Miasto leży na pątniczym szlaku Via Regia, powstałym w średniowieczu i związanym z hiszpańskim sanktuarium Santiago de Compostella. To właśnie w Sączowie łączą się dwa szlaki polskiego Camino: Via Regia oraz prowadzący z Częstochowy odcinek będący przedłużeniem Warszawskiej Drogi św. Jakuba. Prowadzący przez Zagłębie Dąbrowskie odcinek tego szlaku pełni funkcję lokalnej trasy turystycznej i kulturowej, prezentując zabytki i historię naszego regionu.
Przy sączowskiej parafii znajduje się siedziba Zagłębiowskiego Klubu Przyjaciół Camino, który działa w ramach stowarzyszenia Forum dla Zagłębia Dąbrowskiego. Kapelanem i kustoszem Zagłębiowskich Szlaków św. Jakuba jest ks. kan. Marek Sendal. Od 2013 r. w Sączowie istnieje Dom św. Jakuba Apostoła, gdzie pielgrzymi idący Drogami św. Jakuba mogą znaleźć miejsce na odpoczynek.
– Każdego 28. dnia miesiąca sprawowana jest Msza św. ku czci św. Jakuba Apostoła przed jego relikwiami. Podczas specjalnego nabożeństwa odczytywane są intencje zanoszone przez pośrednictwo tego świętego. Cieszę się, że nasza świątynia gromadzi nie tylko miejscowych czcicieli patrona, ale i miłośników Dróg Jakubowych, którzy co miesiąc licznie przybywają na to spotkanie – opowiada ks. Marek Sendal.
Od średniowiecza jednym z najważniejszym szlaków komunikacyjnych w Europie Środkowej była tzw. Wysoka Droga, nazywana również Drogą Królewską – Via Regia. Rozwijały się przy niej tak ważne ośrodki, jak Frankfurt n. Menem, Lipsk, Wrocław, Kraków, Lwów czy Kijów. Polski odcinek Camino na Drodze Królewskiej rozpoczyna się na polsko-ukraińskiej granicy w Korczowej (lub Medyce) i prowadzi przez Podkarpacie, Małopolskę, Górny i Dolny Śląsk aż do Zgorzelca, dołączając się do szlaku przez wschodnie Niemcy. Dawniej tą drogą podróżowali kupcy, dyplomaci i pielgrzymi. Dziś Droga Królewska stanowi ważny czynnik rozwoju poszczególnych regionów oraz przestrzeń, która przyciąga pielgrzymów i turystów nie tylko z Polski.
Pątnicy z „insygniami jakubowymi” w świątyni na Górze św. Doroty
Na Górze św. Doroty w Będzinie-Grodźcu odprawiono tradycyjne nabożeństwo i Mszę św. podczas Ogólnopolskiej Gwiaździstej Pielgrzymki św. Jakuba Apostoła.
Podczas pielgrzymki pod hasłem „Wyjdź z tej ziemi” obecne były insygnia patrona pielgrzymów, przekazywane na głównej drodze Via Regia. Na początku lipca „insygnia jakubowe”, czyli kostur z muszlą oraz kroniki, zostały przejęte przez Zagłębiowski Klub Przyjaciół Camino przy kościele św. Jakuba Apostoła w Sączowie. Od tego momentu są przekazywane w sztafecie, która docelowo dojdzie do Zgorzelca, gdzie znajduje się kościół stacyjny św. Jakuba Apostoła. Tam, 25 lipca, w uroczystość patrona pielgrzymów spotkają się miłośnicy dróg jakubowych.
Zgłębiając publikowane teksty kaznodziejskie o bł. Karolinie Kózce, można dojść do stwierdzenia, że niejednokrotnie głosiciele starali się w swoich kazaniach znaleźć klucz albo klucze w postaci słów, określeń, wyrażeń, które stawały się zwornikami w przybliżaniu postaci błogosławionej, jej życia i drogi do świętości. Niewątpliwie takimi słowami, wyrażeniami-kluczami opisującymi bł. Karolinę Kózkę są wielorakie tytuły, jakie ją charakteryzują.
Co znamienne, wiele z nich funkcjonowało już za życia bł. Karoliny
w świadomości jej współczesnych. Tytuły te bardziej odżyły w świadomości wiernych i zostały przekazane do współczesnych czasów jako „świadkowie” osobowości i świętości bł. Karoliny Kózki.
W publikowanych kazaniach bardzo często pojawiają się odniesienia do
świadków życia bł. Karoliny Kózki, którzy niejako na co dzień mieli możliwość obserwacji jej dążenia do świętości. Na tej kanwie pojawiły się bardzo
szybko określenia – wyrażenia, jak: „Gwiazda ludu”, „prawdziwy anioł”,
„najpobożniejsza dziewczyna w parafii”, „pierwsza dusza do nieba”, które
były odzwierciedleniem jej dobroci, pobożności, uczynności, dobrego serca
i otwartości na innych.
To przekonanie o świętości bł. Karoliny Kózki wyrażone tytułami z czasów jej współczesnych także znajduje wyraz w przepowiadaniu kaznodziejskim.
Chrystus nie musi udowadniać swojego zmartwychwstania. On żyje niezależnie od tego, czy ja tego chcę czy nie, czy w to wierzę czy neguję. Kwestia zmartwychwstania nie jest problemem Jezusa, ale naszym problemem. To ja muszę podjąć decyzję, czy w to wierzę czy to odrzucam.
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
