Z Polski

Odwołana konferencja

Czy jeszcze mamy wolność słowa?

Reklama

Władze Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie odwołały konferencję „Homoseksualizm z naukowego i religijnego punktu widzenia”. Prorektor uczelni prof. Marek Kowalski tłumaczył, że to ze względu na troskę o wizerunek uczelni. Jej władze zareagowały na artykuł w „Gazecie Wyborczej”, która skrytykowała mającego na niej wystąpić amerykańskiego psychologa dr. Paula Camerona.
Sprawa wywołała burzę i dyskusję o wolności słowa. W jej kontekście przypomina się niedawna sytuacja w Niemczech, gdzie środowiska gejowskie podjęły akcję w celu wykluczenia spośród prelegentów konferencji naukowej organizowanej na uniwersytecie w Magdeburgu dwóch psychoterapeutów przyznających się do chrześcijaństwa. Tam z protestem wystąpiło 600 osobistości życia publicznego, oskarżając gejowskie lobby o totalitarne skłonności.
Amerykański naukowiec Paul Cameron, który wzbudził taką niechęć środowiska „Gazety Wyborczej”, jest znanym za Oceanem krytykiem zachowań homoseksualnych. W wywiadzie dla „Rzeczpospolitej” dr Cameron tłumaczył, że przybył do Polski, aby „powstrzymać przed popełnieniem tego samego błędu, jaki zrobiły USA i Europa Zachodnia w sprawie homoseksualizmu”. Wyraził też smutek z powodu odwołanej konferencji. - To bardzo smutne, że stało się to w kraju, który jako pierwszy w Europie zagwarantował w konstytucji wolność słowa - wyznał.
Spotkanie z Paulem Cameronem zaplanowano na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim - powiadomiła Beata Górka, rzeczniczka KUL-u. Organizatorami konferencji z amerykańskim badaczem homoseksualizmu są studenci KUL-u z Akademickiego Klubu Myśli Społeczno-Politycznej Vade Mecum.

Oświadczenie

Przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w sprawie obchodów rocznicy 4 czerwca

Oświadczam, że ze strony NSZZ „Solidarność” nigdy nie istniało i nie istnieje zagrożenie dla powagi planowanych w dniu 4 czerwca br. obchodów, o których dowiadujemy się z mediów, i na które nie jesteśmy zaproszeni.
Władze państwowe podczas partyjnej imprezy w Pałacu Kultury 29 kwietnia br. w Warszawie decydując się na niedopuszczalny pokaz siły, skrzywdziły polskich pracowników i dzisiaj lękają się ludzkiego gniewu. W imię ideałów, z których zrodziła się wolna Polska, i do których wszyscy chcemy się odwoływać, apeluję o okazanie szacunku polskim robotnikom i zaprzestanie prowadzonej kampanii insynuacji.
W obliczu narastających zagrożeń skutkami kryzysu gospodarczego prowadzenie dialogu za pośrednictwem mediów stanowi zagrożenie dla pokoju społecznego. Władza ma obowiązek okazywać szacunek obywatelom.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Janusz Śniadek, Przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”

Gdańsk, 7 maja 2009 r.

Kopalnia w Bochni

Podziemna Droga Krzyżowa

W najstarszej polskiej kopalni soli w Bochni powstała pierwsza stacja Drogi Krzyżowej. Stacja w części centralnej ukazuje spotkanie Jezusa z Matką, w części bocznej umieszczono kaplicę Maryjną, w której znajdują się wizerunki z objawień maryjnych z całego świata. Można zobaczyć m.in. Matkę Bożą Ostrobramską, z La Salette oraz Matkę Bożą Bocheńską. Łącznie kaplicę wypełniło ok. 400 rzeźb, płaskorzeźb i figur. Wszystkie elementy wykonano w podkrakowskiej pracowni plastycznej Andrzeja Kołaczyńskiego.
Oprócz kaplicy Maryjnej powstaną także m.in. kaplica papieska, górnicza i ekumeniczna. Całość przedsięwzięcia ma kosztować ok. 2,5 mln zł. Powstanie pierwszej stacji kosztowało ok. 200 tys. zł. Pieniądze na ten cel przekazała rodzina z powiatu bocheńskiego. Jako następna w kolejności ma powstać stacja II.
Droga będzie liczyć ok. 12 km. Jej przejście zajmie wiernym i turystom 2,5 godziny. Każda ze stacji składać się będzie z dwóch części: sakralnej oraz uzupełniającej, przedstawiającej dzieje narodu polskiego, historię górnictwa i polskich świętych. Wszystkie rzeźby zostaną wykonane z soli, drewna i skał.

Pamięć o wyjątkowym dziennikarzu

Msza św. w rocznicę śmierci red. Waldemara Milewicza

W piątą rocznicę śmierci red. Waldemara Milewicza biskup polowy Wojska Polskiego Tadeusz Płoski odprawił 7 maja Mszę św. w katedrze polowej w Warszawie. W Eucharystii uczestniczyła rodzina, przyjaciele i młodzież z warszawskiego 125. Liceum Ogólnokształcącego, noszącego imię tragicznie zmarłego dziennikarza TVP, korespondenta wojennego, który relacjonował wydarzenia z terenów konfliktów zbrojnych oraz wielkich katastrof. Zrealizował reportaże m.in. z Bośni, Czeczenii, Kosowa, Abchazji, Rwandy, Kambodży, Somalii, Etiopii, Rumunii, Turcji i Hiszpanii.

Krótko

Premier Donald Tusk przeniósł rocznicowe obchody 4 czerwca z Gdańska do Krakowa. Premiera wystraszyły zapowiadane manifestacje związkowców, którzy chcieli protestować przeciw likwidacji polskiego przemysłu stoczniowego. Mówi się też, że powodem są bliskie wybory do Parlamentu Europejskiego, a obrazki z manifestacji mogłyby wpłynąć na ich wynik.

Anna Fotyga nie będzie ambasadorem przy ONZ. Prezydent Lech Kaczyński, nie chcąc konfliktu z rządem, podpisał listy uwierzytelniające dla pięciu innych ambasadorów.

Sejm wprowadził do konstytucji zapis zakazujący kandydowania do parlamentu osobom skazanym prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego.

Pisemne matury już za nami. Przy okazji dużo dyskutowano nad sensem egzaminu, który nie daje szansy na własną, twórczą inicjatywę.

Pomysł bojkotu TVP 3 maja, zainicjowany przez niektórych twórców na łamach „Gazety Wyborczej”, spalił na panewce. „Jedynka” i „Dwójka” były w tym dniu najchętniej oglądanymi stacjami.

Wydawało się, że będzie kolejny konflikt na linii prezydent - premier. Nie było, bo Lech Kaczyński zrezygnował z wyjazdu do Pragi na szczyt UE w sprawie Partnerstwa Wschodniego.

Polska Lewica, partia Leszka Millera, może przestać istnieć. Powód - brak sprawozdania finansowego za 2008 r. PKW skieruje do sądu wniosek o skreślenie z ewidencji.

W służbach specjalnych poważna sprawa. Zniknął bez wieści jeden z szyfrantów wywiadu wojskowego. Miał dostęp do najbardziej strzeżonych informacji. Śledczy zakładają kilka wersji, wśród nich taką, że mógł zostać zwerbowany przez wrogie służby. Gdyby okazała się ona prawdziwa, w niebezpieczeństwie znaleźliby się agenci wywiadu wojskowego. Bierze się też pod uwagę względy osobiste.

Radosław Sikorski przebywał z wizytą w Moskwie. Przez 15 minut rozmawiał ze swoim rosyjskim odpowiednikiem Siergiejem Ławrowem. Wyjątkowo krótka rozmowa nie przyniosła żadnych konkretów.

W Polsce odkryto pierwszy przypadek świńskiej grypy. Przywiozła ją z USA 58-letnia mieszkanka Podkarpackiego. Kobieta została hospitalizowana w szpitalu powiatowym w Mielcu.

Dokładnie 804 polskich misjonarzy przeszło w ciągu ćwierćwiecza przez Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie. W dniach 5-6 maja byli oraz obecni pracownicy, studenci i absolwenci Centrum świętowali jubileusz 25-lecia istnienia placówki.

