W homiletycznych rozważaniach bp Dec skupił się na temacie świątyni. Wspominał wydarzenie sprzed sześciu lat, kiedy to miejscowy kościół został poświęcony na większą chwałę Bogu i na pożytek ludzi.
Świątynia jerozolimska
Nawiązując do odczytanego słowa Bożego biskup senior przypomniał historię budowy świątyni jerozolimskiej, którą wzniósł w X wieku przed Chrystusem król Salomon. – Świątynia była zwornikiem i centrum życia całego narodu izraelskiego przez ponad dziesięć wieków. To do niej corocznie każdy Izraelita pielgrzymował, aby dziękować Bogu za wybawienie z niewoli egipskiej. Świątynia na przestrzeni wieków niszczona, zawsze była odbudowywana i pilnowano, żeby była najświętszym miejscem, nie tylko w Jerozolimie, ale i w całym państwie izraelskim. To właśnie w tej świątyni 40 dni po narodzeniu ofiarowano Jezusa. W tej samej świątyni także znaleziono dwunastoletniego Jezusa, który prowadził dialog z ówczesnymi znawcami Pisma Świętego – przypominał homileta, dodając, że w 70. roku po narodzeniu Chrystusa świątynia została zniszczona, w wyniku najazdu wodza rzymskiego Tytusa.
Biskup wspominał także o powstałej w IV wieku papieskiej bazylice na Lateranie, która jest najważniejszym kościołem na świecie, z uwagi na to, że jest to katedra biskupa Rzymu. Jednak świątynia, to nie tylko budowla materialna, bo także każdy ochrzczony jest Bożą świątynią dla Ducha Świętego.
– Dziękujmy Bogu, że w Polsce świątynie się jeszcze buduje. Jeszcze nie mam takich przypadków, że się świątynie zamyka, ale może być różnie. Dlatego, moi drodzy, pilnujmy naszych świątyń i dbajmy o nie. Przychodźmy i nawiedzajmy nasze świątynie. Tak się czasami martwimy, czy wszyscy wrócą do kościoła po pandemii. Dbajmy zarówno o te świątynie materialne, jak i o świątynie naszego ciała. Niech Bóg będzie obecny w naszych sercach i naszych świątyniach – zachęcał bp Dec.
Kartka z historii
Przypomnijmy, że parafia Matki Bożej Królowej Polski w Mrowinach została erygowana 21 grudnia 2008 r. W jej skład weszły cztery miejscowości. Jej pierwszym proboszczem został ks. kan. Paweł Szajner. Do czasu budowy nowej świątyni rolę kościoła parafialnego pełniła mała cmentarna kaplica. W 2011 r. rozpoczęto budowę kościoła, a rok później wmurowano kamień węgielny. Przez kilka lat w budowę sakralnego obiektu zaangażowani byli mieszkańcy Mrowin, Krukowa, Łażan i Zastruża. Z własnej woli chętnie przychodzili na plac budowy. Mimo że były osoby, które twierdziły, że nie ma sensu budować w Mrowinach kościoła, to dzięki zaangażowaniu tych, którzy utożsamiali się ze wspólnotą parafialną i dzięki ich ofiarności świątynia powstała. Dzięki życzliwości sióstr elżbietanek parafia otrzymała sprzęty liturgiczne ze zlikwidowanej kaplicy szpitalnej w Świdnicy. Cztery lata później uroczystego poświęcenia nowego kościoła dokonał bp Ignacy Dec, była to niedziela 15 listopada 2015 r.
2021-11-23 07:24
Ocena:0-1Podziel się:
Reklama
Wybrane dla Ciebie
Abp Depo: wspominamy historię, żeby uczyć się wierności Chrystusowi w Jego Kościele
– Bóg pragnie z żywych i wybranych kamieni zbudować świątynię swojej chwały, zbudować dom – jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół – powiedział abp Wacław Depo. Metropolita częstochowski przewodniczył 29 października Mszy św. w bazylice archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie w 72. rocznicę poświęcenia świątyni.
Nawiązując w homilii do drugiego czytania z Pierwszego Listu św. Piotra Apostoła, abp Depo wskazał, że istotą wspólnoty chrześcijańskiej jest zbawienie ludzi w imieniu Jezusa. – Dlatego wspólnota chrześcijańska jest święta przynajmniej z trzech powodów. Po pierwsze, fundamentem, który założył sam Bóg, jest Jezus Chrystus, Jednorodzony Syn Boga. W domu budowanym na fundamencie Chrystusa mieszka Bóg. Ta świątynia jest napełniona Duchem Świętym. Po drugie, ta wspólnota jest święta, bo jest wezwana do świętości, do zjednoczenia z Bogiem: „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”. Po trzecie, bo jest powołana do tego, aby głosić i wielbić świętość i miłość Boga, który posłał swojego Syna na świat, nie po to, żeby go potępić, ale po to, „by świat został przez Niego zbawiony” – wyjaśnił metropolita częstochowski.
2 lutego Kościół obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego. Chce w ten sposób przeżyć na nowo wszystko to, co miało miejsce w świątyni jerozolimskiej, kiedy Maryja z Józefem ofiarowali Jezusa Bogu Ojcu.
„Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela»”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu». Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim”.
Tak łatwo w dzisiejszym świecie zatracić to co najważniejsze. Czasami błądzimy sami w sobie, zakładając co trochę maskę pozornej pobożności. Jak odróżnić ją od prawdziwej wiary? Jak zdjąć maskę fałszu, aby odkryć twarz prawdy?
Trudno jest mówić i pisać o wierze, bo naprawdę mamy jedynie własne oblicze wiary i niewiary. Tylko my sami wiemy, jaka ona jest, czy to w ogóle jest wiara, czy jedynie maska pobożności. Trudno jest mówić o własnej wierze w coraz bardziej zlaicyzowanym świecie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
