Reklama

Intronizacja Relikwii Braci Polskich

Relikwie cielesnym śladem świętych

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Uroczystość w Międzyrzeczu - Intronizacji Relikwii Świętych Pierwszych Męczenników Polski: Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna - inspiruje nas do poświęcenia nieco uwagi kultowi relikwii, a w szczególności relikwii Męczenników z Międzyrzecza.

Dotknąć świętego

Praktyka kultu relikwii w pierwszych wiekach średniowiecza rozwinęła się szczególnie na Wschodzie. Z łatwością przejął ją Kościół w Mediolanie. Św. Ambroży, żyjący w IV w., łacińskim słowem "reliquiae" określał szczątki, resztki zmarłego ciała, części zewnętrzne jako ochrona, zbroja duszy, zachowane na zmartwychwstanie. Nieco szerzej relikwiami nazywano także rzeczy używane przez osoby święte.

W kontekście biblijnym, mówiąc o relikwiach, trzeba wspomnieć o płaszczu Eliasza (2 Krl 2, 14). Ewangelia mówi o dotknięciu się frędzli płaszcza Jezusa (Mt 19, 20). Świadectwa wiary pierwszych chrześcijan mówią, że nawet padający cień przechodzącego Piotra uzdrawiał ( Dz 5, 15 i 19, 12). Apokaliptyczna wizja Janowa wspomina o ciałach zabitych, znajdujących się pod ołtarzem. Tekst ten zainspirował wierzących do umieszczania cząstek ciała męczenników w mensie ołtarza.

Szczególny rozwój kultu świętych dokonał się w wiekach średnich. Sprzyjały temu bardzo często trudne warunki życia, epidemie, najazdy barbarzyńskich ludów. Ludność wówczas szukała obrońców, chciała zapewnić sobie ochronę od różnych nieszczęść i chorób. Bóg niejednokrotnie wydawał się dalekim, surowym i potężnym władcą. W tej sytuacji zrodził się "popyt" na relikwie. Każda miejscowość zabiegała o posiadanie jakiejś relikwii. Spowodowało to ich dzielenie i poszukiwanie nowych. Wzrosło znaczenie miejsc, które cieszyły się posiadaniem ciała męczennika. Sprawiało to, że z kultem łączono potrzebę pewnej "dotykalności", cielesnego śladu świętego.

Nadzwyczajne znaczenie relikwii można z całą pewnością odnotować w okresie wypraw krzyżowych, a więc w XI i XII w. oraz w późnym średniowieczu. Epoka ta pozostawiła po sobie wiele relikwii nie tyle "osobowych", co "przedmiotowych". Kult relikwii zastąpił kult świętych. To oddalenie się od źródła świętości - od samego Chrystusa, sprawiło w średniowieczu, że kult świętych relikwii doznał swego rodzaju przeakcentowania, a nawet przewartościowania.

Ustalenia Soboru Trydenckiego (1545-1563) znacznie uporządkowały całą materię związaną z kultem relikwii. Postanowienia soborowe potwierdziły, że cześć okazywana relikwiom męczenników i innych świętych jest uprawniona. Byli oni bowiem za życia żywymi członkami Ciała Chrystusowego i świątynią Ducha Świętego. Ta cześć przysparza wiernym wielorakie dobra duchowe. Konstytucja o liturgii świętej Soboru Watykańskiego II (1964 r.) w art. 111 potwierdza tradycję Kościoła, który "ma w poważaniu autentyczne relikwie Świętych".

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Milenium Męczeństwa

Człowiekowi wierzącemu relikwie pozwalają przekroczyć próg świata widzialnego, dotknąć wiecznego. Zmarły, uznany za świętego, przestaje być umarłym. W swoich relikwiach żyje on nadal. Zostaje włączony w osobiste życie zwykłego człowieka, który oczekuje od niego wstawiennictwa, pośrednictwa czy jakiejkolwiek pomocy, doczesnej i nadprzyrodzonej.

W takim kontekście spójrzmy na historię kultu relikwii naszych Męczenników. Wobec nawrotu pogaństwa po śmierci Mieszka II, gdy klasztor spod Międzyrzecza "został wyparty" jako placówka misyjna, trumny ze zwłokami Pięciu Braci znalazły się w Gnieźnie. Stąd w roku 1038 książę czeski Brzetysław wywiózł je do Pragi i złożył w kościele św. Wita. Obecność relikwii Pięciu Braci Męczenników w kościele praskim sprawiła zapewne, że kult ich promieniował, krzewiąc się w Czechach i na Morawach, a nawet we Włoszech. Św. Krystyn został głównym patronem katedry w Ołomuńcu.

