Różaniec – forma modlitwy znana każdemu. Jedna z najpopularniejszych w Kościele. Z jednej strony w świadomości ludzi funkcjonuje jako modlitwa o niezwykłej mocy wstawienniczej, z drugiej – jako trudna, wymagająca, do której trzeba się przekonać, niejako dojrzeć.

Niewątpliwie musi być coś niezwykłego w różańcu. Matka Boża niejednokrotnie w objawieniach prosi, a nawet wzywa do odmawiania tej modlitwy. Wielu świętych czy kluczowych postaci Kościoła praktykowało tę formę zwracania się do Boga. Różaniec był i jest cichym towarzyszem ich życia. Ta szczególna modlitwa zmienia świat i życie ludzi. Niesie ukojenie, uzdrowienie, pocieszenie, daje siłę, by przejść przez ciemną dolinę. Warto się do niej przekonać i podjąć ją. Kiedy ona sama nie przekonuje, można zaufać tym, którzy z różańcem się nie rozstawali, popatrzeć na ich życie, na to, jakie owoce wydali. Ich świadectwa zachęcają, inspirują do podjęcia tego wyzwania. Prosząc o wstawiennictwo Maryję poprzez różaniec, możemy uzyskać wiele łask. Przykładem są objawienia w Fatimie. W czasie jednego ze spotkań z Matką Bożą dzieci błagały Ją w wielu intencjach, które ludzie im przekazywali. Jedyna odpowiedź Maryi brzmiała: „Odmawiajcie różaniec”. Ta forma modlitwy jest szczególnie bliska Jej sercu. Różaniec wydaje się być dobrą „inwestycją duchową”. Świadectwa o sile różańca mówią same za siebie. historia zna liczne przykłady sprawczej mocy tej modlitwy. Tych wydarzeń nie sposób wytłumaczyć racjonalnie. W XVI wieku, gdy Europie zagrażał najazd turecki, ówczesny papież św. Pius V zachęcał cały świat katolicki do odmawiania różańca. W czasie bitwy pod Lepanto Turcy, mimo licznej przewagi, zostali w sposób cudowny pokonani. Poprzez różaniec dokonała się w 1986 roku pokojowa rewolucja na Filipinach, która obaliła dyktaturę Ferdynanda Marcosa. Dwa miliony osób wyszło wówczas na ulice z różańcem w rękach. Walczyli, odmawiając tę modlitwę. Dzięki temu dokonał się cud wyzwolenia bez przelewu krwi. Wspomniane wyżej wydarzenia korespondują ze słowami papieża Piusa XII: „Nie wahamy się jeszcze raz publicznie potwierdzić, że pokładamy wielką ufność w świętym różańcu jako środku na uzdrowienie zła, które trapi nasze czasy. Nie siłą, nie bronią, nie ludzką mocą, lecz przez Bożą pomoc uproszoną tą modlitwą Kościół, jak Dawid ze swoją procą, będzie mógł wyjść naprzeciw swojego odwiecznego wroga (…)”. Wielu świętych odkryło moc różańca. Ich życie jest potwierdzeniem, że poprzez tę modlitwę można wyprosić wiele łask. Wiedzieli, że jedno dobrze powiedziane Zdrowaś Maryjo wstrząsa całym piekłem. Święty Dominik, trzymając różaniec w ręku, walczył przeciwko sekcie albigensów. Podaje się, że w samej Lombardii nawrócił ich ponad sto tysięcy. Ponadto czynił cuda i uzdrawiał. A wszystko to działo się poprzez ręce Matki Bożej, bowiem korzystał z najskuteczniejszej broni, jaką jest różaniec.

