Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Drodzy bracia i siostry w Chrystusie!

Dziś szesnasty dzień tej straszliwej wojny. W tym dniu, 11 marca 2022 roku, Ukraina trwa, Ukraina walczy, Ukraina leczy rany wojny, ratuje, obejmuje swoje dzieci, które cierpią.

Naprawdę wydaje się, że ta wojna staje się wojną głównie przeciwko cywilnej, bezbronnej ludności. Nawet według oficjalnych statystyk, w tych dniach zginęło więcej wśród osób cywilnych - kobiet i dzieci - niż wśród wojskowych. Opłakujemy dzieci ukraińskie, które stały się niewinnymi ofiarami tej wojny.

Ukraina daje też świadectwo przed całym światem o naszym niezłomnym duchu, o naszej niezłomnej woli budowania wolnego, demokratycznego, niepodległego państwa.

Zadziwiamy cały świat naszą siłą, która umożliwia nam wiarę w zwycięstwo.

Ogromna większość mieszkańców Ukrainie wierzy, że Ukraina zwycięży. I ta wiara, wiara w Boga, i wiara w moc prawdy i dobra pomaga nam iść naprzód.

Rozmawiając z naszymi żołnierzami, o których dzisiaj szczególnie się martwimy, ciągle słyszę tylko jedną prośbę: „Módlcie się za nas!”. Tę prośbę ukraińskiego wojska, w którego rękach leży los Ukrainy, chcę przekazać wszystkim, którzy mnie słuchają. Módlcie się! Módlcie się za naszą ukraińską armię, która dziś broni pokoju na Ukrainie, w Europie i na świecie.

W tych dniach, rozmawiając z wieloma ludźmi, z uchodźcami, kobietami i dziećmi, w ich oczach widzę pragnienie powrotu do domu. Mówią mi tak: „Chcemy powrócić do domu! Chcemy odbudować nasze domy! Nie chcemy porzucać naszej ojczystej ziemi!”.

I choć dziś ponad dwa miliony osób opuściło Ukrainę, dzieci Ukrainy chcą żyć na własnej, pokojowej ziemi.

Dlatego dzisiaj ogarniamy naszą chrześcijańską miłością wszystkich, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów. Modlimy się za tych, których miasta zostały całkowicie oblężone.

W tych dniach powiedziano mi o sytuacji w mieście Sławutycz, które znajduje się tuż obok strefy czarnobylskiej. W tym rejonie nie ma elektryczności. Istnieje wielkie niebezpieczeństwo rozprzestrzenienia się nowych fal radioaktywnych z reaktora w Czarnobylu. Ale nasz ksiądz i jego żona, całkowicie oblężeni, pozostali tam ze swoimi ludźmi.

Dziś wzywam wszystkich mieszkańców Ukrainy, wszystkich obywateli Ukrainy: gdziekolwiek jesteście, umacniajcie swój kraj!

Nasza armia walczy, ale my, jako obywatele Ukrainy, powinniśmy umacniać nasze struktury państwowe na tyle, na ile jest to dla nas możliwe.

Nauczyciele powinni rozpocząć lekcje. Mieszkańcy wsi muszą zacząć przygotowywać się do sezonu siewnego. My wszyscy, obywatele, mamy wypełniać polecenia cywilnej administracji wojskowej.

Ukraina musi pracować i żyć, aby przetrwać tę wojnę.

Każda osoba ma swój front. Każda osoba ma swój punkt kontrolny. Musimy razem, jako zjednoczony naród, troszczyć się o godność życia ludzkiego i wspólne dobro naszych obywateli, umacniając instytucje państwowe.

Pragnę dziś serdecznie podziękować tym wszystkim, którzy na płaszczyźnie międzynarodowej i międzyreligijnej czynią wszystko, aby powstrzymać wojnę.

Dziękuję braciom prawosławnym, zwłaszcza w Niemczech i w Europie Zachodniej, Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu za granicą, który stara się służyć uchodźcom i apeluje do hierarchii cerkiewnej w Rosji o konieczność natychmiastowego zakończenia wojny.

Dziękuję Światowej Radzie Kościołów, która robi wszystko, aby powstrzymać tę wojnę.

Dziękuję katolikom i protestantom z Francji, którzy ze szczególnym apelem starają się uczynić wszystko, aby powstrzymać przelewanie krwi na naszej ziemi.

Módlmy się za Ukrainę! Bądźmy jej głosem w świecie! Niech miłosierny Pan pomoże położyć kres temu szaleństwu!

Boże, Wielki i Wszechmogący, chroń naszą Ukrainę!