W tematykę sympozjum wprowadził o. prof. dr hab. Andrzej Derdziuk OFMCap, który ukazał aktualność zagadnienia nie tylko w perspektywie duszpasterskiej, ale także w systematycznej refleksji. Przywołując słowa św. Jana Pawła II przypomniał, że chrześcijaństwo jest religią miłości i jedynie miłość, którą objawia Serce Chrystusa jest zdolna przemieniać serce człowieka i uczynić je bardziej ludzkim i Bożym.

Ks. dr Krzysztof Napora (KUL) przybliżył zagadnienie Serca Boga w Piśmie Świętym. W języku hebrajskim serce nie oznacza jedynie sfery życia uczuciowego, ale przede wszystkim wnętrze człowieka pojęte bardzo szeroko. Serce jest siedliskiem wspomnień, myśli, zamiarów i decyzji. „Zamysły Bożego serca” (Ps 33,11) to Jego plany, które trwają z pokolenia na pokolenie. Antropologia biblijna przedstawia zatem serce jako miejsce świadomej, rozumnej i wolnej osobowości człowieka oraz miejsce tajemniczej działalności Boga. Chrystus odsłania również tajemnice swojego serca mówiąc, że jest ono ciche i pokorne (por. Mt 11,29).

Ks. dr hab. Janusz Królikowski, prof. UPJPII, w wykładzie „Chrystologia symboliczno-mistyczna u podstaw kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa” zauważył, że u podstaw tego kultu leży nie Pismo Święte, ale doświadczenie mistyczne. Taka wizja całościowo pragnie ukazać bogactwo pewnej rzeczywistości za pomocą symbolu, który syntetycznie, skrótowo przedstawia pewną rzeczywistość. Symbol streszcza w sobie wiele płaszczyzn: afektywną, wolitywną, intelektualną.

Serce to odwołanie się do uczuć. Chrystologia staje się tutaj nie tylko intelektualna, ale i związana z wymiarem afektywnym. Chrystus w otwartym sercu wychodzi naprzeciw człowieka. Nie ma także sprzeczności między miłosierdziem (określanym niekiedy jako „kult naiwności”) a Sercem. Bóg jest miłosierny, bo ma serce.

Ks. dr Włodzimierz Mocydlarz SJ z Warszawy przedstawił aspekty liturgiczne oraz teologiczno-pastoralne idee Mszy o Najświętszym Sercu Pana Jezusa. Jak zauważył, żaden formularz w historii liturgii nie miał tylu zmian. Schemat Mszy o Sercu Bożym ulegał sporym zmianom, na które wpływ miały wydarzenia historyczne, refleksja teologiczno-liturgiczna i pastoralna Kościoła.

Kolejny prelegent, ks. dr Tomasz Bać z Rzeszowa, omówił paschalny charakter kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa jako fundament liturgii, pobożności i duchowości. Kult NSPJ w perspektywie misterium paschalnego to nie zbiór pobożnych praktyk, ale kult Jezusa Chrystusa, który w akcie bezgranicznego posłuszeństwa objawia miłość Boga. To właśnie koncepcja miłości spaja całość wydarzenia paschalnego.

Wykład na temat znaczenia objawień i pobożnych ćwiczeń ludu chrześcijańskiego w rozwoju kultu Serca Jezusa wygłosił ks. dr Bartłomiej Matczak z Olsztyna. Jak podkreślił, bardzo mocno we wszystkich dokumentach Kościoła o kulcie serca Jezusa podkreśla się, że wypływa on z Pisma Świętego, a nie wyłącznie z objawień prywatnych. Te były jedynie głównymi motorami rozwoju tegoż kultu.

Ostatni referat, poświęcony moralnym implikacjom kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa, przedstawił dr Andrzej Pryba MSF z Poznania. Zaznaczył on, że kult Serca Jezusowego jest bardzo wymagająca i obejmuje wiele form, ale jednocześnie to nabożeństwo daje najszybszy postęp w życiu duchowym. Ukazuje ono Boga takim, jakim On jest. Jego istotę. Zaś teologia Boskiego Serca jest programem życia wiary.

Sympozjum podsumował i zamknął modlitwą litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa dr hab. Waldemar Pałęcki MSF, prof. KUL.