Tradycyjnie we wrześniu w Jeleniej Górze organizowany jest
Międzynarodowy Festiwal Organowy. Tym razem jest to już V edycja
tego wydarzenia. Koncerty odbywają się w większości w kościele garnizonowym
pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.
15 września 2002, niedziela, godz. 20 00 kościół garnizonowy
Koncert inauguracyjny:
Krzysztof Penderecki - dyrygent
Friedemann Bohme (Niemcy) - organy
Bożena Harasimowicz-Haas - sopran
Aga Mikolaj - sopran
Agnieszka Rehlis - mezzosopran
Adam Zdunikowski - tenor
Romuald Tesarowicz - bas
Chór Filharmonii Krakowskiej - kierownik artystyczny
- Jacek Mentel
Chór Chłopięcy Filharmonii Krakowskiej - kierownik artystyczny
- Lidia Matynian-Hałoń
Orkiestra Filharmonii Dolnośląskiej w Jeleniej Górze
Zespół Dęty Filharmonii Dolnośląskiej w Jeleniej Górze
Program: F. Nowowiejski - IX Symfonia organowa f-moll
K. Penderecki - Credo
16 września 2002, poniedziałek, godz. 19 00 kościół garnizonowy
Recital organowy
Kurt Rapf (Austria) - organy
Program: F. Liszt - Papsthymnus
J. Brahms - 3 Coralvorspiele z op.122
M. Reger - Pfingsten z op.145
M. Rapf - Orgelsymphonnie nr 2
M. Musorgski - Obrazki z wystawy (opr. K. Rapf)
17 września 2002, wtorek. godz. 19.00 kościół garnizonowy
Robert Helmschrott (Niemcy) - organy
Jacek Wota - perkusja
Zespół Kameralistów Filharmonii Dolnośląskiej
Program: R. Helmschrott - Medytacje I, IV, V
18 września 2002, środa, godz. 19 00 kościół garnizonowy
Recital organowy
Joachim Grubich - organy
Program: C. Franck - Chorały E-dur, h-moll, a-moll
L. Vierne - Meditation
- Idyll melancholique
19 września 2002, czwartek, godz. 19.00 kościół garnizonowy
Andrzej Chorosiński - organy
Kazimierz Hilla - dyrygent
Grzegorz Mielimąka - dyrygent
Orkiestra Koncertowa Wojska Polskiego
27 września 2002, piątek, godz. 19.00 sala koncertowa w Jeleniej Górze
28 września 2002, sobota, Centrum Kultury "Muza" w
Lubinie
KONCERT TRZECH POLSKICH TENORÓW
Janusz Powolny - dyrygent
Paweł Skałuba - tenor
Dariusz Stachura - tenor
Adam Zdunikowski - tenor
Orkiestra Filharmonii Dolnośląskiej w Jeleniej Górze
Jadwiga i Tadeusz Kutowie (Jelenia Góra) - prowadzenie
Elżbieta M. Terlega (Lubin) - prowadzenie
Program: Pieśni neapolitańskie, latynoamerykańskie, najpiękniejsze
fragmenty oper i operetek.
W czasach Pana Jezusa kobieta nie mogła stanowić sama o sobie. Zależała najpierw od ojca, ewentualnie brata, a później najczęściej od męża lub syna. Po śmierci głowy rodziny była w trudnej sytuacji, szczególnie gdy nie miała dzieci. Choć prawo nakazywało troskę o nią rodzinie czy instytucjom religijnym, to stan, w którym się znajdowała, narażał ją na nadużycia ze strony innych. Starożytni królowie, aby podkreślić swoją łaskawość wobec poddanych, nosili miano opiekunów wdów, sierot i cudzoziemców, czyli najbardziej bezradnych. Pan Jezus daje wyraz swej troski o wdowy z niebywałą przenikliwością. Wypomina uczonym w Piśmie ich obłudne postępowanie. Pod płaszczykiem troski o samotne po śmierci męża kobiety, używając swojej pozycji religijnej i społecznej, zabiegali oni o dochód dla swojej grupy lub dla siebie. Mieli prawo zarządzać majątkiem wdów i pobierać z tego tytułu prowizję, dodajmy: znaczącą, jeśli wdowa była bogata. Czasem za tę pracę zobowiązywali się do modlitwy, a bywało też tak, że udając religijną troskę, okradali je. Pan Jezus zapowiada za to bardzo surową karę. Zapytajmy wobec tego: czy nasza pobożność nie jest podszyta jakąś wyrachowaną interesownością? Postawa chciwości czy hipokryzji niszczy więź z Bogiem i z ludźmi, a w konsekwencji nas samych. Czy okazywana dobroć nie jest obliczona na wymierne korzyści materialne lub prestiż? Czy powierzone nam pieniądze służą dobrej sprawie czy niegodziwej? Druga część Ewangelii opowiada o tym, co zdarzyło się przy skarbonie świątynnej. Przy ostatniej, trzynastej, wrzucający datek nie musiał podawać kapłanowi intencji, w jakiej to czyni. Bogaci, ofiarując pokaźną kwotę na świątynię, wypełniali obowiązek troski o nią i przy okazji zyskiwali miano hojnych, choć ofiara pochodziła z nadmiaru tego, co posiadali. Pan Jezus obserwuje wdowę, która wrzuca do skarbony dwa pieniążki stanowiące całe jej utrzymanie. Mogła zostawić sobie jedną monetę na chleb. Wrzucając obie, daje wyraz heroicznej wiary, że przecież sam Bóg zatroszczy się o nią, weźmie ją w obronę, nie da jej zginąć. Ona dała najwięcej – dosłownie całe życie, a jej wiara była żarliwa, gorąca. Boża „rachunkowość” patrzy na serce. A jak jest z nami? Czy nie lękamy się zbytnio o jutro? A może nasze troski są przyziemne, nijakie, zbędne, ba – gorszące? Bóg troszczy się o nas, wie, czego nam potrzeba, zanim Go poprosimy. Dba nawet o wróble, lilie i włosy na naszej głowie. Czy przypadkiem nie jest tak, że zbyt kurczowo trzymamy się opłacalności, prognozy zysków i stopy zwrotu z inwestycji? Tymczasem troski trzeba przerzucić na Niego i sprawdzać „inwestycje” pod kątem „odsetek” wypłacanych w wieczności. Zdarzenie z ubogą wdową poprzedza opis męki Jezusa. Ona bezgranicznie zaufała Bogu, oddała całe swoje życie w Jego ręce. Jezus za chwilę pójdzie tą samą drogą! „Wskazując na czyn wdowy, Jezus może zapowiadać swój własny los w najbliższej przyszłości: i On zostanie sam, i On odda wszystko, co ma, całe swoje życie Bogu” (E. Adamiak).
Kościół katolicki wspomina 11 listopada św. Marcina biskupa z Tours, założyciela pierwszych klasztorów w Kościele zachodnim, mnicha, w młodości żołnierza. Św. Marcin przedstawiany jest w ikonografii jako rycerz oddający pół płaszcza żebrakowi. Jest pierwszym świętym Kościoła zachodniego spoza grona męczenników. Dla potomnych stał się „ikoną miłości bliźniego”, jak go określił Benedykt XVI.
Biskup Marcin z Tours (316-397) jest „świętym niepodzielonego chrześcijaństwa”, czczonym również przez Kościół ewangelicki, prawosławny i anglikański. Marcin jest świętym, jakiego potrzebuje współczesna Europa i takim, który w sposób szczególny podoba się papieżowi Franciszkowi: chrześcijaninem, który w decydującej chwili życia poszedł „na peryferie”. Jest symbolem pokoju, starań o większą solidarność, o zwrócenie większej uwagi na grupy z marginesu: żebraków, osób wykluczonych oraz odmawiających walki z bronią u nogi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
