Hymn „Tyś jest mój syn” - specjalnie na 1050-lecie Chrztu Polski [wideo]
Hymn „Tyś jest mój syn” został skomponowany specjalnie na obchody 1050-lecia chrztu Polski. Utwór powstał pod patronatem przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. Muzykę do hymnu skomponował Robert Janson, założyciel zespołu Varius Manx, a autorką tekstu jest Iwona Waksmundzka.
Utwór został nagrany w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Partie solowe wykonała pochodząca z Poznania Agnieszka Gertner-Polak (sopran), absolwentka miejscowej Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego. W nagraniu wzięły udział zespoły: orkiestra Sinfonia Varsovia pod batutą Roberta Kamila Lewandowskiego, Poznański Chór Chłopięcy, Chór Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, pod dyrekcją dr. Michała Sławeckiego, oraz zespół muzyki dawnej pod kierunkiem Pawła Iwaszkiewicza.
To drugie wspólne dzieło Roberta Jansona i Iwony Waksmundzkiej. Są oni autorami wielkiego widowiska „Przygotuj się na miłość”, poświęconego bł. Edmundowi Bojanowskiemu, które zostało zaprezentowane 13 czerwca 2015 r. na poznańskiej Malcie, pod auspicjami Centrum Dzieł Społecznych Edmunda Bojanowskiego w Warszawie.
Iwona Waksmundzka autorka słów hymnu „Tyś jest mój syn” podkreśla, że "to hymn pochwalny, ale też świadectwo wiary, otrzymanej przez udzielony sakrament Chrztu Świętego. Słowa Ojca do Syna znad Jordanu, zostały przeniesione w tym utworze nie tylko na Mieszka, ale także na każdego człowieka, który przyjął chrzest".
Sam obrzęd Chrztu Świętego jest nacechowany wieloma znaczeniami, których symbole w tekście, tj. woda, biała szata, olej czy pieczęć, określają nową rzeczywistość ochrzczonego człowieka czy narodu i łaski, wypływające z tego sakramentu.
Papież Franciszek udzielił dzisiaj sakramentu chrztu św. 32 dzieciom. "Chrzest jest sakramentem, który umacnia naszą własną wiarę i angażuje nas jako członków życia w Chrystusie i Jego Kościele" - powiedział Ojciec Święty podczas Mszy św. w niedzielę Chrztu Pańskiego, którą odprawił dzisiaj w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie. Przypomniał, że rodzice i chrzestni mają obowiązek przekazać wiarę swoim dzieciom. "Idźcie do domu zawsze pamiętając, że jesteście powołani do przekazywania wiary" - zaapelował.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Uznanie państwa palestyńskiego przez kolejne kraje świata to krok w kierunku pokoju w Ziemi Świętej - jest o tym przekonany o. Ibrahim Faltas z franciszkańskiej Kustodii (prowincji) Ziemi Świętej. Zakonnik przypomina, że Stolica Apostolska uznała państwowość Palestyny przed dziesięciu laty jako prawo narodu palestyńskiego.
W ostatnich dniach państwo palestyńskie zostało uznane m.in. przez Francję, Wielką Brytanię, Australię, Kanadę, Portugalię, Belgię, Luksemburg, Monako. Nie zrobiły tego Włochy i Niemcy, choć opowiadają się za rozwiązaniem dwupaństwowym (Izrael i Palestyna) dla Ziemi Świętej. W sumie Palestynę uznaje już 156 państw członkowskich ONZ (około 70 proc.).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
