Reklama

Niedziela w Warszawie

Patron na czasy, które przed nami

O tym, czego uczy nas dzisiaj bł. ks. Jerzy Popiełuszko, fenomenie jego kultu i przemianie społeczeństwa, która zaczyna się od nawrócenia serca, z ks. dr. Marcinem Brzezińskim rozmawia Łukasz Krzysztofka.

Niedziela warszawska 41/2024, str. I

[ TEMATY ]

Warszawa

Paweł Kęska

Ks. dr Marcin Brzeziński

Ks. dr Marcin Brzeziński

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Łukasz Krzysztofka: 19 października minie 40 lat od męczeńskiej śmierci bł. ks. Jerzego. Jak powinniśmy podjeść do tej rocznicy?

Ks. Marcin Brzeziński: Warto nie koncentrować się tylko na śmierci ks. Jerzego, ale myśleć o nim jako patronie trudnych spraw ojczystych i jednocześnie patronie potrzebnej każdemu z nas przemiany serc, życia, nawrócenia. Ks. Jerzy jest na pewno tym, który mógłby stać się i sądzę, że w jakimś momencie pewnie będzie ogłoszony, również patronem Polski. W tym wymiarze trzeba nie tyle koncentrować się na śmierci, ile patrzeć na świadectwo jego życia i na to, co jeszcze może światu, Polsce ks. Jerzy dać. Bp Romuald Kamiński powiedział niedawno, że być może ks. Jerzy jest na czasy, które dopiero nadejdą. To jest niezwykła intuicja, bardzo piękna i prawdziwa. Ks. Jerzy i jego nauczanie nic nie straciło, mimo upływu tylu lat, a być może wielkość jego charyzmatów zaowocuje dopiero wtedy, kiedy już nie będzie na ziemi tych pokoleń, które go będą pamiętały. Myślę, że ks. Jerzy ma nam jeszcze wiele do powiedzenia.

Reklama

Z czego wynika fenomen popularności ks. Jerzego? Jego relikwie są już w ok. 1800 miejscach na całym świecie.

W Polsce to łatwiej wytłumaczyć, dlatego, że pokolenia obecnych proboszczów są dziś tymi, którzy jeszcze tamte czasy pamiętają i pewnie dla większości z nich, tak samo jak dla mnie, śmierć ks. Jerzego była wydarzeniem niezwykle ważnym, wstrząsającym w wymiarze społecznym, narodowym, ale także indywidualnym, osobistym. Każdy poczuł się, jakby zamordowano mu kogoś bliskiego. Pamiętam, że ks. Jerzy był powszechnie uznawany za kogoś ważnego i bliskiego – był takim „naszym” księdzem, niezależnie od tego, czy ktoś go spotkał, czy był na jego Mszach, czy nie. Czasami także parafianie proszą swoich proboszczów o relikwie ze względu na to, że ks. Jerzy jest symbolem niezłomności i wierności Bogu, Kościołowi i ludziom. A świętość ks. Jerzego promieniuje nie tylko na Kościół w Polsce, ale także na Kościół powszechny.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jak rozwija się kult ks. Jerzego? Czy dużo pielgrzymów przybywa do jego grobu z zagranicy?

Grup z zagranicy jest w tym roku sporo, co nas bardzo cieszy. Najwięcej jest grup ze Stanów Zjednoczonych. Oczywiście większość przyjeżdża po prostu do Polski, nie tylko i nie wyłącznie do Warszawy i do ks. Jerzego, niemniej są to pielgrzymki w tym roku najliczniejsze. Na drugim miejscu z Francji, potem jeszcze z Portugalii, Włoch i Hiszpanii. Duży ruch pielgrzymkowy utrzymuje się, ale dla mnie to jest ważne, że jest również bardzo dużo pielgrzymów indywidualnych, pojedynczych czy rodzinnych przyjazdów do grobu. Pielgrzymi modlą się, nawiedzają sanktuarium czy muzeum i myślę, że to jest niezwykle istotne, że choć nie jest to organizowane, ale jest bardzo autentyczne i szczere, wynikające z potrzeby serca.

Reklama

Jakiego rodzaju łask doświadczają pielgrzymi?

Jest wiele świadectw, w których ludzie opisują otrzymane łaski, szczególnie jeżeli dotyczyły uzdrowienia, czy np., okazywało się, że operacja nie była potrzebna, bo pacjent kwalifikowany już do operacji jej nie wymagał. Są także uzdrowienia wewnętrzne, duchowe. Wiele osób modli się za wstawiennictwem ks. Jerzego o nawrócenie swoich dzieci, wnuków. Oczywiście też o pracę, męża, żonę, Boże błogosławieństwo dla rodziny. To jest całe spektrum tego, czym żyją ludzie i tego, co się dzieje w świecie. W naszym sanktuarium każdego 19. dnia miesiąca odbywa się Msza św. wotywna do ks. Jerzego, poprzedzona Różańcem, w czasie którego odczytywane są złożone intencje.

Do 3 listopada, a więc do 40. rocznicy pogrzebu ks. Jerzego, codziennie przy grobie męczennika o godz. 21.00 odbywa się szczególna modlitwa. Co jest jej intencją?

