W programie spotkania, które miało miejsce w dniach 24-25 listopada, uczestnicy wysłuchali m.in. referatu ks. Rafała Kamińskiego pt. „Myśląc Ojczyzna – markiewiczowska diagnoza i wizja Polski”, w której kapłan wskazał na postulaty dotyczące wychowania młodego pokolenia zawarte w nauce bł. ks. Markiewicza. Następnie bp Sławomir Oder przedstawił referat pt. „Karol Wojtyła – głowa Kościoła, święty papież czy mąż stanu?”. Biskup gliwicki, a wcześniej postulator procesu beatyfikacyjnego św. Jana Pawła II, wskazał na szerokie oddziaływania postaci i nauczania świętego papieża, w szczególności w promowaniu Ewangelii życia i zachowaniu godności człowieka.
W drugim dniu sympozjum, rozpoczętym Mszą św. pod przewodnictwem bp. Krzysztofa Chudzio, zwrócono uwagę na wybitne postacie promujące Polskę na arenie międzynarodowej. Jarosław Wróbel w referacie „Od Kopernika do Łukasiewicza” pokazał najwybitniejszych Polaków znanych także poza granicami naszego kraju. Z kolei ks. Marek Studenski mówił o literaturze polskiej, jako miejscu kształtowania sumień, natomiast ks. Waldemar Janiga wskazał na bł. rodzinę Ulmów, jako przykład kształtowania wartości i przekazywania ich w rodzinie.
– To był owocny czas – mówił ks. Leszek Przybylski, jeden z organizatorów sympozjum. – Temat spotkania – „Co Polska dała światu?” – uległ pogłębieniu, dzięki dyskusjom, w ten sposób, że mógłby on równie dobrze brzmieć: „Kogo Polska dała światu?”, ponieważ pokazano wkład Polski w dorobek Europy i świata przez pryzmat wybitnych postaci naszego narodowego środowiska, które przewijały się przez kilkanaście wieków, odkąd powstała polska państwowość. Polska dała światu setki taki ludzi, ale zdarzały się także osoby kluczowe, do nich należeli m.in. bł. ks. Markiewicz, św. Jana Paweł II czy bł. rodzina Ulmów – przytaczał kapłan.
Jak wskazał ks. Przybylski, dla organizatorów wydarzenia cenne było m.in. to, że pytania o wkład Polski w dzieje Europy i świata zostały zadane dużo szerzej, aniżeli jedynie w sali wykładowej: – Dla nas to jest cenne, aby traktując odbiorców tego sympozjum w szerszy sposób, żeby docierali oni do pytania, co Polska dała światu i aby to pytanie sięgało dalej niż mury michalickiej placówki i wchodziło do świadomości mieszkańców Podkarpacia. Mam nadzieję, że udało się to osiągnąć – podsumował.
Każdorazowe spotkanie gromadzi blisko 200 osób. Organizatorem sympozjum byli: Kuria Metropolitalna w Przemyślu, Zgromadzenie św. Michała Archanioła oraz Podkarpackie Centrum Edukacji Nauczycieli.
W dniach 19-21 września w Miejscu Piastowym odbył się jubileuszowy Festiwal Mocy, który w tym roku zgromadził ok. 2 tys. uczestników.
Tegoroczny festiwal, odbywający się pod patronatem św. Jana Pawła II, ponownie stał się przestrzenią spotkania, modlitwy i dobrej zabawy. Do Miejsca Piastowego przyjechała młodzież z całej Polski, każdego dnia w różnych aktywnościach brało udział ok. 1,5 tysiąca uczestników, a w szczytowym momencie – podczas koncertu Golec uOrkiestra – gościł ok 2,5 tysiąca ludzi. Na scenie oprócz zespołu z Milówki wystąpili m.in. niemaGotu, Teleo, ksiądz-raper Jakub Bartczak oraz influencer – ks. Sebastian Picur.
O życiu św. Jana Kantego w ciągu 500 lat powstało wiele legend, które świadczą o jego popularności. Urodził się 24 czerwca 1390 r. w Kętach - miasteczku położonym
u podnóża Beskidu Małego. Pierwsza wzmianka o św. Janie Kantym pochodzi z 1413 r. i widnieje w Indeksie Akademii Krakowskiej. Św. Jan miał wówczas 23 lata
i był studentem Wydziału Filozoficznego AK. Studnia ukończył w 1418 r., otrzymując tytuł magistra atrium.
Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1421 r. objął posadę w Szkole Klasztornej w Miechowie. Zasłynął w tym czasie jako znakomity kaznodzieja. W wolnych
chwilach przepisywał rękopisy. Były to zazwyczaj dzieła św. Augustyna, gdyż Szkoła Klasztorna opierała się na jego nauce. Święty zajmował się także muzyką, o czym świadczą odnalezione fragmenty
skomponowanych przez niego pieśni dwugłosowych.
W roku 1429 na prośbę przyjaciół znów powrócił do Krakowa i zaczął wykładać na Wydziale Filozoficznym AK. Od 1434 r. pełnił obowiązki prepozyta kolegiaty św. Anny w Krakowie. Wykładał wówczas
logikę, fizykę i ekonomię Arystotelesa. Po uzyskaniu stopnia magistra, co odpowiada dzisiejszemu doktoratowi, św. Jan Kanty do końca swojego życia poświęcił się wykładom na Wydziale Teologicznym.
Zmarł w opinii świętości w 1473 r. Jego kanonizacji dokonał w 1767 r. papież Klemens XIII. On też ustalił 20 października wspomnieniem liturgicznym o Janie Kantym.
Jego relikwie spoczywają w kolegiacie św. Anny w Krakowie.
Warte uwagi jest to, że św. Jan jest patronem nie tylko studentów, którym poświęcił 55 lat profesury na AK, ale także i dzieci. Był wzorem pracowitości. W ciągu swojego życia przepisał
ok. 18 tys. stron. Mając 40 lat, rozpoczął studia pod kierunkiem dr. Benedykta Hesse. Studia te trwały 13 lat, a Święty stawiał sobie za cel poszerzanie swojej wiedzy o Panu
Bogu.
Wśród wielu cnót tradycja przekazała pamięć jego prawdomówności oraz troskę o dobre imię bliźniego. Jednakże najpiękniejszą cnotą Świętego było niewątpliwie miłosierdzie dla potrzebujących.
Podczas uroczystości poświęconej Janowi Kantemu, która miała miejsce 20 października br. w kościele parafialnym w Osobnicy, homilię wygłosił rodak, profesor WSD w Szczecinie
ks. Zbigniew Woźniak. To on przekazał wiernym ważne przesłanie Jana Kantego: „(...) Żywot Jana Kantego uczy postawy i obyczajów chrześcijańskich. To, co głosił, potwierdzał pokorą i swym
zacnym życiem. To on, podobnie jak Jezus Chrystus (...), prowadził swoich uczniów, był obok nich i pilnował, aby dojrzeli do swojej posługi”. Tak brzmi przesłanie zwłaszcza dla pedagogów
i nauczycieli i nie jest ono dzisiaj łatwe do wykonania. Bardzo często autorytet nauczyciela bywa podważany. Mimo to pedagog zobowiązany jest do przekazywania nauki i wiedzy
o życiu. Jeśli nie zbudujemy życia na prawdzie, to nie ma dla nas przyszłości.
Swoje słowa św. Jan Kanty potwierdzał życiem. Jako wychowawca, miał za zadanie uczyć, prowadzić i towarzyszyć.
Osoba św. Jana otoczona jest wieloma legendami. Jedna z nich mówi o dziewczynie, która próbowała scalić dzban. Św. Jan pomógł go jej posklejać. Jest to piękny symbol dla naszej
społeczności - obraz św. Jana scalającego nasze różne osobowości.
Partnerstwo Kościoła i Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę, jest bardzo cenne, nawet jeśli nie we wszystkim myślimy i działamy tak samo. Ważne, że potrafimy się spotkać tam, gdzie różnic nie ma - w trosce o dziecko, które jest naczelną wartością - powiedziała Monika Sajkowska przewodnicząca Krajowej Koalicji na Rzecz Ochrony Dzieci, liderka ogólnopolskiej kampanii „Dzieciństwo bez Przemocy”, była prezeska Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę, z którą wciąż jest związana. W rozmowie z KAI opowiedziała o współpracy z Kościołem w ramach kampanii „Dzieciństwo bez przemocy”. Wskazała na rosnącą świadomość społeczną, potrzebę edukacji rodziców i wspólną troskę o dobro dziecka.
Anna Rasińska (KAI): Już po raz drugi Konferencja Episkopatu Polski oficjalnie włączyła się w ogólnopolską kampanię „Dzieciństwo bez przemocy”. Jak Pani ocenia tę współpracę?
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