Można powiedzieć, że na ziemiach polskich kult Pięciu Braci Męczenników reaktywował Kazimierz Odnowiciel. On to w Kazimierzu Biskupim wzniósł klasztor. W 1514 r. osiedlił tam bernardynów jako Conventus Casimierensis ad Quinque Fratres. Oni to 11 listopada 1536 r. złożyli w kościele pw. św. Jana Chrzciciela na ołtarzu św. Anny relikwie Pięciu Braci w metalowej trumience.

W ramach obchodu Milenium Chrześcijaństwa w Polsce część relikwii z Kazimierza Biskupiego 10 października 1966 r. przeniesiono i złożono w kościele pw. św. Jana Chrzciciela w Międzyrzeczu. Od tej pory Międzyrzecz na nowo stał się dla naszej diecezji ważnym ośrodkiem kultu Pięciu Braci.

Przygotowując naszą diecezję do Milenium Śmierci Pierwszych Męczenników Polski, którzy ponieśli śmierć w wiosce Święty Wojciech w pobliżu Międzyrzecza, bp Paweł Socha wraz z delegacją w dniu 23 lutego 2001 r. przywiózł relikwie Świętych Pięciu Braci Męczenników od kard. Miloslava Vlka z Pragi. Uroczystość przekazania tych relikwii biskupowi diecezjalnemu Adamowi Dyczkowskiemu do sanktuarium Pierwszych Męczenników Polski w Międzyrzeczu zaplanowana jest na 11 listopada 2001 r. Począwszy od Pierwszej Niedzieli Wielkiego Postu roku 2001, relikwie te będą nawiedzały parafie jako kolejny etap w przygotowaniach do obchodów Milenium Śmierci Pierwszych Męczenników Polski, które odbędą się w roku 2003.

We krwi Baranka

Jesteśmy istotami stworzonymi z ducha, duszy i ciała. Wartości wyższe poznajemy również zmysłami. Tu mieści się także odpowiedź na pytanie dotyczące relikwii. Dotyczy ono bowiem fundamentalnego pytania: co pozostaje po człowieku, który był i żył wśród nas. Tylko wspomnienie? Same kości? Chodzi o coś więcej! Dotykamy tu pytania o "życie po życiu". Nie dziwimy się zatem, jeśli wierzący człowiek chce jakoby "dotknąć", "zobaczyć" heroicznego naśladowcę Chrystusa, który nieprzeciętnie naśladował swojego Mistrza i równie heroicznie służył swoim bliźnim. Całowanie relikwii, ich dotykanie czy oglądanie, ich bezpośrednia fizyczna bliskość stają się jakoby "pasem transmisyjnym" ułatwiającym przekazanie danemu świętemu osobistych próśb i trosk. Poprzez relikwie człowiek wierzący chciałby nawiązać bardziej osobisty kontakt ze świętymi czy wręcz z samym Chrystusem. Plastycznym i wymownym przykładem takiego myślenia i postawy jest fakt, że książę Brzetysław chciał je mieć przy sobie i zabrał je do Pragi.

Ważnym fenomenem, bezpośrednio związanym z kultem relikwii, jest głęboka wiara w orędownictwo, czyli szczególnie określony rodzaj pomocy, zarówno duchowej, jak też i "materialnej", jaką wierzący człowiek pragnie wyprosić czy wymodlić przy grobie czy relikwiach danego świętego. Z czasem o owe orędownictwo zwracano się do świętego bez pośrednictwa w postaci oglądania czy dotykania jego relikwii. Przypisywanie zaś określonemu świętemu specyficznej pomocy czy orędownictwa zawsze nawiązuje do charakterystycznej cechy czy faktu z życia danego świętego.

Pomyłką, wręcz zaprzeczeniem kultu relikwii byłoby zatrzymywanie się jedynie na materialnym wymiarze relikwii czy choćby na widoku nawet najpiękniejszego i najstarszego relikwiarza. Wszelkie relikwie w ostateczności muszą prowadzić do praźródła świętości, do wzorca świętości: - czyli do samego Jezusa Chrystusa, Jego misji zbawczej, Jego Dobrej Nowiny. Inaczej relikwie utraciłyby swój właściwy i ich naturalny sens i przeznaczenie. Natomiast w sensie liturgicznym warto zawsze przypominać, że liturgia jest nie tylko słowem, ale także znakiem. Znakiem przypominającym, znakiem uobecniającym i znakiem zapowiadającym. Pierwsze miejsce wśród świętych należy się męczennikom, którzy kroczą za Barankiem, dokądkolwiek idzie (Ap 14, 4). Wszelkie męczeństwo bierze początek z Ofiary Chrystusa. Męczennicy zwyciężają; dzięki krwi Baranka (Ap 12, 11). Chrystus wspomaga cierpiących w walce i daje udział w zwycięstwie. Składając Bogu "ofiarę krwi" męczennika, Kościół ofiarowuje własną krew, identyfikuje się z ofiarą męczennika - swej cząstki, ubiera się w jego szaty "wybielone we krwi Baranka" ( Ap 7, 14).

2001-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Testament ks. Rapacza dla Polaków w kraju i na emigracji

2024-06-15 08:05

[ TEMATY ]

Ks. Michał Rapacz

wikimedia/pixabay.com

Ks. Michał Rapacz dla Polaków w kraju jak i „dla współczesnej emigracji polskiej to piękny przykład wierności Bogu na wszystkich odcinkach życia, służby Ojczyźnie, umiłowania tradycji narodowych, budzenia patriotyzmu, przyczyniania się do duchowego i moralnego odrodzenia społeczeństwa polskiego" - powiedział portalowi Polskifr.fr ks. Dionizy Jedynak, kapłan archidiecezji krakowskiej, pochodzący z parafii Płoki, gdzie pracował ks. Rapacz. Dziś beatyfikacja ks. Michała Rapacza w Krakowie-Łagiewnikach.

„Osobiście nie znałem ks. Michała Rapacza, gdyż urodziłem się 7 lat po jego męczeńskiej śmierci. Natomiast pamięć o nim była w mojej rodzinie. Moim rodzicom udzielił on ślubu. Od najmłodszych lat, gdy z rodzicami chodziłem na groby zmarłych z rodziny, to zaprowadzali mnie do pobliskiego lasu, bo to było niedaleko od cmentarza, na miejsce zabójstwa. Tam był ustawiony krzyż, tam ludzie zapalali świece, składali kwiaty, pamiętali o nim. Mówili, że to był męczennik" - opowiedział ks. Jedynak, wspominając, jak w czasach dzieciństwa odwiedzał miejsce, gdzie 12 maja 1946 r. został zamordowany przez komunistów ks. Michał Rapacz.

CZYTAJ DALEJ

ME 2024 - rozpędzona kadra Probierza kontra osłabiona potęga z Holandii

2024-06-15 13:03

[ TEMATY ]

Euro 2024

PAP/Leszek Szymański

Reprezentacja Polski po ośmiu kolejnych meczach bez porażki, na razie bez Roberta Lewandowskiego, kontra osłabiona licznymi absencjami, ale wciąż mocna kadrowo Holandia. Biało-czerwoni w niedzielę o godz. 15 w Hamburgu rozpoczną swój piąty udział w mistrzostwach Europy.

"Ten mecz może nie jest kluczowy, ale bardzo ważny. Wiemy, że Holandia posiada dobrych zawodników, nawet światowej klasy. Ale nie boimy się ich. Wychodzimy na boisko, żeby wykonać swoją robotę" – zapowiedział napastnik reprezentacji Polski Krzysztof Piątek.

CZYTAJ DALEJ

Kraków: ks. Michał Rapacz ogłoszony błogosławionym

2024-06-15 11:57

[ TEMATY ]

beatyfikacja

Ks. Michał Rapacz

PAP/Łukasz Gągulski

Kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, odczytał list apostolski papieża Franciszka, w którym Ojciec Święty swoją władzą zezwala, aby „Czcigodny Sługa Boży Michał Rapacz, prezbiter diecezjalny, męczennik, (…) był odtąd nazywany Błogosławionym”. Msza św. beatyfikacyjna proboszcza z Płok zamordowanego przez komunistów w 1946 r. trwa w Bazylice Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.

Kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, odczytał list apostolski papieża Franciszka, w którym Ojciec Święty swoją władzą zezwala, aby „Czcigodny Sługa Boży Michał Rapacz, prezbiter diecezjalny, męczennik, pasterz według Serca Chrystusa, wierny i szlachetny świadek Ewangelii aż do daru z własnego życia, był odtąd nazywany Błogosławionym, oraz aby co roku jego wspomnienie mogło być obchodzone dwunastego maja, w dniu jego narodzin dla nieba”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję