Dzisiejsze czytanie z Pierwszego Listu św. Piotra ukazuje uniwersalny wymiar zbawczej śmierci Chrystusa. On, sprawiedliwy i niewinny, umarł dobrowolnie za nas, niesprawiedliwych i grzeszników, aby wszystkich przyprowadzić do Boga. Autor Listu nawiązuje do czasów wielkiego potopu i Arki Noego, dzięki której ocalony został patriarcha Noe i jego rodzina.

Arka Noego jest dla św. Piotra zapowiedzią sakramentu chrztu. Tak jak woda obmywa ciało ludzkie z brudu, tak woda chrztu obmywa człowieka z brudu grzechu. Prosić o chrzest, to prosić Boga szczerym sercem o zbawienie. Dokonuje się ono przez chrzest, który jest uczestnictwem w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Obrazuje to pierwotna forma udzielania chrztu przez zanurzenie. Przyjmujący chrzest zanurzał się w wodzie na znak łączności ze śmiercią Chrystusa i wynurzał na znak jego zmartwychwstania. Te dwie tajemnice naszego zbawienia wspominamy podczas Wielkiego Postu, prowadzącego nas do Świąt Paschalnych.

Idźcie do Józefa

„Patris corde, czyli ojcowskim sercem, umiłował św. Józef Jezusa”. Tymi słowami rozpoczyna się List Apostolski papieża Franciszka wprowadzający Kościół w Rok św. Józefa. Okazją jest 150. rocznica ogłoszenia św. Józefa Patronem Kościoła Powszechnego. Ojciec Święty Franciszek pragnie w swoim Liście podzielić się z nami osobistymi refleksjami na temat Opiekuna Zbawiciela i Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny.

W tym pięknym dokumencie, głębokim teologicznie i mającym celne odniesienia praktyczne, Franciszek ukazuje w kilku odsłonach, jak św. Józef realizował swoje duchowe ojcostwo w relacji do Chrystusa. Uczynił on „ze swego życia służbę, złożył je w ofierze tajemnicy wcielenia i związanej z nią odkupieńczej misji. Przekształcił swe ludzkie powołanie do rodzinnej miłości w ponadludzką ofiarę z siebie, ze swego serca – w miłość oddaną na służbę Mesjaszowi, wzrastającemu w jego domu” (św. Paweł VI, papież).

Józef był ojcem czułym, zatroskanym o Jezusa i Maryję, troskliwym wychowawcą Syna Bożego, który pod jego okiem „wzrastał w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi” (Łk 2, 52). Święty Józef był człowiekiem twórczej odwagi. Sprawdzała się ona w momentach trudnych, których nie brakowało w życiu Świętej Rodziny. Józef był człowiekiem pracy i dzięki niej zapewniał utrzymanie Świętej Rodzinie. To od niego Jezus uczył się wartości, godności i radości ludzkiej pracy. W charakterystyce ojcowskiej miłości Józefa, papież Franciszek nawiązuje do książki polskiego pisarza Jana Dobraczyńskiego, zatytułowanej Cień Ojca. Józef jest w stosunku do Jezusa cieniem Ojca Niebieskiego na ziemi: osłania Go, chroni, nie odstępuje od Niego, podąża Jego śladami.

Zachęcam duszpasterzy, by w Roku św. Józefa nawiązywali do papieskiego nauczania o św. Józefie tak w homiliach, jak i w okolicznościowych katechezach i konferencjach. Obok omawianego Listu papieża Franciszka warto sięgnąć do Adhortacji apostolskiej św. Jana Pawła II Redemptoris Custos – Stróż Odkupiciela. Czasy obecne bardzo potrzebują, zauważa papież Franciszek, odnowy rozumienia zadań mężów i ojców w rodzinach, zwłaszcza ich roli w procesie wychowania dzieci.

