Dwudniowe sympozjum „Fundacje i fundatorzy – Dzieje klasztorów kamedulskich w okresie staropolskim” było jednym z wydarzeń, które wpisuje się w obchody 400-lecia sprowadzenia kamedułów do Rytwian. Zgromadziło ono w murach kamedulskiego klasztoru badaczy z Polski i Litwy, którzy przedstawiając wyniki swoich badań, ukazywali wpływ zakonu kamedulskiego na życie społeczne w XVII i XVIII wieku na terytorium Polski.

Panele dyskusyjne

„Fundacje i fundatorzy” to tytuł pierwszego z paneli dyskusyjnych, który rozpoczął konferencję naukową. Jego moderatorem był ks. prof. dr hab. Waldemar Graczyk z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Prelegenci skupili się na kwestiach związanych z założeniami klasztorów kamedulskich oraz rolą ich fundatorów. Warto podkreślić, że klasztor w Rytwianach został ufundowany przez wojewodę lubelskiego Gabriela Tęczyńskiego oraz jego brata – wojewodę krakowskiego Jana Magnusa Tęczyńskiego. Proces fundacji rozpoczął się w 1617 r. Pierwsi eremici kameduli zostali sprowadzeni do Rytwian z Bielan k. Krakowa. Celem fundacji nowej placówki było stworzenie miejsca odosobnienia, gdzie mnisi mogliby w spokoju oddawać się modlitwie, a także otaczać duchową opieką fundatorów, ich rodziny i spadkobierców, okoliczną ludność i pielgrzymów pukających do furty eremu.