W życiu laureatów odnajdujemy eklezjologię empiryczną, pisaną nieraz doświadczeniem bólu, wewnętrznych zmagań, wyciszeniem na komentarze skandalistów. Wpatrując się w Chrystusa na krzyżu, uświadamiamy sobie, że Jego rany są nieodłącznym składnikiem naszego powołania, naszej wierności Bogu. Trzeba tylko pamiętać, że te rany ostateczny sens znajdą w zmartwychwstaniu - mówił abp Józef Życiński w czasie Eucharystii inaugurującej uroczystość, sprawowanej pod przewodnictwem kard. Stanisława Nagy’ego w Kościele Akademickiem KUL. Mówiąc o drodze naukowej kard. Nagy’ego, Metropolita przypomniał, że na zatwierdzenie kolejnych stopni naukowych czekał on po kilka lat. „To był czas, w którym przyjmowało się podobne szykany jako normalne składniki życia bez panikowania, bez niepotrzebnych stresów, traktując to jako koszty własne naszej odpowiedzialności”. Podkreślając zasługi ks. prof. Stycznia, abp Życiński podkreślił, że działalność kierowanego przez niego Instytutu Jana Pawła II to „wyraz prestiżu i obecności środowiska KUL w skali międzynarodowej. Te kontakty, które zostały nawiązane, prestiż, którego symbolem jest periodyk «Etos» przywołuje jak najlepsze skojarzenia ze środowiskiem lubelskim i trzeba dziękować Bogu za wszystkich, którzy tworzyli klimat zaangażowania intelektualnego, dialogu, podejmując ważne kwestie współczesnej kultury i niosąc odpowiedź inspirowaną Ewangelią”.
Mocno związany z KUL-em kard. Stanisław Nagy otrzymał medal na wniosek Rady Wydziału Teologii „za ofiarną pracę na rzecz Uniwersytetu”, dbałość o jego renomę i dobre imię. Jako członek Międzynarodowej Komisji Teologicznej Laureat przyczyniał się do wzrostu prestiżu uczelni na arenie międzynarodowej, krzewiąc myśl teologiczną uniwersytetu, jego katolickość i wierność Stolicy Apostolskiej. W laudacji ks. prof. Marian Rusecki zaznaczył, że eklezjologia, którą zajmował się naukowo kard. Nagy, „w owym czasie była dość zaniedbana i tradycyjna, czekała na potężny umysł, który przyczyniłby się do jej odrodzenia i przebudowy”. Ks. Nagy zajmował się genezą Kościoła, uzasadnieniem jego struktury hierarchicznej, uzasadnieniem via primatus w Kościele, kolegializmem całego Kościoła, co - jak podkreślił laudator - było nowatorskie. Zaznaczył też, że Laureat dążył do obrony Kościoła w rzeczywistości socjalistycznej, kiedy był on prześladowany administracyjnie i od strony ideologicznej.
Ks. prof. Tadeusz Styczeń, należący do grona najwybitniejszych polskich etyków, otrzymał medal na wniosek Rady Wydziału Filozofii. Senat akademicki w uchwale docenił wysiłek kontynuacji dzieł Karola Wojtyły na Katedrze Etyki oraz stworzenie i prowadzenie Instytutu Jana Pawła II, którego działalność przyczyniała się do wzrostu prestiżu uczelni w kraju i zagranicą. W laudacji ks. prof. Andrzej Szostek podkreślił nieoceniony wkład w kształtowanie studentów, jakim były wykłady z etyki ks. prof. Stycznia. Laudator zaznaczył, że Ksiądz Profesor „uczył etyki samym sobą i swoją postawą, i nigdy nie nabył zabójczej dla wykładowcy rutyny, w nauczaniu etyki szedł zawsze w głąb, krążąc stale wokół tajemnicy człowieka”. Przypomniał także zasługi Instytutu Jana Pawła II, którego ks. Styczeń był twórcą i pracownikiem przez wiele lat.
Na zakończenie uroczystości nowy dyrektor Instytutu Jana Pawła II, ks. dr Alfred Wierzbicki, wręczył laureatom książki. Kard. Nagy otrzymał „Problem człowieka problemem Boga” - zbiór publikacji Księdza Kardynała w „Etosie”, wydany jako 11. tom z serii „Biblioteka Etosu”, a ks. prof. Styczeń - „Poszukujący czy poszukiwany. Rozważania rekolekcyjne” - zapis rekolekcji wygłoszonych przez Księdza Profesora 20 lat temu w Warszawie, przed trzecią pielgrzymką Jana Pawła II do Polski.
Pomóż w rozwoju naszego portalu