Jest to przede wszystkim modlitwa o osobistą przemianę serca. Chodzi o to, aby nie tyle powierzać Bogu za wstawiennictwem ks. Jerzego wszystko, co się dzieje w świecie, naszym kraju czy dotyczy innych, tylko, żeby to była modlitwa osobista o przemianę naszych serc. To, co ks. Jerzy zawarł w swoim nauczaniu, kazaniach, co też powiedział 19 października 40 lat temu w Bydgoszczy, żeby w nas nie było żądzy odwetu i nienawiści. Chcemy uwalniać się od choćby zagrożenia nienawiścią. Jak bardzo w tej chwili rozbujane są emocje w kwestiach politycznych, społecznych, więc pokoju serca wielu ludziom brakuje. Ks. Jerzy jest człowiekiem, który także wychodził do wszystkich, nie był osobą, która była wyłącznie „dla swoich”. On był człowiekiem, który chciał łączyć, chciał pojednania, zgody – także tej narodowej. Dziś tym bardziej potrzeba jego orędownictwa, żeby każdy zaczął od siebie, a wtedy całe społeczeństwo może się zmienić.

Za co Ksiądz osobiście jest dzisiaj najbardziej wdzięczny ks. Jerzemu?

Za jego przykład wierności, który dawał całym swoim życiem. Najpierw w szkole, że nie wstydził się tego, że przed szkołą szedł na Mszę św. do kościoła, a potem w wojsku, że był wierny modlitwie, Różańcowi, a także znakom zewnętrznym, jak medalik i różaniec, którego nie chciał zdjąć. A później nie chciał opuścić ludzi, którzy mu zaufali. Kiedy stanął przed nim dylemat, czy ma zgodzić się na wyjazd za granicę, który pewnie uratowałby mu życie – pozostał w Warszawie. Dziękuję mu za jego osobistą postawę i wierność wszelkim podjętym obowiązkom, zadaniom, tak jak odczytywał swoją posługę w konkretnych okolicznościach.

Jak będą przebiegały główne obchody 40. rocznicy męczeństwa ks. Jerzego?

Od 10 października w sanktuarium bł. ks. Jerzego na Żoliborzu trwa nowenna za jego przyczyną w intencji Ojczyzny. Modlitwa odmawiana jest codziennie po Mszy św. o godz. 19.00. 19 października o godz. 16.00 odbędzie się Msza św., której przewodniczył będzie kard. Kazimierz Nycz. Eucharystię poprzedzi Marsz Papieski. Wyruszy on o godz. 13.00 z pl. Zamkowego i ok. 15.30 zakończy się przy grobie ks. Jerzego. 20 października o godz. 19.00 w kościele św. Stanisława Kostki odbędzie się koncert „Stabat Mater. Droga Krzyżowa z bł. ks. Jerzym”, skomponowany na orkiestrę, chór i solistów przez Tadeusza Melona, stypendystę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Wszystkich bardzo serdecznie zapraszam do udziału w uroczystościach.

2024-10-08 14:31

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Warszawa: zakończyła się Szkoła Animatorów Misyjnych II stopnia

[ TEMATY ]

misje

Warszawa

szkoła animatora

Adobe Stock

W Warszawie zakończyły się dziś pięciodniowe zajęcia Szkoły Animatorów Misyjnych (SAM) II stopnia. Po dwóch latach pandemii zajęcia odbyły się stacjonarnie i powróciły do Centrum Formacji Misyjnej. Tegorocznej szkole towarzyszyło hasło „Razem budzimy do misji”. Uczestnicy zajęć zapoznawali się z Papieskimi Dziełami Misyjnymi (PDM) oraz różnymi formami misyjnej współpracy. Uczyli się jak mówić o misjach dzieciom, młodzieży i dorosłym. Uczestnicy – kapłan, siostra zakonna i 15 osób świeckich – otrzymali dyplomy ukończenia SAM.

O życiu Kościoła w Ugandzie opowiedział ks. dr Leonard Sanyu z Ugandy. Następnie ks. dr Mariusz Boguszewski z Papieskiego Stowarzyszenia Kościół w Potrzebie mówił o pomocy duszpasterskiej i charytatywnej w tych regionach świata, gdzie chrześcijaństwo jest najbardziej prześladowane. Było też spotkanie z wolontariuszami z Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego, którzy dzielili się doświadczeniem z wolontariatu misyjnego w Zambii.
CZYTAJ DALEJ

Dlaczego godzina dziewiąta jest godziną piętnastą?

Niedziela lubelska 16/2011

Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego. Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia. Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka. Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
CZYTAJ DALEJ

Ksiądz z osiedla: warto kultywować tradycję, ale święconka nie jest najważniejsza w Wielkanocy

2025-04-19 07:54

[ TEMATY ]

Wielkanoc

archiwum prywatne

ks. Rafał Główczyński

ks. Rafał Główczyński

Warto kultywować tradycję, ale święconka nie jest najważniejszym elementem Wielkanocy. Od święcenia pokarmów ważniejsze jest uczestnictwo w Triduum Paschalnym, szczera spowiedź i przyjęcie Jezusa w Eucharystii - powiedział PAP ks. Rafał Główczyński, prowadzący na YouTube kanał Ksiądz z osiedla.

W Wielką Sobotę w Kościele katolickim przez cały dzień trwa święcenie pokarmów i adoracja Chrystusa złożonego do grobu. Tego dnia wierni przychodzą do kościołów ze święconkami w koszykach.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję