„To historyczny moment dla naszego Kościoła, prawdziwy rok łaski” – powiedział wikariusz apostolski Paksé w Laosie. Bp Louis-Marie Ling Mangkhanekhoun wyraził wielką radość z powodu beatyfikacji 17 męczenników laotańskich, a także tegorocznych święceń trzech nowych księży. W tonie wdzięczności i nadziei na lepsza przyszłość kazanie wygłosił w katedrze kard. Quevedo. Obecnie w całym Laosie, podzielonym na cztery wikariaty apostolskie (odpowiedniki diecezji), a dla około 10 tysięcy katolików stanowiących 0,4% społeczeństwa pracuje tu trzech biskupów i 23 księży. Dane dotyczące liczby katolików zaniżane są przez władze państwowe.

Kościół tego niewielkiego kraju w Południowo-Wschodniej Azji, rządzonego do dziś przez komunistów, ma pierwszych błogosławionych: 12 księży i pięciu świeckich. Ponieśli oni śmierć w latach 1954–1970 głównie z rąk członków komunistycznego ruchu Pathet Lao.

Po wielu latach twardych rządów komunistycznych Kościół w Laosie ma nadzieję na nawiązanie współpracy z władzami tego kraju. Odwilż polityczna i otwarcie granic to zmiany, których Laotańczycy doświadczają dopiero od kilkunastu lat. Dzięki temu w uroczystościach beatyfikacyjnych wzięli udział udział biskupi z sąsiednich krajów i wysłannik papieski oblat kard. Orlando Quevedo z Filipin. „Był to dla nas czas pełnej komunii ze Stolicą Apostolską i Kościołem powszechnym – podkreślił wikariusz apostolski Vientian, oblat Jean Khamsé Vithavong. – Jesteśmy wdzięczni Papieżowi, że beatyfikacja odbyła się w Laosie. To wielki dar dla nas wszystkich” – dodał. Oblaci pracują w tym kraju do dziś.

„historia ich życia i ich śmierci wprowadza nas w zgiełk historii świata, która po II wojnie światowej widziała narody wschodniej i południowej Azji wpadające w ręce ateistycznego komunizmu. Ci mężczyźni pozostali heroicznie na swoich miejscach, wierni do końca Jezusowi Chrystusowi oraz zwykłym, powierzonym ich opiece ludziom Boga. Zostali zabici między rokiem 1954 i 1970 z powodu nienawiści do wiary. Joseph Tiên, pierwszy męczennik z Laosu, był księdzem przez cztery lata. Kiedy kazano mu się ożenić, aby stał się „normalnym obywatelem”, dokonał wyboru bez ociągania się: „Jestem posłuszny słowu Boga, na które przysięgałem pozostać wierny. Jestem gotowy oddać moje życie za moich laotańskich braci. Świecki Thomas Khampheuane, który miał zaledwie 16 lat, był również gotowy na śmierć męczeńską.

Jego nauczyciel stwierdził: „o. Lucien Galan zapytał mnie, czy będą jacykolwiek ochotnicy, aby towarzyszyć mu w spotkaniu z katechumenami (kandydatami do chrztu), ale nikt z 30 uczniów nie był chętny, aby pójść: zagrożenie było oczywiste. Wtedy Thomas zgłosił się na ochotnika: nie pozwoliłby Ojcu pójść samemu w niebezpieczeństwo”. Co do Jean’a Wauthier’a, kiedy powracał z podróży misyjnej z odległej wioski, umarł na stojąco, ze swoją torbą na swych plecach… Tych 17 wspaniałych mężczyzn, którzy utożsamiali się z Chrystusem w życiu i w śmierci, tworzą z Nim fundamenty, na których jest zbudowany Kościół w Laosie” – napisał postulator procesu beatyfikacyjnego Roland Jacques OMI.

Oblaci zostali założeni przez św. Eugeniusza de Mazenoda, późniejszego biskupa Marsylii, 25 stycznia 1816 r. w Aix (Prowansja, Francja). Dziś jest ich około czterech tysięcy, pracują w prawie 70 krajach świata. W Polsce obecni są od 1920 r. Z grona oblatów pochodzą kanonizowany Eugeniusz de Mazeonod (Francja), i 30 beatyfikowanych, m.in. Józef Gérard (Lesoho) i Józef Cebula (Polska) oraz wyniesieni dziś na ołtarze Joseph Boissel OMI, Mario Borzaga OMI, Michel Coquelet OMI, Louis Leroy OMI, Vincent Hénoret OMI i John Wauthier OMI (Laos). Procesy beatyfikacyjne kilku kolejnych oblatów są w toku.