W Ferrarze we Włoszech powstał niecodzienny kościół pw. Jakuba Apostoła. Na zewnątrz wyróżnia się on lekką i falistą strukturą. Z kolei wnętrze powstało z naturalnych materiałów, pochodzących niekiedy z odzysku.
Dzieło studia architektonicznego EMBT Benedetty Tagliabue powstawało przez 10 lat (2011–2021). Oprócz pełnienia funkcji sakralnej ma ono na celu także podniesienie znaczenia peryferyjnej dzielnicy Arginone. Obok kościoła znajduje się dom parafialny i zagospodarowana przestrzeń zewnętrzna.
Natura jest obecna w każdej części budynku. Z zewnątrz widać budynek o organicznych kształtach, z falistym dachem pokrytym miedzią, inspirowanym aerodynamicznymi i monumentalnymi kształtami balonu na ogrzane powietrze. Elewacje są grą tynku i odsłoniętej cegły, ułożonych w różnych aranżacjach według projektu przypominającego Palazzo dei Diamanti w Ferrarze, arcydzieło renesansu.
We wnętrzu, dzięki centralnemu świetlikowi, światło pada na ołtarz, zmieniając swe natężenie w zależności od pory dnia. To właśnie ołtarz jest głównym „bohaterem” świątyni. Umieszczony w okrągłym prezbiterium stanowi punkt wokół którego zorganizowano całą przestrzeń z bocznymi kaplicami, baptysterium i dodatkowymi pomieszczeniami.
Drewniany strop, nawiązujący do naw średniowiecznych kościołów, ułożono promieniście wokół pierścienia światła otaczającego podwieszony baldachim, przypominający muszlę św. Jakuba.
Reklama
Meble do prezbiterium wykonano z laminowanego drewna, uzyskanego poprzez łączenie różnych jego gatunków, tworząc proste, organiczne i jednocześnie rzeźbiarskie formy. Nad nawą „unosi” się wielki krzyż z drewnianych belek. Wykonano go z drewna, które oryginalnie znajdowało się w dawnym ratuszu Ferrary i które odzyskano specjalnie do budowy tej świątyni. Postanowiono go nie odnawiać, by przekazywało swoją pierwotną symbolikę za sprawą swej starości i wilgoci.
Inspiracja naturą widoczna jest także w ołtarzu, który powstał z bloku białego kamienia z Trani, niemal bez obróbki.
Na każdej z betonowych ścian kościoła i w baptysterium wisi kamienny krzyż. Z sufitu zwieszają się lampy z cienkich drewnianych listew w kształcie małych kopuł, które promieniują światłem, tworząc poetyckie geometrie i „anielskie” refleksy.
2022-01-03 18:02
Ocena:+30Podziel się:
Reklama
Wybrane dla Ciebie
Messori: Kościół zawsze służył zakażonym, tym się wyróżniał
W czasach epidemii duchowieństwo zawsze było bardzo aktywne. I wielu kapłanów umierało. Nie było to wystawianie Pana Boga na próbę, lecz świadomość własnej misji. Kościół wyróżniał się tym świadectwem, angażował swoich ludzi, by ulżyć ludziom w cierpieniu – przypomina Vittorio Messori. Mówiąc o aktualnej epidemii przyznaje on, że i dziś nie brak wspaniałych księży, kilkudziesięciu już umarło na skutek koronawirusa, są to jednak akty indywidualnego heroizmu. Brak natomiast powszechnej mobilizacji.
Messori podkreśla jednak wyraźnie, że obowiązkiem chrześcijanina jest podporządkować się zarządzeniem prawomocnych władz, o ile nie sprzeciwiają się one wierze. W aktualnej sytuacji posunięto się jednak za daleko. Zdaniem katolickiego pisarza i apologety w wielu wypadkach można by dalej sprawować Msze w kościołach, a przy tym zachowywać wszystkie normy bezpieczeństwa przewidziane dziś przez prawo. We Włoszech istnieje wiele dużych świątyń, z dobrym nagłośnieniem. Wystarczyłyby odpowiednie służby porządkowe. Wszystko to dałoby się zorganizować – dodaje Messori.
Pomnik Jana Chrzciciela de la Salle w kościele pod tym wezwaniem w Paryżu
Urodził się w Reims 30 kwietnia 1651 r. w podupadłej rodzinie książęcej jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. W wieku 27 lat przyjął święcenia kapłańskie.
Trzy lata potem na uniwersytecie w Reims zdobył doktorat z teologii (1680 r.). Zaraz po święceniach otrzymał probostwo. Powierzono mu także kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem, prowadzonym przez Siostry od Dzieciątka Jezus. Jan postarał się w Rzymie o zatwierdzenie zakonu tychże sióstr. Bardzo bolał nad losem setek sierot, pozbawionych zupełnie pomocy materialnej i duchowej. Gromadził ich na swej plebanii, której część zamienił na internat. Następnie na użytek biednych dzieci oddał swój rodzinny pałac, a za pieniądze parafialne i otrzymane od pewnej zamożnej kobiety zakupił obszerny dom. Ludzie, którzy pomagali Janowi z czasem utworzyli zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkolnych. Za jego początek przyjmuje się datę 24 czerwca 1684 roku. Utworzył wiele typów szkół: podstawowe, wieczorowe, niedzielne, zawodowe, średnie, seminaria nauczycielskie. Nauka w nich odbywała się w języku ojczystym i była bezpłatna. Na polu pedagogiki Jan ma więc poczesne miejsce. W jego szkołach na pierwszym miejscu był język ojczysty, a nie wszechwładna łacina. Zniósł często stosowane w szkołach kary fizyczne W roku 1681 powstała pierwsza szkoła założona przez św. Jana w Reims (1681 r.), kolejna powstała w Paryżu (1688 r.), potem w Lyonie, w Rouen itd. W sto lat potem cała Francja była pokryta szkołami lasaliańskimi. Do rewolucji francuskiej (1789 r.) w samej Francji zgromadzenie miało 126 szkół i ponad 1000 członków. Dzisiaj Bracia Szkolni mają swe szkoły w prawie 90 krajach. Jan de la Salle zostawił po sobie bezcenne pisma. Najwybitniejsze z nich to: „Zasady dobrego wychowania”, które doczekało się ponad 200 wydań; nadto „Rozmyślania”, „Wskazania, jak prowadzić szkoły” i „Obowiązki chrześcijanina”. Bezcenne dla poznania ducha lasaliańskiego są także jego listy. Jan zmarł po krótkiej chorobie 7 kwietnia 1719 r. Beatyfikował go Leon XIII w 1888 r. On też wyniósł go uroczyście do chwały świętych w roku 1900. Pius XII ogłosił św. Jana de la Salle patronem nauczycieli katolickich (1950 r.). Ciało św. Jana, zbezczeszczone w czasie rewolucji francuskiej w roku 1793, dla bezpieczeństwa przeniesiono do Belgii, a w roku 1937 złożono przy domu generalnym zakonu w Rzymie.
Marco Invernizzi - Włoski filozof i historyk, krajowy regent „Alleanza Cattolica”, stowarzyszenia świeckich katolików, którego celem jest studiowanie i upowszechnianie społecznej nauki Kościoła.
W 1995 r., po upadku Muru Berlińskiego w 1989 r. i wraz z końcem Związku Radzieckiego dwa lata później, świat zaczynał się zmieniać. Ludzkość wkroczyła w erę globalizacji - „wielkiej iluzji” postkomunizmu, kiedy rozpowszechniła się idea, że wolny rynek rozwiąże wszystkie problemy, uciszy broń i zapewni wszystkim ludziom obfitość żywności.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
