Reklama

Niedziela Rzeszowska

25-lecie diecezji rzeszowskiej (7)

Episkopat rzeszowski

Niedziela rzeszowska 18/2017, str. 5

[ TEMATY ]

biskup

biskupi

Archiwum „Niedzieli Rzeszowskiej”

Pasterze diecezji rzeszowskiej. Od lewej: biskup pomocniczy Edward Białogłowski, biskup ordynariusz Jan Wątroba, biskup senior Kazimierz Górny

Pasterze diecezji rzeszowskiej. Od lewej: biskup pomocniczy Edward Białogłowski, biskup ordynariusz Jan Wątroba, biskup senior Kazimierz Górny

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Nad całością życia religijnego w diecezji czuwają biskupi. Z Bożej woli są oni następcami apostołów oraz pasterzami wspólnoty wiernych, jej nauczycielami i szafarzami kultu. Na mocy konsekracji biskupiej otrzymują oni zadanie uświęcania, nauczania i rządzenia. Te funkcje wykonują w łączności z Ojcem Świętym i Kolegium Biskupów. Dzielą się oni na biskupów diecezjalnych i tytularnych.

Reklama

Biskup diecezjalny jest najwyższym pasterzem wspólnoty katolickiej w diecezji. Na mocy prawa kanonicznego posiada on władzę zwyczajną, własną i bezpośrednią. Odpowiada za całokształt życia kościelnego, tak w wymiarze wspólnotowym, jak i organizacyjnym. Pierwszym biskupem diecezjalnym wspólnoty Kościoła rzeszowskiego został bp Kazimierz Górny (ur. 24 grudnia 1937, prezbiterat 29 czerwca 1960, sakra biskupia 6 stycznia 1985), wcześniej biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej. Na ten urząd został prekonizowany przez papieża Jana Pawła II 25 marca 1992 r., zaś uroczysty ingres do katedry odbył 11 kwietnia 1992 r. Jego zasługą było m.in. zorganizowanie podstawowych instytucji diecezjalnych, utworzenie wielu organizacji katolickich, otwarcie na środki społecznego przekazu, przeprowadzenie I Synodu Diecezji Rzeszowskiej (2001-2004) i procesu kanonizacyjnego bł. ks. Władysława Findysza, utworzenie czterdziestu nowych jednostek administracyjnych, parafii i rektoratów, reorganizacja sieci dekanalnej, uzyskanie tytułów bazyliki mniejszej dla trzech kościołów w diecezji i budowa nowej siedziby Instytutu Teologiczno-Pastoralnego. Podejmował również wiele działań na płaszczyźnie społecznej, m.in. zabiegał o utworzenie uniwersytetu w Rzeszowie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

14 czerwca 2013 r., w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego, papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa rzeszowskiego oraz zlecił mu obowiązki administratora apostolskiego diecezji do czasu kanonicznego objęcia urzędu przez następcę. Od 19 lipca 2013 r. jest biskupem seniorem diecezji rzeszowskiej. Mimo przejścia na emeryturę aktywnie uczestniczy w życiu diecezji i stale wspiera swego następcę w czynnościach pasterskich.

Papież Franciszek przyjmując 14 czerwca 2013 r. rezygnację bp. Górnego, na jego następcę wyznaczył bp. Jana Wątrobę (ur. 4 grudnia 1953, prezbiterat 27 maja 1979, sakra biskupia 20 maja 2000), dotychczasowego biskupa pomocniczego archidiecezji częstochowskiej. Nowy biskup rzeszowski kanonicznie objął diecezję 19 lipca 2013 r., a dzień później, 20 lipca 2013 r. odbył uroczysty ingres do katedry rzeszowskiej. Od początku sprawuje niezwykle aktywną i wielokierunkową posługę biskupią. Wśród jego dokonań znalazły się m.in.: utworzenie kilku nowych parafii (pw. bł. ks. Jerzego Popiełuszki i pw. św. Jana Pawła II w Rzeszowie), powołanie do życia Rady ds. Ekonomicznych (2014), Szkoły Nowej Ewangelizacji (2015), ustanowienie nowych sanktuariów (m.in. Matki Bożej Szkaplerznej w Rzeszowie) oraz Diecezjalnego Centrum Światowych Dni Młodzieży.

Reklama

W diecezji rzeszowskiej istnieje również urząd biskupa tytularnego (pomocniczego). Zadaniem pełniącego go duchownego jest wspieranie biskupa diecezjalnego w zarządzaniu diecezją. Od samego początku jest nim bp Edward Białogłowski (ur. 8 stycznia 1947, prezbiterat 17 czerwca 1972, sakra biskupia 6 stycznia 1988), wcześniej kapłan i biskup pomocniczy diecezji przemyskiej.

Z ogromną energią włączył się w prace organizacyjne różnych instytucji diecezjalnych, zajął się koordynacją działalności katechetycznej i formacją katechetów, przewodniczył diecezjalnej komisji liturgicznej, zespołowi cenzorów kościelnych oraz Komisji Głównej I Synodu Diecezji Rzeszowskiej, zasiadał w Kolegium Konsultorów i Radzie Kapłańskiej, pracował jako wykładowca rzeszowskiej filii UMCS (od 2001 r. Uniwersytetu Rzeszowskiego) i rzeszowskiego Wyższego Seminarium Duchownego. Włączył się nadto w działalność duszpasterską na terenie diecezji i poza jej granicami, m.in. od 1979 r. jest aktywnym organizatorem i uczestnikiem dorocznej Pieszej Pielgrzymki Rzeszowskiej; uczestniczył w Światowych Dniach Młodzieży i Międzynarodowych Kongresach Eucharystycznych, a także prowadził liczne programy w Katolickim Radiu Via.

Działalność trzech rzeszowskich hierarchów odcisnęła swoje piętno tak na płaszczyźnie instytucjonalnej, jak i personalnej. Zaowocowała ona utworzeniem podstawowych instytucji diecezjalnych, rozbudową sieci dekanalnej i parafialnej, ożywieniem pracy różnych organizacji i stowarzyszeń katolickich, a nade wszystko uaktywnieniem wiernych na polu religijnym i charytatywnym.

2017-04-26 14:49

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jasna Góra: dziś obradować będzie Rada Biskupów Diecezjalnych

[ TEMATY ]

biskupi

Mazur/episkopat.pl

Synod o młodzieży w Rzymie i Światowe Dni Młodzieży w Panamie, Szczyt Klimatyczny ONZ w Katowicach oraz kwestie dotyczące kształcenia kleryków w seminariach to główne tematy obrad Rady Biskupów Diecezjalnych w dn. 25 sierpnia na Jasnej Górze – poinformował rzecznik Konferencji Episkopatu Polski ks. Paweł Rytel-Andrianik.

Rzecznik Episkopatu podkreślił, że w przededniu uroczystości Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej Rada Biskupów Diecezjalnych spotka się tradycyjnie na Jasnej Górze. Przedmiotem obrad będą ważne sprawy dotyczące Kościoła katolickiego w Polsce i na świecie.
CZYTAJ DALEJ

Św. Ambroży obrońca Bożego Prawa

Niedziela łowicka 49/2002

[ TEMATY ]

święty

św. Ambroży

pl.wikiepdia.org

7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.

Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie. W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację. W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu. Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn. Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską. Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich. Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania. Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania. Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego. Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
CZYTAJ DALEJ

O. Tadeusz Rydzyk: wyszliśmy z PRL-u, a teraz mamy coś gorszego

2024-12-07 19:12

[ TEMATY ]

Radio Maryja

Rydzyk Tadeusz

O. Tadeusz Rydzyk

Radio Maryja

o. Tadeusz Rydzyk

o. Tadeusz Rydzyk

W Toruniu trwają uroczystości z okazji z 33. rocznicy powstania Radia Maryja. We Mszy Świętej, której przewodniczy metropolita krakowski ks. abp. Marek Jędraszewski, uczestniczą biskupi między innymi archidiecezji częstochowskiej, toruńskiej oraz tysiące członków Rodziny Radia Maryja i politycy opozycji.

Zebranych powitał założyciel i dyrektor Radia Maryja, o. Tadeusz Rydzyk. Przed Mszą św. głos zabrał także Zbigniew Ziobro. Odczytano również listy od prezydenta Andrzeja Dudy oraz prezesa Prawa i Sprawiedliwości.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję