Reklama

Niedziela Lubelska

Odeszli do domu Ojca

Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą… Ostatnie tygodnie wypełniają serca smutkiem, ale i chrześcijańską nadzieją życia wiecznego.

Paweł Wysoki

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dzień po dniu odchodzą do domu Ojca kapłani, którzy swoim życiem i duszpasterską pracą zapisali piękne karty historii poszczególnych parafii i diecezji. Żegnamy ich z nadzieją, że jak za ziemskiego życia prowadzili wiernych ku Bogu słowem, sparowanymi sakramentami i świadectwem codziennej słubży, tak teraz będą wstawiać się za nami w domu Ojca.

W dniu 10 listopada w szpitalu w Lublinie zmarł ks. Dionizy Pietrusiński, kanonik honorowy Kapituły Lubelskiej, doktor nauk humanistycznych. Urodził się 3 marca 1930 r. w Jaworze Solskim k. Iłży (diecezja radomska); święcenia prezbiteratu otrzymał 17 grudnia 1955 r. w Lublinie. W latach 1955-1961 studiował filologię klasyczną; w latach 1958-1976 wykładał w Metropolitalnym Seminarium Duchownym. Był duszpasterzem w kościele rektoralnym pw. Świętego Ducha (1957-1964) oraz w kościele rektoralnym pw. Wszystkich Świętych (1987-1988), a także rektorem kościoła pw. Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej (1976-1984). Pracował jako notariusz w kurii, do przejścia na emeryturę w 1997 r. redagował „Wiadomości Archidiecezji Lubelskiej”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W dniu 14 listopada zmarł ks. Tomasz Raczkowski, kanonik honorowy Kapituły Zamojskiej i kanonik honorowy Kapituły Lubelskiej. Urodził się 2 lutego 1951 r. w Chodlu; święcenia prezbiteratu otrzymał 5 czerwca 1976 r. w Lublinie. Był kapelanem byłych żołnierzy AK i organizacji zbrojnych obszaru wschodniej Polski. Pełnił posługę duszpasterską w parafiach w Tomaszowie Lubelskim, Tyszowcach, Zagłobie, Wilkołazie. Ostatnio był proboszczem parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Ostrówku. Od 2017 r. przebywał na emeryturze.

W dniu 14 listopada w Lublinie zmarł ks. Janusz Bogdański, kapelan honorowy Ojca Świętego, kanonik honorowy Kapituły Lubelskiej. Urodził się 2 stycznia 1941 r. w Józefowie n. Wisłą. Święcenia prezbiteratu otrzymał 12 czerwca 1965 r. w Lublinie. Pracował duszpastersko w parafiach: Dorohusk, św. Jana Nepomucena - wikariusz (1965-1976), Puławy, Wniebowzięcia NMP - wikariusz (1976-1979), Szczebrzeszyn, św. Katarzyny Aleksandryjskiej - rektor kościoła (1979-1982) oraz w parafii Najświętszego Serca Jezusowego (1982-2011) jako proboszcz i budowniczy kościoła. Od 2011 r. emeryt.

Reklama

W dniu 15 listopada w szpitalu w Lublinie zmarł ks. Piotr Sikora, wikariusz parafii archikatedralnej. Urodził się 6 lutego 1976 r. w Lublinie. Święcenia prezbiteratu otrzymał 2 czerwca 2001 r. w Lublinie. Przez ostatnie 9 lat był wikariuszem w parafii pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie; służył bliźnim jako archidiecezjalny duszpasterz prawników, członek Rady Kapłańskiej i dekanalny wizytator nauki religii.

Informacje o pogrzebach zmarłych kapłanów dostępne na www.archidiecezjalubelska.pl



2020-11-16 10:48

Ocena: +1 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Droga nawrócenia św. Augustyna

Benedykt XVI w jednym ze swoich rozważań przytoczył wiernym niezwykłą historię nawrócenia św. Augustyna, którego wspomnienie w Kościele obchodzimy 28 sierpnia.

CZYTAJ DALEJ

Co nam w duszy gra

2024-04-24 15:28

Mateusz Góra

    W parafii Matki Bożej Częstochowskiej na osiedlu Szklane Domy w Krakowie można było posłuchać koncertu muzyki gospel.

    Koncert był zwieńczeniem weekendowych warsztatów, podczas których uczestnicy doskonalili lub nawet poznawali tę muzykę. Warsztaty gospelowe to już tradycja od 10 lat. Organizowane są przez Młodzieżowy Dom Kultury Fort 49 „Krzesławice” w Krakowie. Ich charakterystycznym znakiem jest to, że są to warsztaty międzypokoleniowe, w których biorą udział dzieci, młodzież, a także dorośli i seniorzy. – Muzyka gospel mówi o wewnętrznych przeżyciach związanych z naszą wiara. Znajdziemy w niej szeroki wachlarz gatunków muzycznych, z których gospel chętnie czerpie. Poza tym aspektem muzycznym, najważniejszą warstwą muzyki gospel jest warstwa duchowa. W naszych warsztatach biorą udział amatorzy, którzy z jednej strony mogą zrozumieć swoje niedoskonałości w śpiewaniu, a jednocześnie przeżyć duchowo coś wyjątkowego, czego zawodowcy mogą już nie doznawać, ponieważ w ich śpiew wkrada się rutyna – mówi Szymon Markiewicz, organizator i koordynator warsztatów. W tym roku uczestników szkolił Norris Garner ze Stanów Zjednoczonych – kompozytor i dyrygent muzyki gospel.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję