Reklama

Wiara

Duch Święty pozwala mówić

Większość z nas, gdy po raz pierwszy usłyszy ten owoc działania Ducha Świętego, nie potrafi ukryć zdziwienia. Czym tak naprawdę jest dar mówienia językami? Kto z nas może go doświadczyć?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wspomniany dar związany jest bezpośrednio z innymi charyzmatami, które katolik może odkrywać i przyjmować m.in. we wspólnotach Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym. Uniesione ręce, radosny śpiew, spontaniczna modlitwa i właśnie to tajemnicze mówienie w nieznanym stylu. O co właściwie w tym chodzi?

Mówienie językami a Pismo

Aby dobrze to zrozumieć, musimy się cofnąć do czasów Jezusa. Dar ten bowiem znany był już pierwszym chrześcijanom.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

„Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Reklama

Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak [tamci] przemawiali w jego własnym języku. «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» – mówili pełni zdumienia i podziwu. «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże». Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: «Co to ma znaczyć?» – mówili jeden do drugiego. «Upili się młodym winem» – drwili inni” (Dz 2, 1-13).

Z pomocą przychodzi nam także św. Paweł, który dokładnie określa poszczególne charyzmaty: „Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków” (1 Kor 12, 8-10).

Reklama

Warto zwrócić uwagę na dwie formy daru języków – tzw. glosolalia. „Rozmaitość języków – gene glosson oraz umiejętność ich tłumaczenia – hermeneia glosson – to dary, które w gminie korynckiej sprawiały wiele kłopotów. Pierwszy z nich polegał na wychwalaniu Boga słowami niezrozumiałymi dla innych ludzi (por. 1 Kor 14, 5. 18. 39), a drugi dawał możność rozumienia i przekazywania innym tego, co mówili korzystający z daru gene glosson (por. 1 Kor 14, 1-40). Samo mówienie językami Paweł stawia niżej charyzmatu proroctwa, natomiast gdy glosolalia jest połączona z tłumaczeniem, spełnia taką samą rolę jak proroctwo, i jest mu równa. Zwykła modlitwa w językach nie musi być tłumaczona. Interpretacja jest potrzebna wtedy, gdy jedna osoba mówi, a inni milczą. Obydwa te dary zostały wymienione tutaj, jak i w innych listach, na ostatnim miejscu: „Paweł nie dyskwalifikuje i nie odrzuca mówienia w językach, ale zalicza je do najniższych spośród darów duchowych” – wyjaśnia w swojej książce pt. Charyzmaty o. Wiktor Tokarski, franciszkanin.

Co daje glosolalia?

– Dar mówienia językami pomaga mi rozwijać moją więź z Bogiem. Będąc w stanie bardzo osobistej modlitwy, do której zapraszam Ducha Świętego, przez glosolalię jeszcze mocniej odczuwam pokój i miłość Jezusa – mówi w rozmowie z Niedzielą p. Jakub, członek jednej ze wspólnot charyzmatycznych.

Dar języków jako przejaw działania Ducha Świętego również umacnia wspólnoty i wskazuje im kierunki rozwoju. Charyzmatyczność jest dziś bardzo potrzebna Kościołowi. Duch Święty pragnie działać w każdej katolickiej wspólnocie, nie tylko w tych stricte „odnowowych”.

Reklama

– Tu chodzi nie o moje wyobrażenia, ale o suwerenne działanie Ducha. Jeśli On zechce, żeby ludzie w trakcie Różańca spontanicznie wychwalali Boga i zaczęli się modlić w różnych językach, to dlaczego miałbym to uznać za złe lub niemożliwe? Jeśli wolą Ducha będzie spokojne i głębokie odmawianie „zdrowasiek” – będzie to też charyzmatyczny Różaniec. Celem Odnowy nie jest jakaś „charyzmatomania”, skupienie się na manifestacjach charyzmatycznych, ale jest nim pokorne i mądre przyjęcie charyzmatów dla dobra Kościoła, żeby służyć i głosić Ewangelię. Charyzmaty to naprawdę techniczna sprawa, tak jak narzędzia, które są nam potrzebne do wykonania ważnego zadania. One nie są same dla siebie ani tym bardziej dla podziwu wobec charyzmatyka lub wspólnoty charyzmatycznej – powiedział w rozmowie z Niedzielą bp Andrzej Przybylski.

Mówienie językami jest passé?

Wielu z nas, myśląc o tajemnicy daru języków, może się zastanawiać, czy wobec popularności ruchów charyzmatycznych tradycyjna forma duszpasterstwa parafialnego to już przeszłość.