Msze święte wotywne o św. Józefie, odprawiane w środy albo w dniu 19 każdego miesiąca, mogą być także dobrą okazją do modlitwy w intencji ludzi pracy, za rodziny przeżywające trudności, w intencji prześladowanych, chorych i umierających. Przypomnijmy wiernym pieśni o św. Józefie, modlitwy kierowane do Opiekuna Zbawiciela, także tę, którą papież zamieścił na końcu swojego Listu Apostolskiego. Módlmy się także słowami Litanii do św. Józefa. Wiele wspólnot parafialnych ma św. Józefa za patrona. Zachęcam duszpasterzy z tych ośrodków oraz wiernych świeckich, aby animowali modlitwę za wstawiennictwem opiekuna Kościoła, w której będą brali udział wierni z innych parafii.

Niech wróci piękny zwyczaj rodzinnego odmawiania modlitwy różańcowej i osobistego zawierzenia wykonywanej pracy Opiekunowi Świętej Rodziny. Niech wierni korzystają z możliwości uzyskania odpustu zupełnego w Roku św. Józefa przez rozważanie Modlitwy Pańskiej Ojcze nasz dla odkrywania i rozeznawania woli Boga w życiu na wzór św. Józefa.

Radość rodzinnej miłości

Życie prostego Cieśli z Nazaretu wplecione jest w bieg niezwykłych wydarzeń ‒ w wielką przygodę Boga i człowieka. Józef ma za zadanie otoczyć płaszczem opieki i miłości Zbawiciela całego rodzaju ludzkiego oraz Jego Matkę, Maryję. Rok św. Józefa kieruje więc w sposób naturalny naszą uwagę na Świętą Rodzinę, będącą wzorem dla wszystkich rodzin chrześcijańskich.

Biorąc to pod uwagę, papież Franciszek postanowił w Uroczystość św. Józefa zainaugurować dodatkowo Rok Rodziny. Zakończy się on 26 czerwca 2022 r. podczas dziesiątego Światowego Spotkania Rodzin w Rzymie z udziałem Ojca Świętego. W dniu 19 marca tego roku przypadnie 8. rocznica inauguracji pontyfikatu papieża Franciszka oraz 5. rocznica publikacji posynodalnej adhortacji apostolskiej Amoris Laetitia o pięknie i radości miłości rodzinnej.

„Radość miłości przeżywana w rodzinach – pisze papież Franciszek w tym dokumencie – jest także radością Kościoła. Pomimo licznych oznak kryzysu małżeństwa, pragnienie rodziny jest stale żywe, zwłaszcza wśród ludzi młodych i motywuje Kościół. Odpowiadające na to pragnienie chrześcijańskie przepowiadanie dotyczące rodziny to doprawdy dobra nowina”.

Związane z pandemią ograniczenia we wspólnotowym życiu religijnym pozwoliły ukazać rolę rodziny jako Kościoła Domowego oraz znaczenie wspólnotowych więzi pomiędzy rodzinami, które czynią z Kościoła „rodzinę rodzin”. Rodzina zasługuje na całoroczne świętowanie i dlatego powinna znaleźć się w centrum zaangażowania i uwagi każdej rzeczywistości kościelnej i duszpasterskiej.

Odpowiedzią na apel papieża będzie w naszej archidiecezji inicjatywa ewangelizacyjna skierowana do rodzin i małżeństw. W wielu wspólnotach parafialnych pogłębiają się niepokojące zjawiska spowodowane kruchością wiary i piętrzącymi się trudnościami w komunikacji między małżonkami. Są młodzi, którym brak odwagi podjęcia zobowiązania na całe życie. Zespół ds. Nowej Ewangelizacji w Archidiecezji Lubelskiej spróbuje wypracować duszpasterskie narzędzia odpowiadające na te wyzwania.

Początkowo do kilku parafii w Archidiecezji Lubelskiej zostaną posłane grupy ewangelizacyjne składające się z małżeństw, osób świeckich i kapłana. Celem ich posługi będzie rozpalenie na nowo wiary w Bożą miłość, na której można zbudować trwałą jedność i miłość między małżonkami. Będziemy się starać osiągnąć ten cel przez przepowiadanie Słowa Bożego, modlitwę oraz świadectwa małżeństw oparte na ich doświadczeniach w odbudowywaniu jedności, odnawianiu dialogu i miłości małżeńskiej.

Przewidziane są takie formy ewangelizacyjne jak „randki małżeńskie” owocujące zaproszeniem na kurs ewangelizacyjny dla małżeństw, rekolekcje dla małżonków, także dla osób żyjących w związkach niesakramentalnych oraz oferta ewangelizacyjna dla rodziców żyjących w takich związkach, a pragnących sakramentu chrztu dla swojego dziecka.

Kierujemy wzrok naszej wiary na Rodzinę z Nazaretu, w której centrum znajduje się Jezus. Na Rodzinę, której Matką jest Maryja, a opiekunem św. Józef. Niech spotkanie ze Świętą Rodziną pomoże każdej polskiej rodzinie uwierzyć w siebie, w swoje piękne i niezastąpione powołanie. Niech jej przywróci zaufanie do własnego bogactwa natury i łaski, niech ją umocni na chwile kryzysu i próby. Niech je otwiera na bezcenny dar życia.

Bijące serce Kościoła

Włączając się w inicjatywy duszpasterskie Stolicy Apostolskiej, nie zapominamy o naszych ogólnopolskich i diecezjalnych przedsięwzięciach. Jesteśmy w samym środku trzyletniego programu duszpasterskiego ogniskującego się wokół Eucharystii, która daje nam i podtrzymuje w nas życie duchowe. Obecny rok przeżywamy pod hasłem „Zgromadzeni na Świętej Wieczerzy”. Chcemy się gromadzić na Eucharystii, tęsknimy za wspólnotą wiary i modlitwy, ograniczoną przez pandemię. Pragniemy poznawać duchową głębię i piękno sakramentu miłości i jedności.

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, arcybiskup Stanisław Gądecki zwrócił się z apelem na Wielki Post, „aby mimo trudnej sytuacji pandemicznej i obowiązujących rygorów sanitarnych, nikt nie został pozbawiony dostępu do Eucharystii i innych sakramentów, czyli największego skarbu Kościoła, przez które Chrystus daje samego siebie wspólnocie wierzących i zapewnia nam udział w owocach swojej zbawczej męki”.

Papież Franciszek powiedział, że Eucharystia „jest bijącym sercem Kościoła, rodzi go i odradza, gromadzi go i daje mu siłę. Ale Eucharystia przygotowuje nam również miejsce w niebie, w wieczności, ponieważ jest Chlebem z nieba. Stamtąd pochodzi, jest jedyną materią na tej ziemi, która naprawdę dotyka wieczności”.

Eucharystyczny wymiar posiada przygotowywany III Synod Archidiecezji Lubelskiej, który ma nas zachęcić do budowania komunii, czyli wspólnoty czerpiącej siłę do budowania jedności i miłości z głębokiego przeżywania Eucharystii.

W grudniu ubiegłego roku pracę rozpoczęły parafialne zespoły synodalne. Do sekretariatu synodu zostały przekazane pierwsze refleksje dotyczące relacji Kościoła ze światem kultury, posługi kapłanów oraz duszpasterstwa rodzin. Bardzo dziękujemy wszystkim, którzy z oddaniem angażują się w prace synodu, tak w zespołach parafialnych, jak i komisjach tematycznych.

Wszyscy dostrzegamy, jak pilną sprawą jest głoszenie Ewangelii współczesnemu pokoleniu. Nie brakuje głosów, które przypominają, że Kościół jest w sytuacji kryzysowej. Jednak nie brakuje też faktów, które świadczą o żywotności Kościoła. Przykładem niech będą cieszące się wciąż ogromnym zainteresowaniem propozycje formacyjne oferowane przez szkoły nowej ewangelizacji, również w naszej diecezji. Od nas wszystkich zależy, czy sprawdzona moc Dobrej Nowiny dotrze do ludzi, którzy żyją obok nas. Synod jest naszym wspólnym dobrem, które mamy wykorzystać do skuteczniejszego głoszenia Jezusa Chrystusa – jedynego Odkupiciela człowieka.

Przyjmijcie błogosławieństwo na radosne i owocne przeżycie Wielkiego Postu

Wasz biskup Stanisław