Drodzy bracia i siostry, W ostatnich katechezach widzieliśmy, jak czytanie i rozważanie Pisma Świętego w modlitwie osobistej i wspólnotowej otwierają na słuchanie Boga, który do nas mówi i rozbudzają światło, aby zrozumieć teraźniejszość. Dzisiaj chciałbym mówić o świadectwie i modlitwie pierwszego męczennika Kościoła, św. Szczepana, jednego z siedmiu wybranych do posługi miłości względem potrzebujących. W chwili jego męczeństwa, opowiedzianej w Dziejach Apostolskich, ujawnia się po raz kolejny owocny związek między Słowem Bożym a modlitwą. Szczepan został doprowadzony przed trybunał, przed Sanhedryn, gdzie oskarżono go, iż mówił, że „Jezus Nazarejczyk zburzy...[świątynię] i pozmienia zwyczaje, które nam Mojżesz przekazał” (Dz 6, 14). Jezus podczas swego życia publicznego rzeczywiście zapowiadał zniszczenie świątyni Jerozolimskiej: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo” (J 2,19). Jednakże, jak zauważył św. Jan Ewangelista, „On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus” (J, 21-22). Mowa Szczepana przed trybunałem, najdłuższa w Dziejach Apostolskich, rozwija się właśnie na bazie tego proroctwa Jezusa, który jako nowa świątynia inauguruje nowy kult i zastępuje ofiary starożytne ofiarą składaną z samego siebie na krzyżu. Szczepan pragnie ukazać, jak bardzo bezpodstawne jest skierowane przeciw niemu oskarżenie, jakoby obalał Prawo Mojżesza i wyjaśnia swoją wizję historii zbawienia, przymierza między Bogiem a człowiekiem. Odczytuje w ten sposób na nowo cały opis biblijny, itinerarium zawarte w Piśmie Świętym, aby ukazać, że prowadzi ono do „miejsca” ostatecznej obecności Boga, jakim jest Jezus Chrystus, a zwłaszcza Jego męka, śmierć i Zmartwychwstanie. W tej perspektywie Szczepan odczytuje też swoje bycie uczniem Jezusa, naśladując Go aż do męczeństwa. Rozważanie Pisma Świętego pozwala mu w ten sposób zrozumieć jego misję, jego życie, chwilę obecną. Prowadzi go w tym światło Ducha Świętego, jego osobista, głęboka relacja z Panem, tak bardzo, że członkowie Sanhedrynu zobaczyli jego twarz „podobną do oblicza anioła” (Dz 6, 15). Taki znak Bożej pomocy, przypomina promieniejące oblicze Mojżesza, gdy zstępował z góry Synaj po spotkaniu z Bogiem (por. Wj 34,29-35; 2 Kor 3,7-8). W swojej mowie Szczepan wychodzi od powołania Abrahama, pielgrzyma do ziemi wskazanej przez Boga, którą posiadał jedynie na poziomie obietnicy. Następnie przechodzi do Józefa, sprzedanego przez braci, którego jednak Bóg wspierał i uwolnił, aby dojść do Mojżesza, który staje się narzędziem Boga, aby wyzwolić swój naród, ale napotyka również wielokrotnie odrzucenie swego własnego ludu. W tych wydarzeniach, opisywanych przez Pismo Święte, w które Szczepan jest, jak się okazuje religijnie zasłuchany, zawsze ujawnia się Bóg, który niestrudzenie wychodzi człowiekowi naprzeciw, pomimo, że często napotyka uparty sprzeciw, i to zarówno w przeszłości, w chwili obecnej jak i w przyszłości. W tym wszystkim widzi on zapowiedź sprawy samego Jezusa, Syna Bożego, który stał się ciałem, który - tak jak starożytni Ojcowie - napotyka przeszkody, odrzucenie, śmierć. Szczepan odwołuje się zatem do Jozuego, Dawida i Salomona, powiązanych z budową świątyni Jerozolimskiej i kończy słowami proroka Izajasza (66, 1-2): „Niebiosa są moim tronem, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Jakiż to dom możecie Mi wystawić i jakież miejsce dać Mi na mieszkanie? Przecież moja ręka to wszystko uczyniła” (Dz 7,49-50). W swoim rozważaniu na temat działania Boga w historii zbawienia, zwracając szczególną uwagę na