Sam cesarz nie był początkowo nastawiony wrogo do chrześcijan. Tym różnił się od wcześniejszych władców – Nerona i Domicjana. Zakazał nawet samosądów na chrześcijanach. Niestety, później wydał dekret zezwalający na skazywanie na śmierć tych chrześcijan, którzy zostaną oskarżeni o wyznawanie wiary w Chrystusa i w sądzie się jej nie wyrzekną. Balbina miała przyjąć chrzest wraz ze swoim ojcem i z całą rodziną z rąk św. Aleksandra I, papieża (+ ok. 115 r.). Przyczyną nawrócenia jej rodziny był cud. Mianowicie Balbina jako dziecko była bliska śmierci z powodu nieuleczalnej narośli na gardle. Rodzice, choć byli poganami, postanowili skorzystać z ostatniej deski ratunku i zanieśli umierającą córeczkę do słynnego wśród chrześcijan męża wiary – Aleksandra I. Papież miał dotknąć chorego miejsca kajdanami, które zachował z czasu swej niewoli, i dokonał się cud uleczenia dziewczynki.