Cele programu duszpasterskiego „w mocy Bożego ducha”
W numerze „Niedzieli” sprzed dwóch tygodni pisaliśmy o roku duszpasterskim 2018/2019 w Kościele w Polsce, który trwa pod hasłem „W mocy Bożego Ducha”. Wpisuje się on w zawołanie programu na lata 2017-19 – „Duch, który umacnia miłość”
Cele oraz materiały pomagające je zrealizować zostały zawarte w pięciu zeszytach wydanych przez Instytut Gość Media z inspiracji Komisji Duszpasterskiej Konferencji Episkopatu Polski, której przewodniczy abp Wiktor Skworc, metropolita katowicki. Co prawda są one adresowane przede wszystkim do duszpasterzy posługujących wiernym w naszym kraju, ale mogą też z powodzeniem służyć osobom świeckim, szczególnie tym bardziej zaangażowanym w życie konkretnej parafialnej wspólnoty.
Owe zeszyty to: teologiczno-pastoralny, maryjny, katechetyczny, homiletyczny oraz liturgiczny. W czym one mają pomóc wszystkim zaangażowanym w realizację zamierzeń drugiego roku programu duszpasterskiego w Polsce? Oddajmy głos abp. Skworcowi, który w prezentowanych materiałach pisze: „Najprościej rzecz ujmując, istotą proponowanych aktualnie programowych wskazań jest próba podjęcia z wiernymi wysiłku na rzecz formowania chrześcijańskiej postawy dojrzałości i związanej z nią odpowiedzialności za rozwój i przyszłość Kościoła, aby wspólnoty parafialne stały się miejscem odkrywania chrześcijańskiego powołania «w mocy Bożego Ducha» i związanej z nim misji szerzenia i obrony wiary oraz mężnego wyznawania Chrystusa”.
To zadanie stoi m.in. przed członkami różnych wspólnot, ruchów i stowarzyszeń kościelnych, których przecież u nas nie brakuje.
Jeśli zaś chodzi o cele, to – jak pisze metropolita katowicki – „wyróżniamy cztery: ewangelizacyjny, inicjacyjny (wtajemniczenie chrześcijańskie), formacyjny oraz społeczny. Pierwszy z nich odnosi się do świadectwa wiary osób nazywających siebie katolikami, kolejne zaś do tych, którzy utracili zaufanie albo też jeszcze w ogóle nie znają Chrystusa. To właśnie przekłada się na formację wspólnoty wierzących, prowadzi do wzrostu w wierze i gorliwości apostolskiej wiernych, co skutkuje pozytywnymi, opartymi na wartościach chrześcijańskich, zachowaniami społecznymi. Stają się one bowiem bardziej ewangeliczne, bardziej Chrystusowe.
Święty Brunon – założyciel zakonu kartuzów, jednego z najsurowszych zakonów istniejących do dziś w Kościele, wybrał charyzmat milczenia, samotności i ciszy.
O zakonie kartuzów usłyszeliśmy zapewne dzięki filmowi Wielka cisza. Kim był jego założyciel? Brunon urodził się w Kolonii i pochodził ze znamienitej rodziny. Uczył się m.in. w szkole katedralnej w Reims, a także w Tours. Około 1055 r. przyjął święcenia kapłańskie. Rok później biskup Reims – Manasses I powołał Brunona, aby prowadził tam szkołę katedralną. Trwało to ok. 20 lat (1056-75). Wychował wielu wybitnych mężów owych czasów. W 1080 r. zaproponowano mu biskupstwo, nie przyjął jednak tej godności. Udał się do opactwa cystersów w Seche-Fontaine, by poddać się kierownictwu św. Roberta. Po pewnym czasie opuścił klasztor i w towarzystwie ośmiu uczniów udał się do Grenoble. Tam św. Hugo przyjął swojego mistrza z wielką radością i jako biskup oddał mu w posiadanie pustelnię, zwaną Kartuzją. Tutaj w 1084 r. Brunon urządził klasztor, zbudowany też został skromny kościółek. Klasztor niebawem tak się rozrósł, że otrzymał nazwę „Wielkiej Kartuzji” (La Grande Chartreuse). W 1090 r. Brunon został wezwany do Rzymu przez swojego dawnego ucznia – papieża bł. Urbana II na doradcę. Zabrał ze sobą kilku towarzyszy i zamieszkał z nimi przy kościele św. Cyriaka. Wkrótce, w 1092 r., w Kalabrii założył nową kartuzję, a w pobliskim San Stefano in Bosco Bruno stworzył jej filię. Tam zmarł. Kartuzję w Serra San Bruno odwiedził w 1984 r. św. Jan Paweł II. Uczynił to również Benedykt XVI 9 października 2011 r. W słowie do kartuzów podkreślił wówczas znaczenie charyzmatu milczenia we współczesnym świecie. Charyzmat kartuzji – powiedział – sprawia, że „człowiek wycofując się ze świata, poniekąd «eksponuje się» na rzeczywistość w swej nagości, eksponuje się na tę pozorną pustkę, aby doświadczyć Pełni, obecności Boga, Rzeczywistości najbardziej realnej, jaka istnieje, i która wykracza poza wymiar zmysłowy”.
Każdy grzesznik, nawet najbardziej upadły, może znaleźć ocalenie w Różańcu – tę myśl zapisał bł. Bartolo Longo
Dobrze znany scenariusz: pobożny syn wyjeżdża na studia, wpada w złe towarzystwo, oddala się od Boga i popełnia błędy. Najczęściej jednak nie osiągają one takich rozmiarów jak w przypadku Bartolo Longo, który przez lata żył jako satanistyczny kapłan.
Jak wielu świętych, Bartolo wychował się w gorliwej, katolickiej rodzinie. Pobożni rodzice z południowych Włoch, dr Bartolomeo Longo i Antonina Luparelli, codziennie odmawiali Różaniec. W 1851 r. mając zaledwie 10 lat, chłopiec stracił ojca. Był to przełomowy moment w życiu młodego Włocha. Od tego tragicznego wydarzenia Bartolo coraz bardziej oddalał się od wiary katolickiej. Rozpoczynając studia prawnicze na uniwersytecie w Neapolu, pod wpływem m.in. profesorów dołączył do antyklerykalnego ruchu.
Troje naukowców - Mary E. Brunkow, Fred Ramsdell i Shimon Sakaguchi - otrzymało Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny za odkrycia dotyczące nabywania tzw. immunotolerancji obwodowej.
Jak uzasadnił Komitet Noblowski, tegoroczni laureaci „zidentyfikowali komórki będące strażnikami układu immunologicznego - regulatorowe limfocyty T, dzięki czemu położyli podwaliny dla nowej dziedziny badań”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.