odwieczną pokusę odrzucenia Boga i Jego działania, stwierdza on, że Jezus jest Sprawiedliwym zapowiadanym przez proroków; w Nim sam Bóg stał się obecny w sposób wyjątkowy i ostateczny: Jezus jest „miejscem” prawdziwego kultu. Szczepan przez pewien czas nie zaprzecza, że świątynia jest ważna, ale podkreśla, że „Najwyższy jednak nie mieszka w dziełach rąk ludzkich” (Dz 7, 48). Nową, prawdziwą świątynią, w której mieszka Bóg jest Jego Syn, który przyjął ludzkie ciało. To człowieczeństwo Chrystusa, Zmartwychwstałego gromadzi ludy i łączy je w sakramencie Jego Ciała i Krwi. Wyrażenie dotyczące świątyni „nie zbudowanej ludzkimi rękami” znajdujemy także w teologii świętego Pawła i Liście do Hebrajczyków: ciało Jezusa, które przyjął On, aby ofiarować siebie samego jako żertwę ofiarną na zadośćuczynienie za grzechy, jest nową świątynią Boga, miejscem obecności Boga żywego. W Nim Bóg jest człowiekiem, Bóg i świat kontaktują się ze sobą: Jezus bierze na siebie cały grzech ludzkości, aby go wnieść w miłość Boga i aby „spalić” go w tej miłości. Zbliżenie się do krzyża, wejście w komunię z Chrystusem oznacza wejście w to przekształcenie, wejście w kontakt z Bogiem, wejście do prawdziwej świątyni. Życie i mowa Szczepana nieoczekiwanie zostają przerwane wraz z ukamienowaniem, ale właśnie jego męczeństwo jest wypełnieniem jego życia i orędzia: staje się on jedno z Chrystusem. W ten sposób jego rozważanie odnośnie do działania Boga w historii, na temat Słowa Bożego, które w Jezusie znalazło swoje całkowite wypełnienie, staje się uczestnictwem w modlitwie Pana Jezusa na krzyżu. Rzeczywiście woła on przed śmiercią: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” (Dz 7, 59), przyswajając sobie słowa Psalmu 31,6 i powtarzając ostatnią wypowiedź Jezusa na Kalwarii: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,46); i wreszcie, tak jak Jezus zawołał donośnym głosem wobec tych, którzy go kamienowali: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!” (Dz 7, 60). Zauważamy, że chociaż z jednej strony modlitwa Szczepana podejmuje modlitwę Jezusa, to jest ona skierowana do kogo innego, gdyż jest ona skierowana do samego Pana, to znaczy do Jezusa, którego uwielbionego kontempluje po prawicy Ojca: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (w. 56). Drodzy bracia i siostry, świadectwo św. Szczepana daje nam pewne wskazania dla naszej modlitwy i życia. Możemy się pytać: skąd ten pierwszy chrześcijański męczennik czerpał siłę do stawiania czoła swoim prześladowcom i aby dojść do daru z siebie samego? Odpowiedź jest prosta: ze swej relacji z Bogiem, ze swej komunii z Chrystusem, z rozważania Jego historii zbawienia, dostrzegania działania Boga, które swój szczyt osiągnęło w Jezusie Chrystusie. Także nasza modlitwa musi się karmić słuchaniem Słowa Bożego w komunii z Jezusem i Jego Kościołem. Drugi element to ten, że św. Szczepan widzi w dziejach relacji miłości między Bogiem a człowiekiem zapowiedź postaci i misji Jezusa. On - Syn Boży - jest świątynią „nie zbudowaną ludzkimi rękami”, w której obecność Boga stała się tak bliska, że weszła w nasze ludzkie ciało, aby nas doprowadzić do Boga, aby otworzyć nam bramy nieba. Tak więc nasza modlitwa powinna być kontemplacją Jezusa siedzącego po prawicy Boga, Jezusa jako Pana naszego, mojego codziennego życia. W Nim, pod przewodnictwem Ducha Świętego, możemy także i my zwrócić się do Boga, nawiązać realny kontakt z Bogiem, z zaufaniem i zawierzeniem dzieci, które zwracają się do Ojca, który je nieskończenie kocha. Dziękuję. tlum. st (KAI) / Watykan