Reklama

Kościół

Beatyfikacja męczenniczek, Lednica, proces synodalny - bogaty rok wydarzeń w Kościele w Polsce

Beatyfikacja urszulanek zamordowanych przez czerwonoarmistów, spotkanie młodych nad Lednicą, ważne jubileusze misyjne, ogólnopolskie dziękczynienia za beatyfikację kard. Wyszyńskiego i Matki Czackiej - to niektóre spośród wielu wydarzeń w Kościele w Polsce bieżącym roku. Ponadto polscy katolicy będą angażować się w wydarzenia ogólnoświatowe, jak proces synodalny poświęcony synodalności Kościoła oraz Światowe Spotkanie Rodzin w Watykanie.

[ TEMATY ]

Kościół

Polska

Polska

wydarzenia

kalendarium

Karol Porwich/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

17 stycznia już po raz 25. obchodzony będzie Dzień Judaizmu Kościele katolickim w Polsce. Centralne obchody, których hasłem są słowa “Moje myśli nie są myślami waszymi” zaczerpnięte z Księgi Izajasza (Iz 55,8), odbędą się tym razem w Poznaniu. W programie znalazły się m.in.: modlitwa chrześcijan i Żydów przy symbolicznym grobie rabina Akivy Egera, wspólne nabożeństwo biblijne oraz podsumowanie 25-letniej historii Dnia Judaizmu. Ponadto nastąpi wręczenie Nagrody “Menora Dialogu”, którą przyznaje Stowarzyszenie Coexist i Fundację Signum “Za zbliżanie ludzi, kultur, religii i narodów”. Tegorocznym laureatem jest prof. Jan Grosfeld.

Reklama

W dniach 18-25 stycznia obchodzony będzie Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan.

Podziel się cytatem

W tym roku wydarzeniu towarzyszą słowa z Ewangelii św. Mateusza: „Zobaczyliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie i przyszliśmy oddać Mu pokłon” (Mt, 2,2). Choć w wymiarze ograniczonym z powodu pandemii, także w tym roku wierni różnych wyznań spotkają się na ekumenicznych nabożeństwach i wysłuchają homilii przedstawicieli innych Kościołów. W Polsce centralne nabożeństwo ekumeniczne odbędzie się w prawosławnej katedrze św. Marii Magdaleny w Warszawie w niedzielę 23 stycznia. Tegoroczne materiały na Tydzień Modlitw przygotowała Rada Kościołów Bliskiego Wschodu.

23 stycznia Kościół w Polsce włączy się w obchody Niedzieli Słowa Bożego, którą Franciszek ogłosił w 2019, w 1600. rocznicę śmierci św. Hieronima, który przetłumaczył Pismo święte z greki na łacinę. Zgodnie z wolą papieża, inicjatywa obchodzona w III niedzielę okresu zwykłego ma służyć temu, „aby w Ludzie Bożym wzrosła religijna i bliska znajomość Pisma Świętego”.

26 stycznia, pod hasłem “Chrześcijanie i muzułmanie świadkami nadziei”, obchodzony będzie XXII Dzień Islamu w Kościele katolickim w Polsce. Podczas obchodów centralnych przedstawiciele obydwu religii czytać będą fragmenty Biblii i Koranu odnoszące się do motta tegorocznego spotkania. Organizatorem wydarzenia jest Komitet ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi Konferencji Episkopatu Polski.

Reklama

W 2022 r. przypadają ważne rocznice związane z działalnością misyjną Kościoła, w związku z czym także w Polsce zaplanowano szereg wydarzeń. Pierwszym z nich będzie sympozjum „400 lat Kongregacji Ewangelizacji Narodów” i spotkanie Stowarzyszenia Misjologów Polskich połączone z Radą Krajową Papieskich Dzieł Misyjnych. Odbędzie się ono w dniach 6-9 lutego w Borzęcinie pod Warszawą. Z kolei w dniach 3-4 czerwca odbędzie się Ogólnopolska Pielgrzymka Żywego Różańca na Jasną Górę połączona z II Ogólnopolskim Kongresem Różańcowym. Będzie to czas świętowania 200-lecia powstania Dzieła Rozkrzewiania Wiary. Misyjny charakter będzie miało też tegoroczne Spotkanie Młodych nad Lednicą, podczas którego zaplanowano m.in. spotkania z misjonarzami i posłanie wolontariuszy misyjnych. 17 września na kampusie UKSW (Dewajtis) zorganizowany zostanie Misyjny Synod Dzieci. Będzie to czas świętowania uznania za papieskie Dzieła Misyjnego Dzieci. Ponadto 22 maja w Lyonie we Francji odbędzie się beatyfikacja służebnicy Bożej Pauliny Jaricot, założycielki Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary.

Od 27 lutego do 5 marca obchodzony będzie 55. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu. W ub. roku Zespół Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych alarmował, że “choroba alkoholizmu powoli, ale systematycznie wyniszcza nasz narodowy organizm”. W 2020 r. Polacy wydali na alkohol prawie 40 mld zł.

4 marca, w pierwszy piątek Wielkiego Postu, obchodzony będzie Dzień modlitwy wynagradzającej i postu za grzechy wykorzystania seksualnego osób małoletnich. Ustanowienie takiego dnia przez polski episkopat (jesienią 2016 r.) nastąpiło w odpowiedzi na apel papieża Franciszka do krajowych konferencji biskupich z 30 czerwca 2015 r.

13 marca przypada Dzień modlitwy, postu i solidarności z misjonarzami. Tego dnia odbędzie się Ogólnopolska zbiórka pieniężna do puszek na pomoc polskim misjonarkom i misjonarzom (Dzieło Pomocy Ad Gentes).

Podziel się cytatem

14 kwietnia po raz czwarty obchodzone będzie Święto Chrztu Polski, ustanowione przez Sejm RP. Ma ono skłaniać Polaków do manifestowania patriotyzmu i podejmowania działań na rzecz dobra wspólnego. Przypomina też, że chrzest był elementem, od którego zaczęła się historia Polski i jej chrześcijańskie dziedzictwo.

2022-01-10 18:49

Ocena: +4 -2

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ewa Kowalewska: Wczoraj Irlandia – dzisiaj Polska!

[ TEMATY ]

Polska

Polska

seksedukacja

nadużycia seksualne

Graziako

Ostatnie wydarzenia w Polsce mogą i powinny budzić nasz największy niepokój. Agresywne konfrontacje, dezinformacja, manipulacje faktami, dezintegrujące społeczeństwo akcje – wszyscy to odczuwamy. Można wyróżnić zasadnicze dwie linie tego ataku. Pierwsza dotyczy naszych dzieci, druga naszych duszpasterzy.

Zaledwie 20 lat temu Irlandia była krajem jednoznacznie katolickim. W niedzielnej Mszy uczestniczyło ok. 90% obywateli. W 1983 roku społeczeństwo poparło w referendum poprawkę do konstytucji, zapewniającą prawo do życia dla każdego poczętego dziecka i było z tego bardzo dumne. Większość za wielką wartość uznawała liczną, katolicką rodzinę, opartą na małżeństwie mężczyzny i kobiety, która przekazuje wiarę i tradycję swoim dzieciom.
CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny
W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne. Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej. Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia. Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie. Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy. Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską. Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej". Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała! Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła. Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża. Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.
CZYTAJ DALEJ

Kard. Reina: co będzie z procesami reform zapoczątkowanymi przez papieża Franciszka?

2025-04-28 19:43

[ TEMATY ]

Watykan

Bazylika św. Piotra

pixabay.com

Co będzie z procesami reform zapoczątkowanymi przez papieża Franciszka? - pytał kard. Baldassare Reina w homilii w czasie Mszy św., jaką odprawił wraz z innymi kardynałami i duchowieństwem Rzymu w bazylice św. Piotra w Watykanie. Była to trzecia Eucharystia w intencji zmarłego papieża Franciszka w ramach Novemdiales - dziewięciodniowego okresu żałoby. Szczególnie zaproszeni byli na nią wierni diecezji rzymskiej, której papież jest biskupem.

Rzym opłakuje swojego biskupa, narodem, razem z innymi stoi w kolejce, by płakać i modlić się, jak owce bez pasterza, mówił wikariusz generalny diecezji rzymskiej. Wskazał, że w dzisiejszych czasach, „gdy świat płonie, a niewielu ma odwagę głosić Ewangelię, tłumacząc ją na wizję możliwej i realnej przyszłości, ludzkość wygląda jak owce bez pasterza”.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję