Obchody święta rozpoczęła Msza św. Proszono wówczas Boga za przyczyną św. Wincentego o światło i pomoc w rozwiązywaniu trudnych spraw społecznych miasta i powiatu. W trakcie Mszy św. zbierano ofiary na rzecz ubogich.
Dzieci ze Świetlicy „Promyk Jutrzenki” prowadzonej przez siostry szarytki przygotowały inscenizację sztuki Pociąg do Paryża. Ukazano tu duchowość św. Wincentego, który uczy zwykłej ludzkiej dobroci, jako że „wszyscy jedziemy w tym samym rytmie, w tym samym celu. Jedziemy w pociągu życia”. Sztuka przepełniona była śpiewem, bo „kto śpiewa, dwa razy się modli”.
Okazją do wyciągnięcia pomocnej dłoni ku najbardziej potrzebującym była też loteria. Wygrywał każdy los, a pieniądze uzyskane w ten sposób wspomogą najbiedniejszych.
S. Aniela Niemiec - dyrektor Domu Pomocy Społecznej podziękowała sponsorom, którzy wspomogli przedsięwzięcie. Podkreśliła także, że: „Dzieło sióstr szarytek jest wspierane przez władze miejskie i powiatowe. Dużo dobroci płynie z tej strony”.
Uczestnicy uroczystości spożyli wspólny posiłek - bigos serwowany przez dietetyków Medycznego Studium Zawodowego w Przasnyszu.

Przystań dla chorych, cierpiących, potrzebujących

W naszych dość bezlitosnych czasach siostry szarytki niosą bliźniemu miłosierdzie. Albowiem celem działalności przasnyskich sióstr szarytek jest pomoc ludziom biednym, starszym i schorowanym. Siostry prowadzą Dom Pomocy Społecznej, w którym roztaczają opiekę nad 130 pensjonariuszami.
U szarytek, od zawsze, głodny zostanie nakarmiony. Wraz z ubożeniem przasnyskiego społeczeństwa od 2 lat jest prowadzona na szeroką skalę akcja rozdawania ciepłych posiłków. Siostry jednak stawiają jeden niezłomny warunek - aby otrzymać posiłek, trzeba być trzeźwym.
Od 1999 r. w Domu Pomocy Społecznej „Promyk Jutrzenki” otacza się opieką dzieci z domów, w których tej opieki brakuje, gdyż panuje tam bieda. „Promyk Jutrzenki” to nazwa świetlicy zorganizowanej przez siostry przy znaczącej pomocy Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Tu dzieci otrzymują posiłki, nawet 3 razy dziennie, a także mają możliwość kąpieli. Ponadto otrzymują pomoc w nauce szkolnej. W ostatnim czasie siostry zakupiły komputery i przy wydatnej pomocy żołnierzy z przasnyskiej jednostki wojskowej prowadzą edukację informatyczną. Bardzo często tylko dzięki siostrom dzieci mogą dowiedzieć się, co znaczy miłość i ciepło, których nigdy nie zaznały w swoich domach.

Prymas Polski w przasnyskim Domu Pomocy Społecznej

Dzień miłosierdzia uświetnił swoją obecnością Prymas Polski kard. Józef Glemp. Odwiedził dzieci ze świetlicy, które częstował cukierkami. One odwdzięczyły się wykonanym własnoręcznie latawcem. Spotkał się także w kaplicy z mieszkańcami Domu Opieki prowadzonego przez siostry. Najbardziej chorych odwiedził w ich pokojach. Na zakończenie wizyty każdy mógł wykonać pamiątkowe zdjęcie z Księdzem Prymasem. Opuszczając Dom Pomocy, powiedział: „Jest to dla mnie wielka radość, że w ogóle przyjechałem do Przasnysza, a większa jeszcze radość, że spotkałem się z dziećmi i ludźmi chorymi. Jest to szczególnie dla mnie ważne, gdyż rozpoczynając swoje kapłaństwo w 1956 r., zostałem skierowany do domu dzieci bardzo chorych. Stąd mój sentyment do takich miejsc jak te, w których jest okazywane miłosierdzie Boże”.

Żywot św. Wincentego i dzieje Zgromadzenia

Św. Wincenty á Paulo, patron dzieł miłosierdzia, był synem biednego rolnika. Urodził się w 1580 r. w wiosce Pouy (dziś Saint Vincent de Paul), w południowo-zachodniej Francji. Z domu rodzinnego wyniósł wartości, które wpłynęły na jego życie: wiarę, zapał do pracy i zdrowy rozsądek. Młody Wincenty pragnął spokojnego życia, bez trosk materialnych. Jednakże Opatrzność wybrała dla niego drogę burzliwą i pełną trudów oraz niespodzianek. Koleje losu Świętego mogłyby posłużyć za kanwę niejednego filmu akcji. Do bardzo niezwykłych wydarzeń doszło wkrótce po święceniach kapłańskich podczas podróży drogą morską z Marsyli do Tuluzy w 1600 r. Pech chciał, że statek Wincentego stał się celem piratów. Wraz z innymi pasażerami i załogą został uprowadzony do Afryki i sprzedany na targu niewolników w Tunisie. Był niewolnikiem Francuza, który przeszedł na islam i pojął trzy żony. Wincenty nakłonił go do powrotu na łono Kościoła i do Francji. Było to pierwsze zwycięstwo Świętego na rzecz wiary, tym cenniejsze, iż dawało mu wolność.
Swe życie poświęcił najuboższym. Paradoksalnie to otworzyło ks. Wincentemu drzwi do komnat najmożniejszych tego świata. Rad u powszechnie szanowanej osoby zasięgali kardynałowie i arystokraci.
Przebywając wśród najbiedniejszych, niósł ubogim nadzieję, którą odkrywał w Ewangelii. Jego kazania głoszone prostym i zrozumiałym językiem przyciągały tłumy wiernych. Dużo uwagi ks. Wincenty poświęcał opiece nad dziećmi porzuconymi. Razem ze św. Ludwiką de Marillac stworzył Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia. Siostry Miłosierdzia, potocznie zwane szarytkami, przybyły do Polski z Francji jeszcze za życia Założyciela. Do Przasnysza pierwsze siostry przybyły w 1907 r. Podjęły pracę w miejscowym szpitalu. Zajęć nie brakowało, gdyż po I wojnie światowej w Przasnyszu było dużo kalek i ludzi niedołężnych. Dlatego siostry szarytki podjęły akcję pomocy ludzkiej biedzie, otwierając przytułek, który dał początek Domowi Pomocy Społecznej w Przasnyszu.