Nieznany wczoraj i lekceważony nawet przez rodaków, dzisiaj muszę przybierać pozę i twarz sławnego człowieka. Czy to nie warte śmiechu? Stałem się od razu dumą swojego narodu. Rodacy gotowi jeszcze czytać moje książki!” – napisał Władysław Reymont po otrzymaniu Nagrody Nobla.
Ale zanim nastał dzień pełen chwały i splendoru, przed wybitnym literatem rozciągała się wyjątkowo pokrętna droga. Można powiedzieć, że jego barwna biografia nadaje się wręcz na powieść sensacyjną.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Niedola i rozczarowanie
Władysław, a właściwie Stanisław Władysław Reymont urodził się 7 maja 1867 r. we wsi Kobiele Wielkie k. Radomska jako przedostatnie z sześciorga dzieci Józefa Rejmenta i Antoniny z Kupczyńskich, pochodzącej ze zubożałej rodziny ziemskiej o licznych koligacjach.
W szkole elementarnej przyszły noblista uczył się źle. Ponieważ jego ojciec był sekretarzem miejscowej kancelarii parafialnej i organistą, taka przyszłość malowała się też przed chłopcem. Władysław nie interesował się jednak muzyką i nie zamierzał iść w ślady ojca. Rodzice posłali go więc do szkoły krawieckiej. W lecie 1880 r. powierzony został opiece męża swojej siostry Katarzyny, krawca, jako terminator. Na zaliczenie egzaminu na dyplom czeladniczy uszył frak, jednak i w tym zawodzie kariery nie zrobił.