Wielkim świętym, który nie rozstawał się z różańcem, był Ojciec Pio. Nieustannie go odmawiał. Modlił się nim wszędzie: w celi, na korytarzu, w dzień i w nocy. Wielokrotnie powtarzał: „Zawsze odmawiajcie różaniec”. Doskonale to pokazuje jedno z wydarzeń z jego życia. Ojciec Pio miał zwyczaj po porannej Mszy Świętej spowiadać. Zaczynał od kobiet. Pewnego dnia, gdy do konfesjonału podeszła Lucia Pannelli, zapytał ją, ile różańców dziś odmówiła. Odpowiedziała, że pełne dwa. Na to spowiednik odrzekł: „Ja ich już odmówiłem siedem”. Różaniec był modlitwą Ojca Pio. W pamięci ludzi pozostał jako mnich z różańcem w ręku. Jego życie jest potwierdzeniem słów, że ta modlitwa do Maryi zawsze przynosi triumf nad wszystkim i nad wszystkimi. Nauczał on, że poprzez tę modlitwę wszelkie zamiary szatana są udaremniane. Różańcem możemy go pokonać – zawsze. Zachęcał, by nieustannie odmawiać modlitwę różańcową, nawet podczas zwykłych codziennych czynności jak mycie naczyń. Jest to niezmiernie ważne, bo szatan nie ma wtedy możliwości działania w myślach, a człowiek pozostaje wolny i spokojny. To broń, z którą nigdy nie powinniśmy się rozstawać. Ojciec Pio świadczył, że zawsze może liczyć na pomoc Matki Bożej, zawsze przychodziła mu Ona z pomocą. Nie bez przyczyny potocznie miejscowość San Giovanni Rotondo nazywana jest „cytadelą różańca”.

Postanowiliśmy przypomnieć o sile i mocy różańca, patrząc na Ojca Pio. Niech świadectwo jego życia inspiruje, a rozważania różańcowe będą pomocą w czasie modlitwy. Siostra Łucja z Fatimy mawiała: „Różaniec jest najpotężniejszą bronią, jaką możemy się bronić na polu walki”. Znamy siłę tej broni. Nie pozostaje nam nic, jak tylko wziąć ją do ręki i walczyć…

FRAGMENT KSIĄŻKI "Różaniec. Duchowa broń Ojca Pio" DO KUPIENIA W INTERNETOWEJ KSIĘGARNI!

TAJEMNICE RADOSNE

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Myśl św. Ojca Pio

„Synu, nie wiesz, co nam daje posłuszeństwo. Posłuchaj: oto dzięki jednemu, tylko jednemu «tak» – «Niech mi się stanie według twego słowa», Maryja stała się Matką Najwyższego, uznając się za Jego służebnicę, ale zachowując cnotę dziewictwa, tak cenną w Jej oczach i Boga. Z pomocą owego «tak», wyrażonego przez Najświętszą Maryję Pannę, świat został zbawiony, a ludzkość odkupiona. My również spełniajmy wolę Boga i zawsze mówmy Panu «tak»” (PSI, s. 32).

Pytania do rachunku sumienia

W jakich sytuacjach podejmujemy decyzje bez Boga? Do jakich sfer naszego życia nie chcemy Go wpuścić? Jak często, znając słowa zapisane na kartach Pisma Świętego i nauczanie Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, postępujemy, jakby Bóg nie istniał? Czy powiedzenie Bogu „tak” przychodzi nam z trudnością?

Modlitwa

Miłosierny Boże, Ty zawsze chcesz dobra dla każdego człowieka. Dobra największego, dobra, którego nieraz nie pojmujemy. Dobra, które choć często jest zakryte przed naszymi oczami, jest prawdziwe i wynikające z Twojej nieskończonej miłości. Prosimy Cię, daj nam wiarę i posłuszeństwo Maryi, abyśmy swoje „tak” dla Ciebie umieli powiedzieć nie tylko wtedy, gdy jest to łatwe, ale także wtedy, gdy jest wymagające.

Ojcze nasz…

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Myśl św. Ojca Pio

„Przerażają mnie, moja Siostro, szkody, jakie czyni brak lektury Pisma Świętego. Święty Bernard mówi o czterech stopniach lub środkach, dzięki którym kroczy się do Boga i rozwija w doskonałości. Pisze, że są to: czytanie i medytacja, modlitwa i kontemplacja. Na potwierdzenie tego przytacza słowa Boskiego Nauczyciela: «Szukajcie, a znajdziecie. Pukajcie, a otworzą wam». Odnosząc to do czterech środków czy stopni doskonałości, twierdzi, że poprzez czytanie Pisma Świętego oraz innych świętych i pobożnych książek szuka się Boga. Znajduje się Go poprzez medytację. Dzięki modlitwie puka się do Jego serca, a dzięki kontemplacji wchodzi się do teatru Bożego piękna. Wszystko stoi otworem przed oczyma naszego umysłu dzięki czytaniu, medytacji i modlitwie” (List św. o. Pio do Raffaeliny Cerase, 28 lipca 1914 roku).

Pytania do rachunku sumienia

Jak często sięgamy po lekturę Pisma Świętego? Czym dla nas jest słowo Boga? Czy je znamy, czy je rozważamy? W jakich sytuacjach wskazówki zawarte w Piśmie Świętym są przez nas wykorzystywane i stają się rzeczywistym drogowskazem podczas podejmowania konkretnych decyzji? Czy ze skupieniem słuchamy słów Pisma Świętego podczas Mszy Świętej?

Modlitwa

Miłosierny Boże, Ty wciąż przemawiasz do nas. Tak jak kiedyś mówiłeś do Narodu Wybranego przez swoich proroków, jak przemówiłeś do nas w Twoim Synu, Jezusie Chrystusie, tak i dzisiaj przekazujesz nam swoją wolę przez karty Pisma Świętego i nauczanie Kościoła. Naucz nas, prosimy, tak słuchać Ciebie, abyśmy wypełniając Twoją wolę w każdym czasie, oddawali Tobie cześć i dawali świadectwo Twojej miłości do każdego człowieka. Naucz nas dzielić się radością Twojej bliskości, jak uczyniła to Maryja, przychodząc do św. Elżbiety.

Ojcze nasz…

3. Narodzenie Pana Jezusa

Myśl św. Ojca Pio

„Jezus chętnie udziela się duszom prostym; próbujmy zdobyć tę piękną cnotę prostoty i bardzo ją sobie ceńmy. Jezus powiedział: «Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego» (Mt 18,3). Zanim nas jednak nauczył tego słowami, sam to przeżył w rzeczywistości. Stał się dzieckiem i dał nam przykład owej prostoty, której później uczył także słowami. Oczyśćmy nasze serce i trzymajmy z dala od niego wszelką ziemską roztropność. Starajmy się mieć serce zawsze czyste w wyobrażeniach, zawsze prawe w myślach, zawsze święte w intencjach. Dążmy do tego, żeby nasza wola nie szukała niczego innego poza Bogiem i Jego chwałą. Jeśli będziemy postępować naprzód na drodze tej pięknej cnoty, wtedy Ten, który nas jej nauczył, będzie nas ubogacał ciągle nowymi światłami i większymi darami niebieskimi” (List św. o. Pio do o. Augustyna z San Marco in Lamis, 10 lipca 1915 roku).

Pytania do rachunku sumienia

Ile jest w nas dziecięcej prostoduszności i prawdy? Jak bardzo, przez różne konfabulacje i kłamstwa, skomplikowaliśmy sobie relacje z innymi ludźmi? Czy umiemy z czystym sercem powiedzieć Bogu jak św. Piotr: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham” (J 21,15)? Czy na co dzień stosujemy się do wskazań Jezusa, który powiedział: „Niech wasza mowa będzie «tak, tak; nie, nie». A co nadto jest, od Złego pochodzi” (Mt 5,37)?

Modlitwa

Miłosierny Boże, Twój jednorodzony Syn zamieszkał wśród nas – stał się człowiekiem dla naszego zbawienia. Prosimy Cię, daj nam serca czyste, abyśmy umieli mocno uwierzyć w cud narodzenia się Boga na ziemi. Nie pozwól nam przejść obojętnie obok cudu wcielenia! Niech nasza wiara przenika każdą naszą myśl i każde nasze działanie. Naucz nas ufać Tobie tak mocno, jak dziecko ufa ojcu, jak Ty zaufałeś Maryi i Józefowi, dając im pod opiekę Jezusa. Dzisiaj w świętych sakramentach też dajesz nam swego Syna. Spraw, abyśmy umieli Go godnie przyjąć i szczerze kochać.

