Noszenie sutanny jest zewnętrznym znakiem przynależności do stanu duchownego, do którego alumni seminarium zostają wprowadzeni przez święcenia diakonatu. Z uwagi na prawdziwość tego znaku przywdzianie sutanny nie może być zbyt odległe od obrzędu przyjęcia alumnów do grona kandydatów do święceń diakonatu i prezbiteratu. Alumni III roku, idąc za głosem wezwania, przez włożenie stroju duchownego weszli na drogę bliższego przygotowania się do kapłaństwa Chrystusowego. Błogosławiąc ich stroje duchowne, znak całkowitego oddania się na służbę Bogu, Ksiądz Arcybiskup mówił: „Niech ci, którzy będą ten strój nosić, gorliwie dążą do kapłaństwa drogą wyznaczoną przez Kościół.” Polecając ich w modlitwie prosił, by umocnieni przez Boga upodabniali się do Jezusa, Najwyższego Kapłana. „Niech pomnaża się w nich miłość do wszystkich ludzi, zwłaszcza biednych i nieszczęśliwych; niech wzrasta w nich pobożność, gorliwość apostolska, gotowość do poświęceń, pokora, mądrość, roztropność, posłuszeństwo i wszystkie cnoty, jakimi winien promieniować Twój sługa, w przyszłości kapłan Chrystusowy.”
Święcenia diakonatu i obrzęd przyjęcia stroju duchownego rozpoczęły się po homilii, w której Metropolita Wrocławski wyjaśnił istotę tajemnicy Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i wielką rolę Maryi w dziele odkupienia. Podkreślił, że to Ona jest Matką Boga, a także Matką Kościoła - wszystkich, wierzących w Chrystusa.
Po przyjęciu przez braci roku III stroju duchownego nastąpił obrzęd święceń diakonatu, w którym Ksiądz Arcybiskup mówił: „Zostaną oni wyświęceni na diakonów, aby złączeni z kapłaństwem biskupów, głosili Ewangelię, kierowali ludem Bożym i oddawali cześć Bogu, przede wszystkim przez składanie Ofiary Chrystusowej”. Zwracając się do alumnów przypomniał, że biorąc przykład z Chrystusa mają w duchu miłości służyć z radością Bogu i ludziom. Mówił też o celibacie, znaku pasterskiej miłości i źródle owocnego działania w świecie. Wskazywał na wiarę i Ewangelię: „Bądźcie mocno utwierdzeni w wierze, nieskazitelni i nienaganni wobec Boga i ludzi, jak przystoi sługom Chrystusa i szafarzom Bożych misteriów. Nie pozwólcie odebrać sobie nadziei płynącej z Ewangelii, macie bowiem być nie tylko jej słuchaczami, lecz i głosicielami. Zachowujcie tajemnicę wiary w czystym sumieniu, ukazujcie swoimi czynami wierność słowu, które głosicie ustami.”
Po Eucharystii poszczególne delegacje wiernych z całej archidiecezji złożyły arcybiskupowi Marianowi Gołębiewskiemu życzenia imieninowe, wypraszając obfite łaski, aby w pełni mocy Ducha Świętego kierował zgodnie z wolą Jezusa Chrystusa wspólnotą Kościoła wrocławskiego.
„Oto jest dzień, który dał nam Pan - radujmy się nim i weselmy”! W tym dniu cała wspólnota MWSD miała okazję do wyrażenia wielkiej radości i wdzięczności za dar powołania do służby Bogu i ludziom.