 6 grudnia tegoż roku urodziła syna Mikołaja Kazimierza. Piotr w tym czasie miał już wysoką pozycję społeczną, na chrzestnych syna pozyskał aż trzech szlachciców: Karola Glinkę, Kazimierza Zabielskiego i szlachciankę z babimojskiego dworu starościńskiego Katarzynę Kaczorowską.

Miejsce krzyża

Piękny krzyż ufundował jednak syn Piotra – Wawrzyn Piocho, być może na pamiątkę swojego ojca Piotra Rucińskiego, po którym prowadził gospodarstwo kmiecie. Fundacja przeznaczona była na ozdobę nowego kościoła, który wybudowano pod nowym wezwaniem – św. Wawrzyńca. Może i wybór nowego patrona dla kościoła spodobał się Warzynowi Piochowi i to miało wpływ na jego decyzję. Wawrzyn zmarł w 1748 r., 4 lata po tej fundacji.

Być może na początku krzyż w kościele powieszono w miejscu dzisiejszego ołtarza Najświętszego Serca Jezusowego. Tutaj bowiem już w 1856 r. znajdował się ołtarz Świętego Krzyża, który dopiero w 1938 r. zmieniono na ołtarz Najświętszego Serca Jezusowego. Do tegoż roku krzyż wisiał we wnęce wschodniej ściany kościoła nad organami. W tym też czasie krzyż z 1744 r. przeniesiono do bocznej nawy, gdzie wisi do dziś. Od tego czasu zdobią go dwa piękne anioły, pochodzące z rozebranego ołtarza św. Jana Nepomucena – patrona Babimostu.

2019-12-04 07:37

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Niesienie krzyża

Niedziela lubelska 49/2016, str. 3

[ TEMATY ]

krzyż

peregrynacja

Grzegorz Jacek Pelica

Msza św. wotywna do Ducha Świętego pod przewodnictwem ks. prof. Piotra Goliszka była ostatnim akordem peregrynacji kopii Krzyża Trybunalskiego w parafii pw. św. Ojca Pio w podlubelskim Rudniku

W sobotni wieczór 12 listopada wierni przyzywali Ducha Świętego, aby pomógł zrozumieć tajemnicę Krzyża Chrystusa i ludzkich krzyży życia. Dziękując za rekolekcje ewangelizacyjne i inicjatywę peregrynacyjną, przedstawiciele parafian podkreślali, że „była to szansa do odnowy życia wiary w rodzinach, do stanięcia w prawdzie i analizy życiowych dokonań z perspektywy wartości najwyższych, do odczytania na nowo wierności Chrystusowi”. Wierni wyrazili wdzięczność ekipie ewangelizacyjnej oraz członkom wspólnot zaangażowanym w logistyczne przygotowanie spotkania ze znakiem zbawienia, jakim są relikwie Krzyża Pańskiego. Nawiązując do postawy parafian podczas peregrynacji i spodziewanych owoców misji ewangelizacyjnych, proboszcz ks. Zbigniew Gąbka wyraził nadzieję, że czas rekolekcji dodał wszystkim siły i odwagi, aby zawsze i zdecydowanie stawali po stronie Pana Boga, po stronie dobra oraz starali się żyć Ewangelią.

CZYTAJ DALEJ

8 lat temu zmarł ks. Jan Kaczkowski

2024-03-27 22:11

[ TEMATY ]

Ks. Jan Kaczkowski

Piotr Drzewiecki

Ks. dr Jan Kaczkowski

 Ks. dr Jan Kaczkowski

28 marca 2016 r. w wieku 38 lat zmarł ks. Jan Kaczkowski, charyzmatyczny duszpasterz, twórca Hospicjum św. o. Pio w Pucku, autor i współautor popularnych książek. Chorował na glejaka - nowotwór ośrodka układu nerwowego. Sam będąc chory, pokazywał, jak przeżywać chorobę i cierpienie - uczył pogody, humory i dystansu.

Ks. Jan Kaczkowski urodził się 19 lipca 1977 r. w Gdyni. Był bioetykiem, organizatorem i dyrektorem Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio. W ciągu dwóch lat wykryto u niego dwa nowotwory – najpierw nerki, którego udało się zaleczyć, a później glejaka mózgu czwartego stopnia. Po operacjach poddawany kolejnym chemioterapiom, nadal pracował na rzecz hospicjum i służy jego pacjentom. W BoskiejTV prowadził swój vlog „Smak Życia”.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Papież Franciszek skierował przesłanie do księży Kościoła radomskiego

2024-03-28 17:05

[ TEMATY ]

Bp Marek Solarczyk

papież Franciszek

diecezja radomska

PAP/GIUSEPPE LAMI

- Przezwyciężajcie ludzkie podziały, aby pracować razem w Winnicy Pańskiej - tymi słowami papież Franciszek zwrócił się do kapłanów diecezji radomskiej. Papieskie przesłanie zostało odczytane w trakcie Mszy Krzyżma w katedrze Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu. Liturgii przewodniczył biskup Marek Solarczyk. W koncelebrze uczestniczył bp Piotr Turzyński i ok. 300 księży.

Papieskie przesłanie, które odczytał ks. Marcin Zieliński, pracownik Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej, zostało skierowano w okazji rozpoczynającego się Roku Modlitwy o świętość Kapłanów Diecezji Radomskiej. Papież Franciszek wyraził podziękowanie kapłanom za kapłańskie świadectwo i za wielkie ukryte dobro, które czynią w pracy duszpasterskiej, za „codzienne sprawowanie Eucharystii i miłosierne udzielanie rozgrzeszenia w sakramencie pojednania, za wierność wobec podjętych zobowiązań”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję