Monika Kanabrodzka: W jaki sposób pobudzić entuzjazm i zapał młodych do uczestnictwa i twórczego zaangażowania w życie Kościoła?

Ks. Piotr Jarosiewicz: Konfucjusz powiedział: „Powiedz mi, a zapomnę, pokaż mi, a zapamiętam, pozwól mi zrobić, a zrozumiem”. Przytoczyłem ten cytat, ponieważ zastanawiając się nad tym zagadnieniem, słuchałem klipu „ZŁOTO” (do wysłuchania na YouTubie), który młodzież z naszej diecezji nagrała na warsztatach filmowych pod koniec sierpnia w Drohiczynie. Nie tylko wymyślili oni poszczególne sceny do teledysku, nie tylko wraz z p. Pawłem nakręcili go, zmontowali, ale przede wszystkim wyśpiewali refren. Tak powstał klip, który następnie został wykorzystany do filmu użytego podczas Diecezjalnych Dni Młodzieży. Trafił on do wszystkich księży, sióstr zakonnych, katechetów i świeckich, a przez nich na lekcje religii w naszej diecezji do kilku tysięcy młodych ludzi.
Mówi się: „Nie dawaj ryby, daj raczej wędkę i naucz łowić”. Myślę, że nie mamy dawać gotowych rozwiązań, katechez, a bardziej dać sposobność młodym do tego, by sami wyławiali z duchowości to, co jest im najbardziej potrzebne, najbardziej sycące. Wtedy to właśnie będzie ich, a nie nasze. To będzie ich praca, czas, poświęcenie. Jest to trudne, ale warto, ponieważ wspólnota, w której wzrastają, staje się ich. Oni zaczynają ją prowadzić, kierować i innych uczyć łowić.

Co Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży może zaoferować współczesnej młodzieży, tak bardzo pochłoniętej światem mediów społecznościowych?

„Jakie czasy, taka sieć”. Dzisiaj Piotr naszych czasów, a także każdy kapłan, ma za zadnie wyciągać z sieci uzależnienia internetowego, uczyć młodych bronić ich przed nimi samymi. Prosty przykład. Dużo grałem w gry komputerowe. Dziennie potrafiłem siedzieć po kilka godzin. Moja mama, gdy byłem w klasie maturalnej, widząc, że się nie uczę, powiedziała: „Piotrek, od dzisiaj tyle godzin, ile grasz, tyle siedzisz przy książkach”. Grałem wtedy po 5 godzin dziennie. Mama siedziała przy mnie te 5 godzin z książkami i zeszytami. Z dnia na dzień zrobiły się 3 godziny, potem 2. Dziś wiem, że dzięki niej, nie tylko zacząłem się uczyć, ale przede wszystkim zdałem maturę i jestem w tym miejscu, w którym jestem. Czy mamie było łatwo „zarzucać sieć” na moje życie – wiem, że nie. Czy mnie było łatwo uczyć się normalnego korzystania z gier i komputera – nie. Ale owoce tego pokazują mi, że jako kapłani, rodzice, nauczyciele mamy chronić dzieci i młodzież przed nimi samymi, ponieważ oni pewnych rzeczy po prostu nie widzą albo nie uznają za złe. Jako KSM chcemy ukazać, że człowiek jest ukoronowaniem stworzeń, że ma panować nad rzeczami i nimi kierować, a nie na odwrót. Tego uczymy się sami, korzystając z mediów, czy wykorzystując je do ewangelizacji, akcji i dobra.

Proszę opowiedzieć o planach na przyszłość.

Serdecznie zapraszamy 3 października na Diecezjalny Festiwal Pieśni Religijnej i Patriotycznej on-line. Zachęcamy do tworzenia w domu klipów, nagrań i wysyłania do nas. 10 października na obchody 30-lecia KSM, a 17 października na 25-lecie KSM DD i galę połączoną z balem dla młodzieży. W dniach 23-25 października przeżywamy rekolekcje w ciszy. Natomiast 18 listopada przypada wspomnienie bł. Karoliny Kózkówny, po którym w dniach 20-22 listopada spotykamy się na rekolekcjach KSM. Więcej na stronie: www.ksm-drohiczyn.pl.

Monika Kanabrodzka: Pod hasłem „Budujemy więzi” od 13 do 19 września w Kościele katolickim w Polsce przeżywaliśmy X Tydzień Wychowania. Na czym i jak zatem budować więzi, by były one trwałe?

Ks. Daniel Plewka: Budowanie trwałych więzi z drugą osobą to jedna z podstawowych potrzeb człowieka. Już od dziecka przywiązujemy się do bliskich nam osób, które wychowują nas, dają nam schronienie, miłość, ciepło, poświęcają nam swoją uwagę i czas.
Jako najlepszy przykład budowania więzi powinniśmy przyjąć instytucję rodziny. Rodzina bowiem jest po to, żeby wspierać każdego z członków, nawet jeśli ten czasem źle postąpi, wbrew sobie czy innym. Wtedy pozostali członkowie są w stanie wybaczyć i pomóc, kochają bezwarunkowo i potrafią doradzić i nakierować na dobrą drogę, kierując się przy tym szczerością wobec siebie, zaufaniem i uczciwością. Poświęcają nawzajem swój czas, aby porozmawiać zarówno o problemach, które łatwiej wspólnie rozwiązać, jak i o zwykłych sprawach powszednich, nawet jeśli wydają się mniej ważne. W rodzinie nikt nie udaje przed sobą kogoś innego, wszyscy są wobec siebie prawdziwi i znają swoje słabości i mocne strony. Każdy dla każdego chce jak najlepiej, nie ma nienawiści i zazdrości, jest szacunek i opiekuńczość.
Dlatego, aby budować dobre więzi z każdym człowiekiem, powinniśmy na przykładzie Świętej Rodziny z Nazaretu, w której wzrastał Jezus Chrystus, uczyć się poświęcać czas i uwagę drugiej osobie, traktować innych na równi ze sobą, być przede wszystkim szczerym i uczciwym. Kierować się dobrem drugiej osoby, postępować zgodnie z sumieniem i z miłością.

Czego dzieci i młodzież mogą uczyć się od swojego patrona, św. Stanisława Kostki?

Stanisław Kostka zmarł jako 18-latek. Pochodził z wielodzietnej, średniozamożnej, szlacheckiej rodziny. Rodzice wychowywali dzieci bardzo surowo i pobożnie, ale z ogromną miłością, nie było tu miejsca na przyjemności, za to uczciwość i szacunek wobec innych ludzi odgrywał ważną rolę. Głównie matka Stanisława przyczyniła się do wykształcenia jego moralnej i religijnej postawy, a on w szczególności zaraz po Bogu kierował swoje myśli i modlitwy do Maryi.
Stanisław jako młodzieniec pobierał nauki za granicą – w Wiedniu, gdzie jego ascetyczna, pobożna postawa stała się wzorem do naśladowania przez kolegów ze szkoły, a nawet kapłanów. Często wymykał się w nocy do kościoła na modlitwę. Pościł, nie przejmował się dobrami materialnymi, chętnie przystawał z prostymi ludźmi, a z jego oczu biła szczerość, pełnia miłości do Boga i bliźniego oraz pokora.
Po objawieniach za wszelką cenę starał się dostać do zakonu, przez co również poświęcił swoje zdrowie, aby całkowicie oddać się Bogu i jego woli. Był pogodzony ze światem i ze śmiercią, ponieważ wiedział, że to wszystko to plan Boży. Jego mottem życiowym były słowa: „Do wyższych rzeczy jestem stworzony i dla nich pragnę żyć”.
Dlatego zarówno dzieci, jak i młodzież, ale także dorośli, mogą czerpać wiele nauki z postawy św. Stanisława Kostki. Wskazać tutaj należy przede wszystkim naukę kochania bliźnich i bycia wobec nich szczerym, przy takim samym postępowaniu wobec Boga. Następnie to nauczyć się żyć pokornie i religijnie, ponieważ taka postawa na pewno zostanie nagrodzona; traktować ludzi równo i przestać przejmować się dobrami materialnymi, które i tak w ostateczności pozostaną na tym świecie.

Proszę dokończyć zdanie: Żyć autentycznie to znaczy…

Przede wszystkim żyć prawdziwie, zaakceptować samego siebie i otaczający nas świat. Przyznać się przed samym sobą do swoich błędów, słabości i krzywd, które może kiedyś wyrządziliśmy.
Żyć autentycznie, to żyć uczciwie i szczerze, zarówno wobec bliźnich, jak i zgodnie z własnym sumieniem i moralnością, mimo to, że w życiu codziennym mamy styczność z różnymi osobami i chcielibyśmy się im przypodobać, udając kogoś innego. Żyć autentycznie, to znaczy być otwartym, być sobą, decydować za siebie, postępować przejrzyście i brać za to pełną odpowiedzialność.

Diecezjalny Dzień Młodzieży
W tym roku młodzież w święto Podwyższenia Krzyża Świętego miała spotkać się w Drohiczynie przy krzyżu papieskim. Ze względu na obostrzenia sanitarne spowodowane pandemią koronawirusa, przeżywanie Diecezjalnego Dnia Młodzieży przybrało inną formę. Na tę okazję zostały przygotowane materiały multimedialne poświęcone tematyce krzyża, dostępne na stronie drohiczynska.pl oraz katecheza.drohiczynska.pl, które zostały wykorzystane na szkolnej katechezie.