Witaj maj, trzeci maj, dla Polaków błogi raj...” – śpiewano w dawnej Polsce, a maj zawsze nam się kojarzył z wiosną i nadzieją na lepsze jutro. Ale nie w tym roku. Wciąż czekamy na to, kiedy wróci normalne życie, i jest w nas już trochę buntu, trochę rozżalenia, czasem pytań: „dlaczego teraz?”, „dlaczego ja?”...
Tymczasem wokoło dzieje się tyle dobrego! Trudny czas stał się okazją, by obudziło się to, co w nas uśpione – także w Kościele. Może przestaniemy patrzeć na niego jak na zhierarchizowaną strukturę, która nie rozumie rzeczywistości. Uświadomimy sobie, że Kościół to my wszyscy – wierzący w Chrystusa i On sam. Tak wiele pięknych inicjatyw ludzi Kościoła zrodziło się w ostatnim czasie! Chcemy pomagać bliźnim bez względu na poglądy, status społeczny czy wyznawaną religię. Nie moralizować, tylko dawać świadectwo swojej wiary przez służbę drugiemu człowiekowi. Na stronie internetowej episkopatu została uruchomiona zakładka, w której można znaleźć działania pomocowe Kościoła; widać skalę tej pomocy w poszczególnych diecezjach.
Postawa Kościoła w tym kryzysie pokazuje, jak wielka moc jest w jego wspólnocie. Księża czuwają przy chorych, towarzyszą im w trudnych chwilach, narażając siebie na zarażenie; siostry zakonne posługują w domach pomocy społecznej, w których brakuje personelu. Wielu zostawiło swoją codzienność, by nieść pomoc chorym. Wzruszająca jest też pamięć parafian o swoich kościołach, duszpasterzach. To dobrze, że pamiętamy o tym ekonomicznym wymiarze, który przecież też dotyczy każdej parafii. Ważne, by brać odpowiedzialność za nasze wspólnoty.
Czas pandemii wymaga podjęcia specjalnych kroków. To dobry moment, by bardziej świadomie oddać się opiece Matki Bożej. 3 maja, w dniu Jej święta, w ramach akcji naszego tygodnika „Pokaż światu Królową” (#PokażŚwiatuKrólową), wystawmy w oknach naszych domów Jej święte oblicze. Niech przypomina ono nam i wszystkim wokół, że Maryja jest zawsze z nami, a my zawsze pod Jej opieką...
Jest to nauka pasterza całego Kościoła, przez którą objawia się wola Boga wobec nas.
Dużo się dziś mówi o Franciszku, ale nie jestem pewien, czy się go słucha. Czy potrafimy wypowiedzi Ojca Świętego czytać w szerszym kontekście? Czy podejmujemy jakąkolwiek próbę zrozumienia jego stanowiska? – te pytania pojawiają się w tym numerze Niedzieli. Wracamy w ten sposób do wypowiedzi papieża w sprawie wojny na Ukrainie, które wciąż wzbudzają, łagodnie mówiąc, kontrowersje w pewnych środowiskach. Przez ten medialny hałas nie mają szans przebić się komentarze tych, którzy wyjaśniają prawdziwe intencje Ojca Świętego. Bez budzenia przy tym nieuzasadnionych podejrzeń. A tych podejrzeń, a nawet oskarżeń, pojawiło się wiele. „Zapanowała zasadnicza zgodność w krytyce papieża, którego jeszcze do niedawna jedni chwalili za wrażliwość i otwartość, a inni podejrzewali o herezję” – pisze ks. Andrzej Majewski (s. 10-11). Wydaje się, że większość osób nie podejmuje żadnego wysiłku, aby zrozumieć Franciszka. Papież, jako następca św. Piotra, nie piastuje urzędu politycznego, nie chodzi mu zatem o uznanie wśród ludzi. Jego miarą i wzorem jest Chrystus, który powiedział do Apostołów: „Kto was słucha, Mnie słucha” (Łk 10, 16). To zapewnienie Jezusa przypomina nam, że słowo Boże dociera do nas za pośrednictwem ludzi. Jego słowo nieomylnie trwa w Kościele, stąd my, wierzący, mamy słuchać Go w pełnej jedności z Kościołem. A trwałym i widzialnym fundamentem tej jedności jest właśnie papież.
Włoski Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok, w którym odrzucił, jako niedopuszczalny, wniosek o zbadanie konstytucyjności przepisu kodeksu karnego zakazującego eutanazji. Sprawa została wniesiona przez sąd we Florencji, który zakwestionował art. 579 kodeksu karnego, penalizujący tzw. „zabójstwo za zgodą”. Oznacza to, że nie ma podstaw, by zalegalizować eutanazję, jako prawo, przysługujące w świetle konstytucji. Niemniej jednak wyrok TK budzi niepokój wśród obrońców życia.
Sędzia, wnioskujący o sprawdzenie, czy zakaz eutanazji nie jest sprzeczny z konstytucją, argumentował, że obecne przepisy uniemożliwiają przeprowadzenie eutanazji nawet wobec osób, które spełniają warunki do skorzystania z procedury tzw. „wspomaganego samobójstwa”, lecz z powodu fizycznej niepełnosprawności nie są w stanie wykonać jej samodzielnie i proszą o pomoc osobę trzecią.
„Błogosławiony, kto nie stracił nadziei” (por. Syr 14, 2) – tak brzmi temat V Światowego Dnia Dziadków i Osób Starszych i orędzia przygotowanego przez papieża Leona XIV na tę okazję. Dzień ten – ustanowiony przez papieża Franciszka – będzie obchodzony w Kościele katolickim w niedzielę, 27 lipca tego roku.
„Chrześcijańska nadzieja zawsze pobudza nas do większej odwagi, do myślenia z rozmachem, do niezadowalania się status quo. W tym przypadku: do zaangażowania na rzecz zmiany, która przywróci osobom starszym szacunek i miłość” - akcentuje Papież.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
