Reklama

Kościół

Nasz świat traci sumienie

Zdumiewające jest, że ludzie, którzy nie wierzą w Boga, wkładają tyle sił w to, aby z Nim walczyć.

Niedziela Ogólnopolska 7/2024, str. 22-23

[ TEMATY ]

świat

Adobe Stock, K. Porwich/archiwum Niedzieli, montaż: A. Wiśnicka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Szczególnym znakiem współczesnego zaślepienia sumień jest odejście od przykazań Bożych, a wymownym przykładem tego jest promocja przemocy wobec niewinnych ludzi. Wprawdzie zewsząd nagłaśnia się ochronę zwierząt i roślin, co jest w pewnych granicach słuszne, ale jakże często ci sami ludzie domagają się przywileju decydowania o cudzym życiu i – jako sukces nowoczesności – publicznej zgody na zabijanie poczętych niewinnych ludzi. Kościół nie może milczeć, kiedy pod pozorem postępu deptane jest Boże prawo. (...)

Na naszych oczach do Sejmu znów, po latach, skierowano „poselski projekt ustawy o poszerzenie legalizacji aborcji”. Uchwalono też, że w Polsce ze społecznych funduszy będzie opłacana procedura poczęć in vitro. Nie o pieniądze tu chodzi, ale o prawdę, że przy jednym udanym wszczepieniu straci życie ośmioro czy dziewięcioro innych poczętych dzieci. Czytamy w sprawozdaniach, że w ubiegłym roku zamrożono w Polsce 302 695 zarodków ludzkich, z których przecież nie przyjdzie na świat żadne dziecko, bo pewnie będą wyrzucone lub być może wykorzystane do antyludzkich celów. Świat traci dziś sumienie...

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Rachunki strat

Rząd w Wielkiej Brytanii poinformował, że tylko w 2012 r. w brytyjskich laboratoriach powstało 3,5 mln embrionów, z czego 50% wyrzucono.

Czy godzi się stawać w kolejce do sztucznego poczęcia dziecka, z którego przyjściem na świat wiąże się śmierć ośmiorga innych dzieci? Czy nie piękniejsze świadectwo sumienia i ludzkiej miłości daje bezpłodne małżeństwo, które adoptuje sierotę lub dziecko odrzucone? (...).

Postronny obserwator współczesnej sytuacji, który cieszy się opinią na światowych salonach – Michel Houellebecq (francuski pisarz, eseista, poeta) w książce Uległość odważnie stwierdza: „Europa Zachodnia doszła do tak odrażającego stanu rozkładu, że sama siebie nie jest w stanie uratować”. Zaprogramowana promocja relatywizmu moralnego, promocja antykoncepcji, „nocne” kluby, „edukacja” seksualna programowana często już od przedszkola i dostęp do internetowej pornografii bez żadnej kontroli muszą niepokoić mądrych rodziców, a szczególnie ludzi wierzących, bo główną przyczyną osłabienia wiary, którą promuje dziś szatan, jest odłączenie wiary od życia i wykluczenie Boga z obecności w świecie.

Reklama

Już dziś w Polsce rozpada się 40% zawartych małżeństw, a ile jest zupełnie luźnych związków? 70% kobiet między 18. a 45. rokiem życia nie chce mieć dzieci, a 40% bezdzietnych (samotnych) nawet zupełnie wyklucza dziecko w swoim życiu. Na szczęście jeszcze nie brakuje mądrych ludzi, którzy mają odwagę głosić prawdę i demaskować oszustwa, niezależnie od tego, z jakiej orientacji pochodzą...

Gorzkie wnioski

Jeden z najwybitniejszych warszawskich redaktorów dokładnie przed rokiem przestrzegał, że „wojna o niepodległość Polski nie zamknie się po najbliższych wyborach”. Tak. Nieustannie trzeba walczyć najpierw z samym sobą o pokonanie lenistwa, oziębłości w wierze, o gotowość przebaczenia...

