Co oznaczają wyrażenia: „nowa ziemia” i „nowe niebo”?
Pytanie czytelnika:
Zacząłem czytać Nowy Testament. Dobrnąłem prawie do końca, czyli do Apokalipsy św. Jana Apostoła. Nie bardzo jednak rozumiem słowa o „nowej ziemi” i „nowym niebie”.
Apokalipsa (dosłownie z greki: objawienie, zdjęcie zasłony, odsłonięcie) kończy kanon Pisma Świętego zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu. To księga, która została napisana językiem symbolicznym, zakorzenionym w Biblii Hebrajskiej. W niej zaś zestawienie słów „niebo” i „ziemia” to określenie całości rzeczywistości, wszechświata, wszystkiego, co istnieje i zostało stworzone przez Pana Boga. To tzw. hendiadys (dosłownie z greki: jeden przez dwa), czyli ukazanie jednego pojęcia przez dwa wyrazy.
Podobnie też należy rozumieć tę zbitkę słowną w Nowym Testamencie, również w jego ostatniej księdze. Dotyczy ona bowiem czasów, kiedy przy powtórnym przyjściu Pana Jezusa na ziemię, podczas tzw. paruzji, wszystko stanie się nowe właśnie w Chrystusie. Można powiedzieć, że będzie to niejako nowa kreacja, dzięki której pochodząca od Boga całość świata materialnego i duchowego zostanie ostatecznie odnowiona. W ten sposób dopełni się poniekąd dzieło stworzenia i odkupienia. Dlatego też jest mowa o „nowej ziemi” i „nowym niebie”.
Wyrażenia te spotykamy w Nowym Testamencie w Drugim Liście św. Piotra: „Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których zamieszka sprawiedliwość” (3, 13), oraz w Apokalipsie: „I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową” (21, 1).
W pierwszym przypadku jest mowa o wspomnianym powtórnym nadejściu Pana na końcu czasów. W drugim natomiast – o prorockiej wizji nowego Jeruzalem, czyli chwalebnie odnowionej wspólnoty uczennic i uczniów Pańskich.
Dlatego też św. Jan Apostoł określa w Apokalipsie niebo i ziemię jako nowe rzeczywistości, gdyż już nie będzie między nimi żadnych ograniczeń, będą one skupione jakby w jednym nowym miejscu, którym jest właśnie nowe Jeruzalem. Skoro zaś początek wszystkiego wywodzi się od stworzenia „nieba i ziemi” (por. początek Księgi Rodzaju), tak też kiedyś stworzenie dotrze do celu swojego istnienia – „nowego nieba” i „nowej ziemi”. Może się nawet tak złożyć, że dożyjemy tych czasów. Tak przynajmniej podpowiada nam nasza wiara, którą przejęliśmy od naszych przodków i w której trwamy.
"Chrystus i jawnogrzesznica", Nicolas Poussin (1653 r.)
Ważne jest, aby w każdej sytuacji kryzysowej, którą przeżywam, zaprosić Jezusa. On jest pomocą, światłem i On udziela łaski, aby z trudności wyjść i stać się lepszym czy mądrzejszym.
Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą dopiero co pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, tę kobietę dopiero co pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co powiesz?» Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem». I powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku. Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz».
Autor rozważań ks. Maciej Jaszczołt to kapłan archidiecezji warszawskiej, biblista, wikariusz archikatedry św Jana Chrzciciela w Warszawie, doświadczony przewodnik po Ziemi Świętej. Prowadzi spotkania biblijne, rekolekcje, wykłady.
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