Ojcze nasz…

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

Myśl św. Ojca Pio

„Bądź zawsze czujny i nie dozwól, by troski, które są udręką w rozmaitych sytuacjach życiowych, mogły osiągnąć swój cel, bo zawsze zmierzają raczej ku zacieśnieniu i ograniczeniu niż powiększeniu ufności serca do Boga. Jeżeli nie możesz oddać się dłuższej modlitwie, wzywaj Jezusa w ciągu całego dnia” (Epist III, s. 448). „Modlitwa jest najlepszą bronią, jaką posiadamy. Jest ona kluczem, który otwiera Serce Boga. Powinieneś mówić do Pana Jezusa również sercem, a nie tylko wargami. Co więcej, w pewnych przypadkach powinieneś mówić do Niego tylko sercem” (CE, s. 40).

Pytania do rachunku sumienia

Jak wygląda nasza modlitwa? Czy jest jedynie formą wypowiadania „czarodziejskich” formułek, czy też staje się prawdziwym spotkaniem z Bogiem? Jak modlimy się w chwilach dla nas trudnych? Czy w takich momentach obrażamy się na Pana Boga i zaprzestajemy modlitwy? Czy umiemy trwać przy Bogu w ciszy? Czy prosimy Pana, aby nauczył nas się modlić? Ile czasu poświęcamy na rozmowę z Bogiem? Czy modlitwą przenikamy naszą codzienność, czy też rozdzielamy czas poświęcony Bogu od wszystkich naszych pozostałych czynności?

Modlitwa

Miłosierny Boże, dziękujemy za to, że możemy do Ciebie mówić, że możemy nawiązywać z Tobą tak serdeczną bliskość. Dziękujemy za to, że w każdej sytuacji nas wysłuchujesz. Dziękujemy za Twoją miłość, choć nieraz jej nie umiemy zrozumieć. Prosimy, naucz nas tak dysponować czasem, abyśmy nie zaniedbywali modlitwy i umieli w niej ofiarować Tobie to wszystko, co mamy. Uświęcaj każdą sekundę naszego życia, bądź w każdym naszym działaniu, aby Twoja miłość przenikała każde wypowiedziane przez nas słowo.

Ojcze nasz…

5. Znalezienie Pana Jezusa w świątyni

Myśl św. Ojca Pio

„Duch Boga jest duchem pokoju. Nawet wśród największych grzechów odczuwamy ból, ale pełen spokoju, pokory, ufności, bo zależy to od Bożego miłosierdzia. Natomiast duch szatana przeciwnie, podnieca, zacietrzewia i sprawia, że odczuwamy gniew skierowany przeciw nam samym, a tymczasem w pierwszym rzędzie winniśmy okazywać miłość samym sobie. Stąd, jeżeli pewne myśli wzburzają cię, pomyśl, że to wzburzenie pochodzi od szatana, a nigdy od Boga, który będąc duchem pokoju, obdarza ciebie spokojem” (AdFP, s. 549).

Pytania do rachunku sumienia

Czy jesteśmy ludźmi pokoju? Jak zachowujemy się, gdy zgrzeszymy? Czy chowamy się przed Bogiem? Jak radzimy sobie z wyrzutami sumienia? Czy staramy się je zagłuszyć lub w nieskończoność oskarżamy samych siebie? Czy szukamy pokoju i wybaczenia Bożego w sakramencie pokuty? Czy umiemy szukać Jezusa w zwykłych czynnościach dnia codziennego? Czy znajdujemy Pana w świątyni, podczas Mszy Świętej i adoracji?

Modlitwa

Miłosierny Boże, Ty nie zostawiasz człowieka samemu sobie. Gdy zgubimy naszą drogę, gdy upadniemy, gdy zgrzeszymy, Ty stajesz przy nas, gotowy przebaczyć, podać dłoń, pomóc, by okazać miłosierdzie. Naucz nas, prosimy, wybaczać tym, którzy grzeszą wobec nas. Naucz nas nieść Twój pokój tam, gdzie panuje gniew. Spraw, abyśmy nie tylko sami nie zeszli z drogi świętości, ale też abyśmy umieli naszych najbliższych pociągnąć do Ciebie.

Ojcze nasz…