Biskup Przybylski zapewnia: – To nieszczęśliwy podział na formy tradycyjne i charyzmatyczne, bo przecież działanie w Duchu Świętym i posługa charyzmatyczna to najbardziej zakorzenione w Tradycji działanie Kościoła. Wystarczy przeczytać Dzieje Apostolskie. Przecież to pierwsza tradycja Kościoła! Chodzi nie o formy, które się zmieniają, ale o to, żeby były one z Ducha Świętego. Wyobrażam sobie np. charyzmatyczne koła różańcowe, w których odmawia się Różaniec z duchowym żarem i mocą. Wiele wspólnot odnowy kocha Różaniec! Papież Franciszek przypomina, że najbardziej podstawową wspólnotą w Kościele są parafie, i zachęca nie do ich likwidowania, ale do ożywiania w Duchu Świętym, aby stały się duchowe, a nie urzędowe.

„Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce” (1 Kor 12, 11). „Werset ten stanowi podsumowanie zagadnienia i zawiera podkreślenie, że Duch Święty udziela tych darów dla dobra wspólnoty Kościoła. Słowa te mówią także, że nikt nie może się pysznić z powodu posiadania charyzmatów, gdyż ich dawcą jest Duch Święty, który obdarowuje nimi bez żadnej zasługi ze strony obdarowywanego” – stwierdza o. Tokarski.

Każdy z nas może prosić o dar mówienia w językach, ale nie może się on stać źródłem naszego pragnienia. Tym zawsze powinno być jeszcze głębsze i bliższe zjednoczenie z Jezusem, a dar języków może w tym pomóc. ?

2022-03-01 13:05

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wspólnota dla ciebie

Niedziela przemyska 42/2020, str. VI

[ TEMATY ]

ewangelizacja

wspólnoty

Archiwum Wakacyjnej Ewangelizacji Bieszczadów

W archidiecezji przemyskiej działa wiele ruchów i stowarzyszeń katolickich, które mają swoje charyzmaty i czekają na nowych członków. W jednym z nich jest miejsce dla ciebie. Wspólnota daje wsparcie, pomaga wytrwać na drodze nawrócenia i odkryć w sobie nowe talenty i dary. To znajomości i przyjaźnie, które trwają przez lata.

Misją KSM jest uczestnictwo we wspólnocie i misji Kościoła przez szerzenie i upowszechnianie katolickich wartości i zasad we wszystkich dziedzinach życia, zwłaszcza społecznego i kulturalnego. KSM służy pomocą we wszechstronnym rozwoju młodego człowieka, stwarza atmosferę mobilizującą do pracy nad sobą i do kształtowania osobowości katolika i Polaka; ubogaca wiarę, poszerza wiedzę religijną, uczy prawd wiary i zasad moralnych, rozwija praktyki religijne w życiu osobistym i wspólnotowym. Wszystko to dzieje się wśród młodzieży, dla młodzieży i przez młodzież jest prowadzone. Cele KSM realizujemy nie tylko w naszym ośrodku rekolekcyjnym „Nadzieja” w Wybrzeżu k. Dubiecka, lecz także w diecezji i poza nią. Zachęcamy młodych między 14 a 30 rokiem życia do wejścia na drogę KSM.
CZYTAJ DALEJ

Przesłanie, które płynie z dzisiejszej Ewangelii mówi, że nie wystarcza sama chęć pomagania

2025-07-10 21:29

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Czytamy następnie, że Samarytanin: „Podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem”. To również ważne przesłanie, które płynie do nas z dzisiejszej Ewangelii. Mówi ono, że nie wystarcza tylko sama chęć pomagania. Ważne jest, aby pomagać mądrze, aby pomoc, którą chcemy nieść, była dostosowana do warunków, sytuacji i potrzeb osoby pokrzywdzonej.

Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?» On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył». Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?» Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
CZYTAJ DALEJ

Odszedł Pasterz…

2025-07-12 12:04

Marek Białka

Z udziałem licznie zgromadzonej wspólnoty kapłańskiej, osób konsekrowanych oraz niezliczonej rzeszy wiernych, odbyły się uroczystości pogrzebowe zmarłego 8 lipca k J.E. ks. biskupa Władysława Bobowskiego, biskupa pomocniczego diecezji tarnowskiej.

Mszę świętą, odprawioną w kościele parafialnym pw. śś. Pustelników Świerada i Benedykta w Tropiu pod przewodnictwem bp. Wiesława Lechowicza, biskupa polowego Wojska Polskiego, koncelebrowało kilkuset kapłanów. Już we wstępie do liturgii, główny celebrans nawiązując do życia i duchowości zmarłego biskupa powiedział, że: „Odszedł Pasterz nasz, co ukochał lud ...”
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję