Reklama

Niedziela plus

Tarnów

Nic dla siebie, wszystko dla Boga

Jubileusz 50-lecia kapłaństwa jest okazją zbilansowania nie tylko minionego czasu i dokonań, ale również szukania i dania sobie odpowiedzi: czy nie zawiodłem oczekiwań Pana Boga wobec mojej osoby – mówi ks. inf. Adam Kokoszka.

Niedziela Plus 21/2024, str. IV

[ TEMATY ]

Tarnów

ks. Tomasz Śpiewak/Portal Diecezji Tarnowskiej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mateusz Góra: Czym przed laty charakteryzowała się formacja przyszłych kapłanów?

Ks. Adam Kokoszka: Nasz pobyt w seminarium przypadł na czasy, gdy pasterzem diecezji tarnowskiej był abp Jerzy Ablewicz. Bardzo zależało mu na formacji przyszłych księży, do tego stopnia, że starał się nas wszystkich poznać z imienia i nazwiska. Spędzał z nami w Kościelisku przynajmniej część wakacji, co w skali kraju, jak na tamte lata, było rzadkie. Chodził z nami w góry na wycieczki, odprawiał Msze św., głosił codziennie homilie i dużo rozmawiał z każdym z nas. Jak się później okazało, już w życiu kapłańskim, to zaangażowanie abp. Ablewicza było bardzo potrzebne i owocne. Troska arcybiskupa o naszą formację duchową, intelektualną, pastoralną i społeczną przekładała się na odpowiedni dobór przełożonych i wykładowców. Były wymagania, ale były też owoce tych wymagań. Zaangażowanie ze strony biskupa, przełożonych i profesorów było bardzo pomocne w radzeniu sobie z wyzwaniami tamtych czasów.

Czyli?

To były czasy komunistyczne. Wśród tych wyzwań znajdowała się m.in. służba wojskowa kleryków. Była wykorzystywana jako sposób indoktrynacji w celu zniechęcenia do kapłaństwa. Czuliśmy, że jesteśmy wysunięci na front, nie przez przełożonych, lecz przez inne siły. Wszystko po to, żeby dawać świadectwo odwagi. Poza tym nasz rok maturalny 1966 był rokiem milenijnym. Mówiono wtedy, że jesteśmy pierwszymi maturzystami drugiego tysiąclecia Polski. To były czasy, kiedy wszystko się tworzyło. Koledzy robili magisteria, bo wtedy pojawiła się taka możliwość po raz pierwszy na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, dzisiejszym uniwersytecie. Polskie seminaria obfitowały w kandydatów do kapłaństwa. W Tarnowie było 330 alumnów. Dbano nie tylko o ich formację, ale także o odpowiednie przygotowanie kadry profesorów, którzy kończyli specjalistyczne studia w Polsce, a także za granicą. Arcybiskup Ablewicz był otwarty na nowość i różnorodność formacji naszych formatorów.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

A dzisiaj jakie to są wyzwania?

Dzisiaj przed klerykami stoją zupełnie inne wyzwania i one przekładają się m.in. na liczbę kandydatów do kapłaństwa. Liczba kleryków w seminariach maleje. W naszym pokoleniu walka z Bogiem, Kościołem i księżmi działała na nas mobilizująco. Zachęcała, by się temu przeciwstawić. Dzisiaj ataki na Kościół budzą raczej lęk i gubią w młodych myśli o kapłaństwie. Lękają się oni tego, czy wytrwają i podołają. Taka obawa była zawsze, bo nikt nie jest aż tak pewny siebie, ale w naszych czasach była umiarkowana. Teraz panuje lęk przed ryzykiem, żeby pójść i spróbować. Nie należy od razu zniechęcać się zasłyszanymi oskarżeniami kierowanymi w stronę Kościoła, często zresztą niesłusznymi, tendencyjnymi. Wydaje się, że to jest największa trudność dla rozeznających swoje powołanie. Brak zaufania do siebie i równocześnie brak zaufania do Boga jako pomagającego w rozeznawaniu swego życiowego powołania.

Co radziłby Ksiądz tym, którzy dzisiaj rozpoznają swe powołanie?

Żeby się nie lękali i nie rezygnowali w życiu z tego, czego nie znają. Nieraz ktoś zgłasza się do seminarium, ale z wielkimi obawami. Dobrze, że przychodzi i pyta, a w takiej sytuacji radzi się, aby spróbował. Żeby przyszedł i zobaczył, jak jest w seminarium, a dopiero potem podjął decyzję. Żeby nie poddawał się uprzedzeniom kierowanym w stronę Kościoła i duchowieństwa. Trzeba być zdystansowanym i krytycznym wobec tego, co się słyszy. Niech trwają w odwadze i zaufaniu do Pana Boga, bo drogi do żadnego powołania życiowego, a zwłaszcza do kapłaństwa, nie da się odnaleźć bez Niego.

Tarnowscy prezbiterzy rozpoczęli świętowanie złotego jubileuszu kapłaństwa od rekolekcji. Czy nawet po tylu latach życia jako duchowni wciąż potrzebują stałej formacji?

To jest „oczywista oczywistość”. Człowiek bez wchodzenia w głąb siebie na modlitwie, medytacji i rozważaniu słowa Bożego staje się miałki, jałowy. Jest takie powiedzenie, że kapłan, który nie rozmawia z Bogiem, nie ma światu nic do powiedzenia. My ciągle szukamy okazji do rozmowy z Bogiem przez modlitwę, rozmyślanie i medytację, które zawsze wpisują się w program rekolekcji. Kapłan, który takich okazji nie szuka, staje się pusty. Rekolekcje kapłańskie, przynajmniej raz na 2 lata, to nie tyle obowiązek, ile przywilej dla nas. Szczególnie przy takich okazjach jak jubileusze – ale i bez nich. Wielokrotnie uczestniczymy w rekolekcjach po prostu z potrzeby pogłębiania wspólnoty, nie tylko z Bogiem, ale i z naszymi kolegami rocznikowymi. Chcemy trwać w Bogu razem, jak Apostołowie w Wieczerniku. To są wzorce ewangeliczne, które zawsze się sprawdzają – do tej pory nikt nie wymyślił nic lepszego!

Gdyby miał Ksiądz spojrzeć bardzo ogólnie na 50 lat swojego kapłaństwa, jak by je podsumował?

Nasuwają mi się słowa św. Jana Pawła II wypowiedziane do kapłanów: „Nie mogło nas spotkać nic piękniejszego niż nasze kapłaństwo. Być powołanym do troski o życie duchowe człowieka. Najpiękniejsze, co mogło nas spotkać”. To najwyższa wartość, która zawiera w sobie wszystkie inne wartości, które składają się na posługę każdego księdza. To wielkie wyróżnienie, zresztą niezasłużone. Chodzi tu nie o wywyższanie się ponad inne powołania życiowe, ale o niezasłużony przez nas wybór ze strony Boga. Jubileusz 50-lecia jest okazją zbilansowania nie tylko tego czasu i dokonań, ale również szukania i dania sobie odpowiedzi: czy nie zawiodłem oczekiwań Boga wobec mojej osoby. Na to pytanie możemy sobie odpowiedzieć wyłącznie, patrząc w oczy Jezusowi, czyli w szczerości swojego sumienia, bez usprawiedliwiania, koloryzowania, spłaszczania i upiększania. Oczywiście, jest to też wielka wdzięczność i możliwość odnalezienia prawdy o sobie. Okazja do okazania pokory i uznania własnych niedociągnięć i niedoskonałości. Nawet mimo iż można było zrobić coś lepiej, to jeśli było to robione na miarę swoich możliwości, uczciwie i szczerze, to daje radość i satysfakcję, że nie popsuło się Bogu dzieła Jego ewangelizacji na ziemi. Nasuwa się tu refleksja: wdzięczność, poczucie własnej godności bez wywyższania się i zbilansowanie dokonań w wymiarze przede wszystkim duchowym.

2024-05-21 13:58

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Najpiękniejsze powołanie – powołanie do czystości

17 maja w tuchowskiej bazylice odbyło się kolejne czuwanie młodzieżowe z cyklu „Droga wewnętrzna”, na które przybyły jak zwykle tłumy młodzieży. Tym razem tematem przewodnim była czystość. Naszym świętym patronem był bł. January Sarnelli, redemptorysta pracujący wśród ludzi ulicy, a zwłaszcza kobiet. Słowo Boże wygłoszone zostało przez o. Macieja Ziębca CSsR, duszpasterza akademickiego w Toruniu, który zabrał stamtąd kilkoro spośród młodych.

Obchody rozpoczęły się od najważniejszego punktu, czyli wspólnej Mszy św. pod przewodnictwem zaproszonego gościa. Kaznodzieja zaprosił zebranych do powierzenia swoich problemów Jezusowi oraz zachęcił do postawy odwagi, nawiązując do słów dzisiejszej ewangelii: „Niech się nie trwoży serce wasze”. Wlewał w serca słuchających nadzieję na wieczne mieszkanie w niebie. Zapewniał, że Chrystus poszedł przygotować nam miejsce i gdy powróci, to zabierze nas do siebie.

CZYTAJ DALEJ

Prymas Polski: Kościół trzeba budować na Chrystusie i z Chrystusem

2024-06-24 09:29

[ TEMATY ]

abp Wojciech Polak

Parafia pw. bł. Michała Kozala w Wągrowcu/Archidiecezja Gnieźnieńska

„Kościół trzeba zawsze budować na Chrystusie i z Chrystusem. Nie dajcie się zwieść tym, którzy także i dziś chcą przeciwstawić Chrystusa Kościołowi!” - mówił Prymas Polski abp Wojciech Polak w Wągrowcu, gdzie w niedzielę 23 czerwca poświęcił kościół parafialny pw. bł. Michała Kozala.

Przywołując w homilii słowa papieża Benedykta XVI metropolita gnieźnieński podkreślił wagę jedności wspólnoty Kościoła, której fundamentem jest Jezus Chrystus.

CZYTAJ DALEJ

Watykan: były sekretarz Benedykta XVI nuncjuszem w krajach bałtyckich

2024-06-24 12:11

[ TEMATY ]

abp Georg Ganswein

@VaticanNewsPL

Papież Franciszek mianował abp Georga Gänsweina, arcybiskupa tytularnego Urbs Salvia nuncjuszem apostolskim na Litwie, w Łotwie i Estonii, podało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.

Abp Georg Gänswein urodził się 30 lipca 1956 r. w Riedern am Wald w południowym Schwarzwaldzie. W 1976 r. wstąpił do Collegium Borromaeum - wyższego seminarium duchownego swej rodzinnej diecezji we Fryburgu Bryzgowijskim. Studiował teologię katolicką i filozofię w latach 1976-1979 na tamtejszym uniwersytecie oraz w latach 1979-1980 na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął 31 maja 1984 r. Następnie spędził dwa lata jako wikariusz w Oberkirch (Badenia).

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję