Rozważane słowa św. Pawła są fragmentem końcowego rozdziału z jego listu skierowanego do Koryntian. Apostoł podejmuje w nim kwestię zmartwychwstania. Prawda ta budziła poważne wątpliwości wśród chrześcijan tworzących wspólnotę korynckiego Kościoła. Niedawno nawróceni Koryntianie byli jeszcze bardzo mocno skoncentrowani na życiu doczesnym. Chcieli zatem przeżyć je w sposób jak najbardziej atrakcyjny i uważali, że chrześcijaństwo otwiera przed nimi taką możliwość. Śmierć natomiast uznawali za kres życia lub przynajmniej za unicestwienie ludzkiego ciała. By wyprowadzić ich z tego błędu, św. Paweł wpierw odniósł się do zmartwychwstania Chrystusa. Wskazał, że bez tego wydarzenia wiara chrześcijan byłaby pozbawiona sensu, gdyż Jezus nie mógłby zgładzić ludzkich grzechów.
Apostoł podkreślił, że zmartwychwstanie Chrystusa to pierwszy akt pokonania śmierci. Do tego czasu wszyscy ludzie byli wobec niej bezradni. Nikt nie był w stanie sam siebie wyzwolić od śmierci ani uwolnić od niej drugiego człowieka. To powszechne jarzmo śmierci Biblia wiązała z grzechem pierworodnym, wszczepionym w ludzkie serca przez szatana. Chrystus, Syn Boży, przyjmując ludzkie ciało i ofiarując swe życie Bogu w akcie posłuszeństwa dokonanym na krzyżu, zadośćuczynił za ludzkie winy i wykupił człowieka z niewoli, w którą popadł on przez grzech. Świadectwem tego jest zmartwychwstanie Jezusa. Jest to początek zwycięstwa nad śmiercią, grzechem i szatanem. Od tej chwili śmierć nie ma przystępu do Jezusa. Owo zwycięstwo nie dotyczy jednak tylko samego Jezusa – ma w nim udział każdy, kto przez wiarę, która stanowi pozytywną odpowiedź na głoszoną Ewangelię, powierza swe życie Chrystusowi. Dzięki temu człowiek dostępuje przebaczenia grzechów i zostaje wyrwany ze szponów szatana. Zostaje z niego zdjęte jarzmo śmierci. Wprawdzie jego ciało umiera – analogicznie jak Chrystus umarł na krzyżu – ale w dniu powrotu Chrystusa na ziemię zmartwychwstanie. Tym samym będzie on miał udział w zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią.
Rozważane stwierdzenie wskazuje, że w chwili powtórnego przyjścia Chrystusa śmierć zostanie unicestwiona. Zmartwychwstałym nikt i nic nie będzie w stanie odebrać życia. Wynika to z określenia zmartwychwstania Chrystusa i wskrzeszenia przez Niego ludzi jako zwycięstwa, które pochłonie śmierć. To ukazuje definitywne i ostateczne unicestwienie śmierci. Użyty dla określenia dzieła Chrystusa termin „zwycięstwo” nawiązuje do zakończenia walki, a tym samym do uwolnienia jeńców pochwyconych przez pokonanego przeciwnika. Do tej chwili śmierć zdawała się triumfować, biorąc po grzechu pierworodnym w swą niewolę kolejne pokolenia ludzi. Zwycięski Chrystus w chwili swego powtórnego przyjścia wyzwoli pojmanych przez nią ludzi – wskrzesi umarłych. Zgodnie ze słowem proroka Ozeasza bramy Szeolu, czyli krainy zmarłych, będą musiały się otworzyć i wypuścić przetrzymywanych tam ludzi. Tym samym stwierdzenie św. Pawła, że „zwycięstwo pochłonęło śmierć”, wskazuje na przywrócenie przez Chrystusa do życia wszystkich ludzi zrodzonych od początku istnienia świata. Innymi słowy – zwycięstwo to oznacza powszechne i nieodwołalne zmartwychwstanie do życia wiecznego.
Pomóż w rozwoju naszego portalu