Na Polskę patrzą ludzie z zewnątrz. To są obserwatorzy niezależni i obiektywni. Zdumiewa nas, że np. Joseph Weiler, który jest religijnym Żydem i cenionym autorytetem w rozwiązywaniu konfliktowych spraw Unii Europejskiej, widzi szczególną misję dla Polski. Ale jakiej Polski? Zacytuję dosłownie jego wypowiedź: „Jej (Polski – przyp. J.M.) historyczną rolą, powołaniem, którego nie może się wyrzec, jest udowodnienie, że nie ma wewnętrznej sprzeczności między społeczeństwem chrześcijańskim a państwem i zasadami nowoczesnej demokracji liberalnej”.

Ralph Martin, amerykański teolog i filozof, w swej książce Kościół w kryzysie zauważa, że „obecnie walka jest szczególnie zażarta w Polsce. Unia Europejska i zasobne grupy aktywistów LGBTQ, niektóre finansowane przez G. Sorosa, grożą Polsce wszelkiego rodzaju karami ekonomicznymi i moralnym zawstydzeniem za stawanie twardo w obronie wartości chrześcijańskich”.

Reklama

Na Polskę są zwrócone oczy ludzi życzliwych, ale też – trzeba to sobie uświadomić – niechętnych. Są też wprost imperialistyczne apele nienawiści wobec Polski; np. znany doradca Putina – Aleksandr Dugin w wywiadzie bez owijania w bawełnę powiedział: „Trzeba rozkładać katolicyzm od środka, wzmacniać polską masonerię, popierać rozkładowe ruchy świeckie, promować chrześcijaństwo (...) antypapieskie. (...) Rosja nie jest zainteresowana istnieniem niepodległego państwa polskiego w żadnej formie”. Polska zatem potrzebuje obudzenia sumień i wielkiej modlitwy Bożą o pomoc!

Walka z dobrem

Niestety, dziś często wmawia się młodym ludziom, że okażą się wyjątkowo odważni, jeśli agresywnie zakwestionują obecną rzeczywistość, jeśli podepczą „świętości ołtarze”, zamiast ich bronić. Bohaterkami ogłasza się dziś kobiety i dziewczyny, które zabiły nienarodzone dzieci. „Opiłowanie Kościoła” to haniebne hasło wymierzone nie tylko w znak widzialny, ale i w Chrystusa żyjącego w sercach ludzi.

Zdumiewające jest, że ludzie, którzy nie wierzą w Boga, wkładają tyle sił w to, aby z Nim walczyć. A walcząc, paraliżują samych siebie, uśmiercają swoją wielkość i godność dzieci Bożych, za które Chrystus oddał swe życie i za które nieustannie modli się Matka Najświętsza.

Walka o wiarę i walka o moralność to stałe zadanie dla uczciwego człowieka. To twórcze zadanie dla Kościoła w tym roku, który, zgodnie z decyzją papieża Franciszka, ma być rokiem modlitwy. Błogosławiony kard. Stefan Wyszyński kochał nasz naród i zachęcał do wysiłku, bo: „Naród, który nie wierzy w swoją wielkość i nie chce wielkich ludzi, kończy się. Trzeba wierzyć w wielkość swego narodu i pragnąć jej”. (...)

Promyki nadziei

Są na szczęście w naszej ojczyźnie i pozytywne znaki zdrowego moralnie życia. Są jeszcze rodziny wielodzietne, w których miłość nie umarła, ale żyje i rozwija się w codziennej walce z własnym egoizmem. Budzą nadzieję na zdrowy postęp środowiska, grupy i stowarzyszenia katolickie, które promują inicjatywy charytatywne i misyjne, a przez modlitwę umacniają ochronny parasol łaski nad naszą ojczyzną.

Reklama

Warto sobie uświadomić, że Warszawa ma szczególną misję w odpowiedzialności za miejsce Boga i siłę, rolę wiary w naszej ojczyźnie, bo to tu, w stolicy, następuje pierwsze zderzenie zdrowych, dobrych impulsów z tym, co chore, wadliwe, niebezpieczne... Warszawa zdobyła się na kilka porządnych kuźnic zdrowego myślenia, zdolnego do konfrontacji z zafałszowaniem współczesnych ideologii.

