Reklama

Vivat academia, vivat professores!

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W uczelniach teologicznych

W sobotę 9 października br. trzy łódzkie uczelnie teologiczne zainaugurowały nowy rok akademicki 2004/05. Początkowo studenci i wykładowcy Wyższego Seminarium Duchownego, Punktu Konsultacyjnego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie oraz Instytutu Teologicznego, a także zaproszeni goście zebrali się w bazylice archikatedralnej na Mszy św., której przewodniczył abp Władysław Ziółek. Homilię wygłosił ks. dr Jan Wolski - dyrektor Punktu Konsultacyjnego UKSW. Apelował on do wykładowców, aby byli nie tylko przekazicielami wiedzy, ale przede wszystkim „tego, co pozwoli młodym ludziom z chrześcijańskim humanizmem patrzeć na otaczający ich świat”. Ksiądz Dyrektor prosił też studentów, aby dziękowali Bogu za możliwość studiowania, pamiętając, że wszelka wiedza prowadzi do Niego jako źródła prawdy oraz by nie zmarnowali otrzymanych talentów.
Druga część uroczystości miała miejsce w auli Wyższego Seminarium Duchownego. Po uroczystym odśpiewaniu Gaude Mater Polonia przez scholę klerycką, rektor WSD ks. dr Janusz Lewandowicz powitał przybyłych gości, wśród których znaleźli się przedstawiciele władz państwowych i samorządowych, a także reprezentanci wojska, policji straży pożarnej. Przy stole prezydialnym, obok Rektora WSD, zasiedli: ks. dr Stanisław Skobel - rektor Instytutu Teologicznego, ks. dr Marek Wochna - z-ca dyrektora Punktu Konsultacyjnego UKSW oraz rektorzy większości łódzkich wyższych uczelni.
W przemówieniu inauguracyjnym ks. dr J. Lewandowicz podkreślił, że do dawania świadectwa Ewangelii potrzebne jest ukształtowanie postawy prawego sumienia. „Wiarygodność teologa zależy bowiem od spójności tego, co głosi, z tym, czym żyje. Teologia musi prowadzić do wewnętrznej, głębokiej przemiany życia” - mówił Ksiądz Rektor.
Następnie prorektor WSD ks. dr Dariusz Kucharski złożył sprawozdanie z działalności 3 wyższych uczelni teologicznych w Łodzi. Zebrani ofiarowali krótką modlitwę w intencji zmarłego w tym roku ks. dr. Andrzeja Świątczaka - wykładowcy WSD i dyrektora Punktu Konsultacyjnego UKSW. Z kolei klerycy koszem kwiatów wyrazili wdzięczność ks. dr. Karolowi Szumacherowi - długoletniemu wykładowcy teologii fundamentalnej, który w tym roku odszedł na emeryturę.
Głos zabrał także prezydent Łodzi Jerzy Kropiwnicki, zwracając się do alumnów I roku słowami: „Stajecie przed wielkim wyzwaniem, lokowane są w Was wielkie nadzieje. Cały Kościół będzie Wam wiele zawdzięczał albo wiele przez Was straci”.
Punktem kulminacyjnym uroczystości było złożenie ślubowania przez studentów I roku. Otrzymali oni też indeksy z rąk przedstawiciela dziekana Wydziału Teologicznego UKSW - ks. dr. Waldemara Graczyka.
Zgodnie z akademicką tradycją, studenci i zebrani goście wysłuchali wykładu inauguracyjnego, który wygłosił ks. prof. dr hab. Jerzy Pałucki, dziekan Wydziału Teologicznego KUL.
Na zakończenie głos zabrał abp Władysław Ziółek, który wezwał nowych studentów do łączenia nauki z modlitwą.
Zwieńczeniem uroczystości było odśpiewanie tradycyjnej pieśni studenckiej Gaudeamus igitur.

W świeckich uczelniach

Studenci i wykładowcy świeckich uczelni naszego miasta również uroczyście zainaugurowali nowy rok akademicki, ofiarując go Bogu i prosząc o potrzebne łaski do wypełniania swoich obowiązków. Msza św. w tej intencji odbyła się w niedzielę 17 października br. w archikatedrze. Przewodniczył jej bp Adam Lepa, który poświęcił także indeksy studentów I roku.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny
W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne. Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej. Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia. Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie. Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy. Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską. Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej". Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała! Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła. Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża. Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.
CZYTAJ DALEJ

Cud papieża Franciszka w bazylice Świętego Piotra

2025-04-27 07:14

[ TEMATY ]

śmierć Franciszka

PAP/EPA/CIRO FUSCO

"Cud Franciszka"- tak włoski dziennik "Il Messaggero" w niedzielę nazywa spotkanie prezydentów: USA Donalda Trumpa i Wołodymyra Zełenskiego w bazylice Świętego Piotra przed pogrzebem zmarłego papieża. Prasa pisze o sile homilii kardynała Giovanniego Battisty Re, który przywołał apele Franciszka, by budować "mosty, a nie mury".

We włoskiej prasie dominują komentarze, iż pogrzeb papieża Franciszka był wydarzeniem historycznym także dlatego, że w ogłoszonym przez niego Roku Świętym dedykowanym nadziei papież dał jej promyk na pokój na Ukrainie i większą zgodę wśród światowych przywódców, którzy zgromadzili się nad jego trumną.
CZYTAJ DALEJ

Maryja wraca do domu. Zakończenie nawiedzenia

2025-04-29 16:01

[ TEMATY ]

Częstochowa

peregrynacja

obraz Matki Bożej

Karol Porwich/Niedziela

Zapraszamy do udziału w uroczystości zakończenia nawiedzenia Maryi w znaku kopii Cudownego Obrazu Matki Bożej w archidiecezji częstochowskiej, która odbędzie się w piątek 2 maja.

15.15 – czuwanie modlitewne
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję