RŚA: sytuacja wciąż napięta, polscy misjonarze proszą o modlitwę i pomoc
Pod koniec listopada papież Franciszek odwiedzi Republikę Środkowoafrykańską (RŚA). Ojciec Święty zapowiedział tę pielgrzymkę, mającą objąć także Ugandę, w drodze powrotnej z Filipin w styczniu br. Teraz termin podróży ujawnił arcybiskup stołecznego Bangi - Dieudonné Nzapalainga. Tymczasem sytuacja w tym afrykańskim kraju, kolejny rok doświadczanym wojennym konfliktem, wciąż jest bardzo napięta i pracujący tam misjonarze polscy proszą o wsparcie modlitewne i materialne.
W minioną sobotę 14 marca bandyci, pochodzący najprawdopodobniej z sąsiedniego Czadu, zamordowali z zimną krwią (strzałami w plecy) osiem osób udających się na targ w Ngaoundaye, w tym ucznia pobliskiego liceum. Zaledwie 6 km od tego miasteczka leży misja, na której pracują polscy kapucyni. Napastnicy porwali też dwie kobiety i nastolatka.
Ze względu na wzrost napięcia w tym regionie granicę z RŚA zamknął Kamerun. Utrudnia to życie miejscowej ludności, a także misjonarzom, którzy właśnie w tym sąsiednim kraju robili podstawowe zakupy. „Teraz najbliższe miejsce, gdzie możemy kupić żywność i ropę, leży 320 km od naszej misji. To dwa dni drogi samochodem” – mówi pracujący na zagrożonej misji o. Benedykt Pączka OFMCap. Misjonarze proszą o modlitwę oraz o wsparcie materialne i finansowe.
Jezus jest źródłem mocy i światła dla człowieka. Zanieście Go tym, którzy Go jeszcze nie spotkali – zaapelował do przyszłych misjonarzy bp Jerzy Mazur. Z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia Przewodniczący Komisji KEP ds. Misji spotkał się z osobami przygotowującymi się do wyjazdu na misje w Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie. Wigilijną wieczerzę i dzielenie się opłatkiem poprzedziła msza św.
W homilii bp Mazur zaapelował do przyszłych misjonarzy o głębokie życie duchowe. Podkreślił, że powołanie jest darem i zadaniem które wymaga współpracy z Bożą łaską. Jak przykład wskazał Najświętszą Maryję Pannę. –Pan każdego dnia pyta nas o naszą decyzję. Nie możemy zapominać, że raz wybrawszy trzeba nam codziennie wybierać, codziennie trzeba nieść Chrystusa, wielbić Boga, adorować Go i dziękować Mu za Jego miłość i miłosierdzie, za Jego pokój i radość –mówił duchowny.
S. Maria Druch prowadzi rekolekcje i głosi konferencje na temat aniołów.
Historia, którą specjalnie dla was, Drodzy Czytelnicy,
dzieli się tu siostra Maria, dotyczy czasów jej dzieciństwa.
Jednak mocno utkwiła jej w pamięci i z pewnością miała
wpływ na późniejszy wybór drogi życiowej.
„Nie ma dzisiaj zakątka ziemi, nie ma człowieka ani takich
jego potrzeb, których by nie dosięgła ich (aniołów) uczynność
i opieka”. Wiecie, Drodzy Czytelnicy, kto jest autorem
tych słów? Wypowiedział je nieco już dziś zapomniany
arcybiskup mohylewski Wincenty Kluczyński, który założył
w Wilnie (w 1889 r.) żeńskie bezhabitowe zgromadzenie
zakonne – Siostry od Aniołów. Wspominam o tym nie
bez powodu, bo autorką kolejnego świadectwa jest siostra
Maria Druch z tego właśnie anielskiego zgromadzenia.
Historia, którą specjalnie dla was, Drodzy Czytelnicy,
dzieli się tu siostra Maria, dotyczy czasów jej dzieciństwa.
Jednak mocno utkwiła jej w pamięci i z pewnością miała
wpływ na późniejszy wybór drogi życiowej. Oddajemy zatem
jej głos.
„Miałam wtedy 13 lat. Spędzałam ferie zimowe u wujka.
Jego dom był położony nieopodal żwirowni. Latem kąpaliśmy
się w zalanych wykopach. Trzeba było uważać, ponieważ
już dwa metry od brzegu było tak głęboko, że nie
dało się złapać gruntu pod stopami. Zimą było to doskonałe
miejsce na spacery. Woda zamarzała, lód był bardzo
gruby, rybacy łowili ryby w przeręblach. Czułam się
tam bardzo bezpiecznie. W czasie jednego z takich moich
spacerów obeszłam dookoła wysepkę i znalazłam się
w zatoce, gdzie temperatura musiała być wyższa. Nagle
usłyszałam dźwięk… trtttttt. Zorientowałam się, że lód
pode mną pęka. Nie znałam wtedy zasady, że powinno
się położyć i wyczołgać z zagrożonego miejsca. Wpadłam
w panikę. Zrobiłam rzecz najgorszą z możliwych.
Zaczęłam szybko biec do oddalonego o około dziesięć
metrów brzegu. Lód pode mną się nie łamał, ale był rozmokły
i czułam, że im bliżej jestem celu, tym moje stopy
coraz głębiej się w niego zapadają.
Kiedy ostatecznie dotarłam do brzegu, serce chciało
ze mnie wyskoczyć. Byłam w szoku. Dopiero po dłuższej
chwili dotarło do mnie, co się wydarzyło. Według zasad
fizyki powinnam znajdować się w wodzie. Nie miałam
prawa dobiec do brzegu po rozmokłym lodzie, naciskając
na niego tak mocno. Wiem też, jak tam było głęboko –
nie biegłam po dnie pokrytym lodem. Pode mną były wielometrowe
otchłanie. Wtedy uznałam to za przypadek,
szczęście.
We wtorek 2 października w Świdnicy zmarł ks. kan. Kazimierz Gniot, wieloletni proboszcz parafii św. Mikołaja w Pszennie.
Urodził się 21 kwietnia 1953 r. w Leśnej. Po ukończeniu Technikum Górniczego w Zgorzelcu w 1973 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Po sześciu latach studiów filozoficzno-teologicznych 19 maja 1979 r. z rąk bp. Wincentego Urbana otrzymał święcenia kapłańskie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