Ten trud nie idzie na marne. Warto i trzeba wspomnieć, że w czasie zaprzysiężenia posłów aktualnego Sejmu Pana Boga wezwało na pomoc aż 318 odważnych osób (czyli 70%), a kolejnych 141 odważnych odwołało się do świeckiej treści przysięgi – ale wszyscy zobowiązali się przecież do troski o promocję dobra i kultury narodu i ojczyzny.

Warto i trzeba przypominać konkretnych ludzi, także polityków, promujących obronę życia, troskę o zdrowe, moralne wychowanie dzieci. Trzeba wydobywać z zapomnienia bohaterów walki o prawdę i wolność, ale też nieustannie modlić się o łaskę wrażliwego sumienia dla zagubionych, bo tylko Bóg jest Panem sumień. Bóg jest Panem historii. (...)

Człowiek wierzący ma przypominać wszystkim prawdę o godności człowieka jako dziecka Bożego. Świętość jest powołaniem każdego z nas. Czy to trudne? Nie wiem, ale wiem, że to bardzo praktyczne. Święty założyciel Opus Dei – Josemaría Escrivá lubił powtarzać: „Twoja droga do świętości nosi imię twojej żony lub twojego męża”. Można dodać, że nosi też imię twojego dziecka, matki, ojca, sąsiada, kolegi z pracy (...), a nade wszystko, że zaczyna się od twojej modlitwy, zaczyna się od codziennej modlitwy, bo siłą naszych rodzin i naszej ojczyzny jest sumienie, wiara, jest modlitwa.

Fragmenty kazania wygłoszonego 2 lutego w parafii Ofiarowania Pańskiego w Warszawie podczas wprowadzenia relikwii błogosławionej rodziny Ulmów.

Tytuł i śródtytuły pochodzą od redakcji.

2024-02-13 13:57

Ocena: +9 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Luksemburg: za pół roku 90 procent parafii przestanie istnieć

[ TEMATY ]

Kościół

świat

Monika Książek

Najprawdopodobniej za pół roku, po rozpisanym między innymi w tej sprawie referendum w Luksemburgu dojdzie do rozdziału Kościoła od państwa. Jednym z jego skutków będzie drastyczne zmniejszenie liczby parafii: z 274 istniejących dotychczas pozostanie zaledwie 30. Nie wiadomo jeszcze, co stanie się z „osieroconymi” kościołami i kaplicami. W całym kraju jest ich około 500.

Do tej pory władze księstwa opłacają pracowników kościelnych. W 274 parafiach pracuje 236 osób, w tym 103 księży. Na ich wynagrodzenia Luksemburg przeznacza ponad 24 mln euro rocznie. I tak ma pozostać przez najbliższych 8 lat. Potem pensje te będzie wypłacał sam Kościół. Wyjątkiem są arcybiskup i wikariusz generalny, którzy nadal będą utrzymywani z budżetu księstwa.

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

Odpustowy weekend u franciszkanów [zaproszenie]

2024-05-04 08:48

ks. Łukasz Romańczuk

ks. Mariusz Szypa wypowiada słowa aktu zawierzenia

ks. Mariusz Szypa wypowiada słowa aktu zawierzenia

Franciszkanie Konwentualni z ul. Kruczej we Wrocławiu zapraszają na dwa wydarzenia, które będą miały miejsce w kościele pw. św. Karola Boromeusza. W sobotni wieczór będzie można posłuchać koncertu organowego, a w niedzielę sumie odpustowej będzie przewodniczył bp Maciej Małyga.

4 maja o godz. 19:00 rusza cykl koncertów organowych „Franciszkańskie Wieczory Muzyczne: Mater Familiae” w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej przy ul. Kruczej we Wrocławiu. Jest to okazja do promocji muzyki sakralnej, a także kultu maryjnego. Pierwszy koncert zagra Tadeusz Barylski, który przez wiele lat posługiwał jako organista w kościele na Kruczej, a także w sanktuarium św. Antoniego w Dąbrowie Górniczej. Podczas koncertu zagra m.in utwory: Johanna Sebastiana Bacha – Fantazja G-dur, Improwizację: Fantazja Regina Coeli czy Bogurodzicę. Koncert rozpocznie obchody odpustu ku czci Matki Bożej

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję