W dniach 17 - 23 czerwca br. w Lublinie odbył się Festiwal Sztuki " W Kręgu Bramy". Festiwal zorganizowany przez Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" miał na celu przywrócenie pamięci o rzeczach, które w dobie postępu i informacji coraz częściej odchodzą w zapomnienie. W ramach Festiwalu przy parafii pw. Ducha Świętego odbywał się Festiwal Słowa. Organizatorzy, chcąc wiele rzeczy "ocalić od zapomnienia", pokusili się o realizację niezwykłego przedsięwzięcia: zorganizowali spotkanie dwudziestu nieżyjących już poetów. Wiem, takie pomysły bardziej kojarzą się z "Dziadami", tudzież z pogańskimi oraz neopogańskimi praktykami. Proszę się jednak nie martwić, wszystko odbywało się jak najbardziej w duchu katolickim. Ale od początku.

Całe przedsięwzięcie rozpoczęło się Mszą św., której przewodniczył abp. J. Życiński. Już sama intencja Mszy była niezwykła: zgromadzeni modlili się za dusze poetów. Również homilia, którą wygłosił Metropolita, różniła się od tych, które zwykliśmy słuchać, traktowała bowiem o poezji i poetach. Arcybiskup rozpoczął rozważania odnosząc je do ewangelicznej przypowieści o liliach polnych. Zwrócił uwagę, że to właśnie poetyckie spojrzenie uczy dostrzegać piękno przyrody i przeżywać je w kategoriach wiary. Wskazał, iż szczególnie dziś, w dobie informacji, potrzebny jest taki dar poetyckiego spojrzenia na piękno przyrody: " Wierność chrześcijańska zobowiązuje do postrzegania takiego świata. Musimy umieć dostrzegać Boga, który pojawia się w zwykłym powiewie wiatru, a nie pośród natłoku informacji. Musimy zatroskać się o ekologię piękna." Arcybiskup wskazał też, iż swojego czasu został ukuty zwrot " sakrament piękna", funkcjonujący w kontekście piękna jako widzialnego znaku niewidzialnej Łaski Bożej. Mówił też, że jesteśmy zobowiązani odkrywać podobieństwo między tym, co mistyczne, a tym, co materialne, korzystając z zasady analogii między sakramentem wiary a sakramentem piękna. Ksiądz Arcybiskup przytoczył też jeden z wierszy koncelebrującego Mszę św. poety - ks. Jerzego Szymika.

Po Eucharystii nastąpiło wspomniane przeze mnie spotkanie poetów - zebrani mieli okazję być bezpośrednimi świadkami nagrania ballady dźwiękowej przygotowanej przez II Program PR i Teatr Polskiego Radia "Głosy poetów polskich". Prowadzący słuchowisko Iwona Smolka i Wacław Tkaczuk wprowadzili zebranych w świat nieżyjących już artystów. Swoje wiersze czytali m.in. Ważyk, Staff, Iwaszkiewicz, Gałczyński, Grochowiak, Białoszewski. Na nowo zabrzmiały ich głosy, jeszcze raz ożyły.

W ramach Festiwalu Sztuki odbywały się tez inne przedsięwzięcia przywołujące nieistniejące już wydarzenia, postaci, rzeczy. Na przykład w niedzielę 17 czerwca na ulicy Grodzkiej można było spotkać Józefa Czechowicza (znowu duch). Miało tam miejsce "Misterium Druku i Papieru" . Przypadkowi przechodnie mieli okazję uświadomić sobie, jak daleką drogę przeszliśmy od Guttenberga do współczesnych składów komputerowych. Pod Bramą Grodzką drukowany był na ręcznej maszynie z 1903 r. tomik Czechowicza "Poemat o Mieście Lublinie". Można było samemu odbić kawałek poematu, wykaligrafować piórem gęsim własne nazwisko, tudzież zaczerpnąć papieru.

W dzisiejszych czasach, gdy człowiek uwikłany jest w przerastające jego możliwości tempo życia, nie uświadamiamy sobie, że każda czynność to misterium dnia codziennego, które ma przybliżyć do Boga. Tego rodzaju festiwale pozwalają zatem wyciągnąć z lamusa to co nadaje poetyckiego wymiaru naszemu życiu.